Ο Μάνος όταν γεννήθηκε έκανε τους γονείς του πολύ ευτυχισμένους! Ο καιρός περνούσε, το μωρό μεγάλωνε και γύρω του σκόρπιζε χαμόγελα.
Λίγο αργότερα, δειλά δειλά, κάποιοι άρχισαν να παρατηρούν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το παιδί.
Κάτι δεν πήγαινε καλά…
Παράλληλα με ατελείωτο τρέξιμο, γιατρούς, εξετάσεις, θεραπείες, επεμβάσεις, αγωνίες, άρνηση, αποδοχή, απελπισία, ελπίδα, και πολλή πολλή προσπάθεια, το παιδί σιγά σιγά μεγαλώνει. Μεγαλώνοντας δυσκολεύεται να κάνει βασικά πράγματα, ότι για όλα τα παιδιά είναι δεδομένο για εκείνον είναι ή απαγορευτικό ή απαιτεί δέκα φορές περισσότερη προσπάθεια για να πετύχει λιγότερο από το μισό… Και προσπαθεί! Προσπαθεί τόσο πολύ! Είναι δυνατό παιδί…
Έγινε δυνατό παιδί.
Αναγκάστηκε να γίνει δυνατό παιδί.
Αλλά τόσο πονεμένο πλάσμα! Και δεν το βάζει κάτω, και καταφέρνει πολλά περισσότερα από όσα επιτρέπει η κατάστασή του, και συνεχώς εκπλήσσει τους πάντες με το πείσμα και την θέληση του! Κι έχει κι ακόμα ένα χαρακτηριστικό από μικρό παιδί. Αξιοπρέπεια! Κι ας είναι πολύ μικρός για να καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη!
Κι ύστερα έρχεται αυτή η περίοδος που λέγεται εφηβεία. Και οι ορμόνες χορεύουν, και το αίμα βράζει, όμως το σώμα και το μυαλό του δεν ακολουθούν. Και στον δρόμο του συναντά άλλα παιδιά, που μάλλον έχουν χάσει απότομα την παιδικότητα τους, την αθωότητα τους. Κι ο Μάνος γίνεται στόχος τους! Κι ενώ μέχρι τότε είχε μάθει από την οικογένειά του πρώτα απ’ όλα, αλλά και από τους συμμαθητές του να τον αντιμετωπίζουν ως ίσο, ξαφνικά νιώθει κατώτερος, κι ενώ τα παιδιά στο σχολείο πάντα τον πρόσεχαν και τον φρόντιζαν, ξαφνικά τον κοροϊδεύουν και τον πειράζουν, κι ενώ προσπαθούσε τόσο πολύ και διάβαζε με τόσο ζήλο, ξαφνικά δεν έχει το κουράγιο, κι ενώ ανυπομονούσε κάθε μέρα να πάει στο σχολείο, ξαφνικά θέλει να κλειστεί στο σπίτι, κι ενώ είχε τόση όρεξη για ζωή, ξαφνικά δεν θέλει πια να ζει!
Δεν θέλει να ζει!
Πόσο πόνο μπορεί να κουβαλάει μια παιδική ψυχή για να μην θέλει να ζει…
Έτσι ξαφνικά χάθηκε και το πείσμα και η θέληση! Γιατί καταρρακώθηκε η αξιοπρέπεια!
Η διάγνωση γράφει κατάθλιψη με κρίσεις πανικού. Ένα μικρό παιδί που ως τότε ήταν η χαρά της ζωής, κατάθλιψη με κρίσεις πανικού στην εφηβεία του! Και γιατί; Γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι είναι αστείο να ενοχλούν ένα διαφορετικό παιδί.
Ο Μάνος παλεύει, ξανά. Όχι με τις αδυναμίες πια, αλλά με το τέρας της κατάθλιψης, λόγω συναισθηματικής κακοποίησης και παρενόχλησης.
Ο Μάνος παλεύει για τη ζωή του. Οι γονείς του; Απελπισμένοι, φοβούνται, τρέμουν!
Ένας Μάνος βρίσκεται δίπλα σας. Απλώστε του το χέρι! Διδάξτε στα παιδιά σας να του απλώσουν το χέρι, να τον βγάλουν από το περιθώριο του.
Ένας Μάνος, θα μπορούσε να είναι το παιδί σας.