Το τηλέφωνο χτύπησε για πολλοστή φορά και ο ήχος του αντήχησε στο μεγάλο διαμέρισμα στο κέντρο της Λωζάννης στην Ελβετία. Πάλι δεν θα το σήκωνε, γιατί δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με την Ελλάδα, όμως φαινόταν πως αυτή τη φορά είχε προκύψει κάτι πολύ συνταρακτικό, γιατί οι δικηγόροι της προσπαθούσαν μανιωδώς να την εντοπίσουν.Άκουσε…

– Εντάξει! Σε μια ώρα θα είμαι εκεί! Έκλεισε το τηλέφωνο κι έμεινε να το κοιτάζει για μερικά δευτερόλεπτα σαv χαμένη.Είχε στερέψει από δικαιολογίες και προφάσεις. Το είχε αποφύγει τόσες φορές που ήταν αδύνατο να μην το κανονίσει ούτε σήμερα.– Να βγούμε να πούμε τα νέα μας, ακόμα αντηχούσε αυτή η φράση στο μυαλό της.…

Κάθε χάραμα, με το πρώτο φως της αυγής, άκουγα το σιδερένιο κρεβάτι της να τρίζει, καθώς με δυσκολία σηκωνόταν. Μετά τον χαρακτηριστικό ήχο από το σούρσιμο που έκαναν οι παντόφλες της μέχρι το εικονοστάσι. Ύστερα το κριτσάνισμα από τα καρβουνάκια στο θυμιατό, την έντονη μυρωδιά από το λιβάνι και τη φωνή της, γλυκό μουρμουρητό να…

Έχει τόσα στο μυαλό της, που απορεί πώς δεν έχει εκραγεί το κεφάλι της. Φτάνει, παρκάρει, τραβάει χειρόφρενο, βάζει ταχύτητα, βγαίνει, κλειδώνει. Δεν γίνεται να μπει σπίτι. Ξεφυσάει! Πνίγεται! Τι έκανε λάθος; Γιατί δεν βρίσκει το λάθος; Διπλοτσέκαρε την εξίσωση εκατό, διακόσιες, χίλιες φορές! Γιατί δεν βρίσκει το λάθος να πάρει η οργή να πάρει!Έκανε…

ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑΕγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης!Νίκος Καζαντζάκης Πώς έτσουζαν έτσι τα μάτια της, κόκκινα σαν αίμα από την αϋπνία και την παγωνιά! Αδύνατο να τα κρατήσει ανοιχτά! Πόση ώρα περίμενε στο σταθμό κουκουλωμένη μέχρι τα αυτιά; Ούτε καν αυτό δεν μπορούσε να υπολογίσει. Είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου.…

Το φωτάκι στο τηλέφωνο αναβόσβηνε για ώρες. Δεν ήθελε να ακούσει το μήνυμα, ήξερε από πριν και ποιος το έστελνε και το περιεχόμενό του. Τελικά ενέδωσε και πάτησε το κουμπί. Η φωνή, ειλικρινής και σπασμένη από την συγκίνηση και την απόγνωση. – Αγάπη μου, γιατί το κάνεις αυτό; Δεν σημαίνουν τίποτα αυτά που ζήσαμε; Εγώ;…