Το λάθος της το πλήρωσε ακριβά κι αυτό γιατί η ευκαιρία που της δόθηκε ήταν μοναδική κι αυτή την έχασε. Την έχασε γιατί το συναίσθημα που ένιωσε ήταν πιο δυνατό από αυτό που της είχαν ορίσει να κάνει. Σπάνια σε έναν άγγελο δίνεται η ευκαιρία να βρεθεί με ανθρώπινη μορφή δίπλα στους απλούς θνητούς ανθρώπους. Γίνεται σε εξαιρετικά μοναδικές περιπτώσεις όταν οι συνθήκες το απαιτούν, όπως το να σωθεί η ζωή ενός ανθρώπου που προορίζεται για να σώσει πολλές ανθρώπινες ζωές.
Ναι, θα ήταν δίπλα στον μικρό Έβανς, γιατί ο Θεός είχε ορίσει ότι θα γινόταν λαμπρός επιστήμονας και θα ανακάλυπτε την θεραπεία σε μια σπάνια ασθένεια. Έπρεπε ο μικρός πάση θυσία να σωθεί, γιατί οι δαίμονες τον είχαν βάλει στο μάτι. Δουλειά της λοιπόν ήταν να βρεθεί όχι ως απλή νοσοκόμα στο πλάι του, αλλά σαν ένας πραγματικός φύλακας άγγελος με σάρκα και οστά, να κινεί αόρατα τα νήματα και να παραφυλάει τους δαίμονες που τον ήθελαν κοντά του. Το μεγάλο της πλεονέκτημα έναντι των εχθρών της, ήταν ότι αυτή τους έβλεπε αλλά εκείνοι όχι. Ήξερε ποτέ πλησίαζαν τον μικρό Έβανς, ήξερε πότε σκόρπιζαν το δηλητήριό τους και ήταν έτοιμη για όλα όσα ετοίμαζαν. Αν κάποιος την παρατηρούσε προσεκτικά, θα έβλεπε ότι ποτέ δεν έτρωγε, ποτέ δεν κοιμόταν και ποτέ δεν έλειπε από το νοσοκομείο. Ποτέ δεν μιλούσε με άλλους. Περιφερόταν σχεδόν αόρατη ανάμεσα στο πλήθος, ήταν όμως κάτι που το γνώριζε από την αρχή όση λάμψη, ομορφιά και δύναμη έκρυβε εσωτερικά θα ήταν το ακριβώς αντίθετο εξωτερικά. Λίγα πράγματα θυμόταν από τότε που κάποτε έζησε σαν άνθρωπος αρκετά εκατοντάδες χρόνια πριν. Το μόνο που σίγουρα θυμόταν ήταν εκείνος και ο έρωτας που έζησαν σε μια εποχή τελείως διαφορετική από την σημερινή. Ο έρωτάς τους τότε ήταν απαγορευμένος, αλλά αυτοί τον έζησαν με πάθος, δεν πρόλαβαν όμως να τον χαρούν. Μια πυρκαγιά σε ένα σχολείο ήταν η αιτία να χάσει την ζωή της, αφού πρώτα με αυτοθυσία έσωσε όλα τα παιδιά και ξεψύχησε έχοντας το τελευταίο στην αγκαλιά της. Αυτή η θυσία ήταν που της χάρισε το δικαίωμα να γίνει ένας λαμπρός άγγελος και να ζει στην αιωνιότητα των ουρανών.
Σαν άγγελος ποτέ δεν της ήρθαν μνήμες από την ζωή της σαν άνθρωπος, ίσως οι μνήμες να χάνονται μαζί με το σώμα όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, αλλά τώρα είχε και πάλι ανθρώπινη μορφή και η μορφή του ερχόταν όλο και πιο καθαρά στην μνήμη της. Τόσο καθαρά που τον είδε ακόμα και μπροστά της σε ένα διάδρομο του νοσοκομείου να στέκεται και να συζητά με άλλους ανθρώπους. Λογικά κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον να συμβεί, όμως μπροστά της στεκόταν ένας απόγονός του με ολόιδια χαρακτηριστικά και εκπληκτική ομοιότητα. Τα είχε χαμένα από την ώρα που τον είδε και άρχισε να νιώθει συναισθήματα που ούτε θυμόταν ότι μπορούσε να νιώσει. Η μορφή του την είχε αποσυντονίσει και ο ίδιος ως γιατρός του νοσοκομείου βρισκόταν συνεχώς μπροστά της και αν δεν βρισκόταν τον έψαχνε για να τον δει. Αυτή η εμμονή της ήταν που παραλίγο να στοιχίσει την ζωή του Έβανς όταν ξέφυγε της προσοχής της και οι δαίμονες παραλίγο να τον πάρουν μαζί τους. Οι ανώτεροί της δεν μπόρεσαν να παραβλέψουν αυτή της την αφέλεια και κλήθηκε να δώσει απολογία. Η τιμωρία της ήταν να ξαναγυρίσει πίσω σαν απλή θνητή, να ζήσει και να πεθάνει σαν άνθρωπος. Όσο και αν την πλήγωνε που δεν θα ήτανε πια άγγελος, δέχθηκε την τιμωρία ντροπιασμένη και με κατεβασμένο το κεφάλι γύρισε στη γη. Από την μνήμη της θα διαγράφονταν ό,τι είχε σχέση με την αγγελική της μορφή καθώς και οι μνήμες από την προηγούμενη ζωή της.
Έτσι λοιπόν γεννήθηκε στο σήμερα και μεγαλώνοντας το μόνο που θα την σύνδεε με κάτι αγγελικό, ήταν η απίστευτη ομορφιά της. Μια ξανθιά πανέμορφη γυναίκα με γαλανά μάτια και αγνή καρδιά. Τελειώνοντας τις σπουδές της, έγινε γιατρός στο νοσοκομείο που είχε βρεθεί ως άγγελος και πολλοί άντρες την πολιορκούσαν, αυτή όμως είχε στην καρδιά της έναν εξαιρετικό γιατρό και άνηκε στην ερευνητική του ομάδα. Όταν τα αποτέλεσμα της έρευνας που τόσο καιρό δούλευαν είχαν το αποτέλεσμα που επιδίωκαν, βγήκαν για να το γιορτάσουν και έτσι για πρώτη φορά βρέθηκαν οι δύο τους εκτός εργαστηρίου. Την πλησίασε γοητευμένος, όλο αυτό τον καιρό την παρακολουθούσε στην έρευνα και τώρα ήρθε η ώρα να της δείξει τι αισθανόταν κάθε φορά που την έβλεπε.
Μόλις της είπε όλα όσα ήθελε και ότι νιώθει σαν να την ξέρει μια ζωή, εκείνη ξαφνιασμένη του απάντησε:
– Δόκτωρ Μάθιους είναι απίστευτο αυτό που μου λέτε, το ίδιο ακριβώς νιώθω και εγώ μαζί σας, είναι σαν έχουμε ξανά συναντηθεί σε μια άλλη ζωή.
– Όχι δόκτωρ Μάθιους, Έβανς παρακαλώ και μιλά μου στον ενικό.
Σοφία Λακιώτη