Η μόδα λένε έχει επηρεάσει πολύ τους ανθρώπους από αρχαιοτάτων χρόνων και πολλοί πιστοί την ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια. Το τι έχουν δει τα ματάκια μας με το πέρασμα των χρόνων και τι έχουν να δουν ακόμα, άστα να πάνε. Τι έχουν τραβήξει οι ταλαίπωρες γυναίκες ανά τους αιώνες να την ακολουθούν. Μίας και ξεκινάμε την ανάλυση ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Λοιπόν στα αρχαία χρόνια δεν υπήρχε χειμώνας να το ξέρετε. Έχετε δεί αρχαίους ντυμένους με χοντρά ρούχα, πέρα τους χιτώνες και τα μεταξωτά αραχνοΰφαντα υφάσματα; Εκτός και αν για διαφημιστικούς λόγους -ο τουρισμός αναμφίβολα πρέπει να υπήρχε από πάντα. Come to GREECE για να την βρεις – τα αγάλματα και τα πιθάρια απεικόνιζαν ημίγυμνους. Δεν γίνεται αν υπήρχε χειμώνας θα το ξέραμε κάτι θα είχαμε δει, ένα γουναρικό, ένα σανδάλι με επένδυση, έστω μια προβιά.
Φεύγουμε από την αρχαία Ελλάδα και φτάνουμε στην αναγέννηση που αναμφίβολα εκεί έκανε κρύο. Εναλλακτικά απλά είχαν πολύ ύφασμα και δεν ήξεραν τι να το κάνουν. Κορσέδες μεσοφόρια δαντέλες και πάλι δαντέλες. Ήθελες ένα δίωρο να αλλάξεις το βράδυ για ύπνο. Καλά εκείνη την εποχή αν έπιανε στα πράσα ο απατημένος σύζυγος την γυναίκα του στο κρεβάτι, η ατάκα δεν είναι αυτό που νομίζεις, ήταν άκυρη. Μέχρι να φτάσει να ξεφορτωθεί όλο αυτό το ύφασμα από πάνω της, ήταν σίγουρο ότι το είχε σκεφτεί, άρα σίγουρα ήταν αυτό που νόμιζε.
Φτάνουμε στον 20ο αιώνα και στις δεκαετίες του, που αναμφίβολα ήθελαν την γυναίκα σικ και αισθησιακή. Πολύ κορσές ρε παιδάκι μου, μέση δαχτυλίδι και βυζί να βγάζει μάτι. Στην δεκαετία του ’20 μόνο πήγε να περάσει λίγο το φλατ αλλά δεν τους έκατσε. Βέβαια αν δεν είχες κληρονομήσει πλούσια τα ελέη, μια χαρά μόδα ήταν. Το ’50 οι τσουπωτές κάνανε πάρτι αλλά ότι πρόλαβαν να φάνε έφαγαν. Το ’60 με πρότυπο την Twiggy κομμένες οι παπάρες στο ελαιόλαδο. Λιμοκτονούσες για ένα σούπερ τοσοδούλη μίνι, διάφανο και ροζ μπικίνι. Δόξα τον Θεό που δεν γεννήθηκα τότε, αλλά το ’70 θα γούσταρα πολύ. Ντίσκο ρε φίλε χρώματα, σχήματα και η καλύτερη μουσική ever. Καμπάνες παντελόνια και οι Άγγελοι του Τσάρλι σε τρέλα κέφια. Ντισκομπάλα και πυρετός το Σαββατόβραδο με χορό all night long.
Το ’80 μάθαμε το αερόμπικ και τα λαμέ κορμάκια με τις γκέτες, το φαΐ δεν μάθαμε να κόβουμε αλλά τέλος πάντων. Τότε σκάνε μύτη και τα πρώτα supermodels, γυναίκες και άντρες παθαίνουν κοκομπλοκο. Claudia Schiffer, Linda Evangelista, Cindy Crawford και καταριέσαι την μάνα σου που δεν τους έμοιασες. Αν δεν είχες όμως τις αναλογίες μοντέλου εκείνη την εποχή, βολευόσουν και με την Madonna. Τι; Δεν ήθελες να μοιάζεις στην Madonna; Αποκλείεται δεν υπήρχε κορίτσι εκείνη την εποχή που να μην είχε έστω ένα αξεσουάρ της. Ένα δικτυωτό γάντι το είχα, ψέματα δεν θα πω και φόρεσα και μίνι με κοντό κολάν.
Φτάσαμε και στην δεκαετία του ’90 που πάλι θες να μοιάζεις στην Madonna Μεταξύ μας και το 2030 πάλι η Madonna θα αποτελεί πρότυπο. Βέβαια το σουτιέν πυραμίδα και οι ζαρτιέρες να κρέμονται δεν ήταν και outfit σχολείου, αλλά οκ εσένα σου άρεσε. Ξανά στην μόδα οι πολύ αδύνατες, αυτό δεν είναι σωστό πρέπει κάποιος να το κοιτάξει. Μεταστροφή λίγο στο ανδρόγυνο και στο στιλάτο ντύσιμο γραφείου. Γιάπηδες παντού και γυναίκες καριέρας ατέλειωτες ώρες σε γραφεία και meetings. Κουστούμια, φούστες pencil και γόβα στιλέτο.
Το millenium έφερε ένα τουρλουμπούκι στην μόδα και από εκεί και μετά έχουμε επαναλήψεις των περασμένων δεκαετιών. Ανακύκλωση για να σωθεί ο πλανήτης και ανακύκλωση της μόδας επίσης.
Θέλω όμως να σταθούμε λίγο παραπάνω στην δεκαετία του ‘80 που ταπεινή μου γνώμη την βρίσκω τραγική. Την έζησα σαν παρατηρητής στην τρυφερή ηλικία της προ-εφηβείας μου. Είπαμε τα λαμέ τα φωσφόριζε και οι βάτες μεσουρανούσαν.
Μαθητούδι στο δημοτικό έβλεπα την κατά μόλις τρεισήμισι χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου να μου ρίχνει μια δεκαετία τουλάχιστον. Μπλούζες νυχτερίδα, φαρδιά πουκάμισα με φαρδιές ζώνες, τεράστιες αγκράφες και λαχούρι. Πολύ λαχούρι όμως και βάτες και μεσάτα σακάκια και μπότες ψηλές και γενικά μια υπερβολή σε όλα. Το μαλλί, το βάψιμο τα ρούχα, όλα φώναζαν. Αφού επιβίωσα εκείνη την περίοδο από τις αναθυμιάσεις της λακ, θα επιβιώσω και σε χημικό πόλεμο. Τι αγώνα έδινε η αδερφή κάθε πρωί να σηκώσει εκείνο το κοκοράκι, μεγάλη αγωνία ζούσαμε. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ και δεν χρειάστηκε να κληρονομήσω την φοβερή γκαρνταρόμπα της. Μεγάλο βάσανο να είσαι το δεύτερο κορίτσι στην οικογένεια αλλά αυτό θα το κάνω άλλο κείμενο.
Να την ακολουθείτε παιδιά την μόδα, δεν είναι κακό. Να το φοράτε όμως το ρούχο να μην σας φοράει. Να μην πετάτε τίποτα, οι εποχές είναι δύσκολες και η μόδα ρόδα είναι και γυρίζει.