Δεν έπρεπε να μπλέξει το ήξερε! Εκείνο το φορτίο στη Μ.Ανατολή δεν ήταν νόμιμο, του το είχαν πει εξ’ αρχής το γνώριζε! «Μα είναι καλά τα χρήματα, να πάρει, διάολε!», τα ήθελε να αγοράσει κτήματα, να ξεκινήσει τα δικά του αμπέλια εκεί στην ξενιτιά με την Αννιώ του, δεν θα ξαναμπάρκαρε. «Υπομονή, το τελευταίο ταξίδι»…

Είχε «φάει» τον τόπο να την βρει. Ρώτησε παντού αν έχουν δει την Αννιώ, όλοι έλεγαν το ίδιο πράγμα, την είχαν δει εχθές το πρωί στον φούρνο, αγόρασε ψωμί, χαιρέτησε τον πάτερ στην επιστροφή και την κυρία Αμέλια την γειτόνισσα από το απέναντι σπίτι, μπαίνοντας στο σπίτι τους. Έκτοτε κανένας δεν την είδε να βγαίνει!…

Στο βάθος παίζει μουσική από ένα παλιό ραδιόφωνο, Panasonic, εκείνο που παλιότερα «έπαιζε» συνεχώς την ίδια κασέτα! Σε εκείνο το συρτάρι αριστερά από την πόρτα, ένα πλήθος κασετών και δίσκων και ένα Walkman χωρίς σκοπό, αναμένουν την λαμπρή επαναφορά τους. Ευελπιστούν να αποχτήσουν την παλιά τους δόξα. Ίσως να είναι πολύ αργά για αυτήν την…