Το σημερινό, είναι μεταξύ τραγικού κι αστείου και δεν είναι ιστορία. Έχω τόσες ιστορίες καθημερινής τρέλας και μπινελικιών, από τους τοπικούς δρόμους, που πραγματικά γράφω εγκυκλοπαίδεια. Ούτε είναι εξιστόρηση περιστατικών. Είναι γενικές κατευθυντήριες για το πώς θα φας το κεφάλι σου και θα σε κλαίει η δόλια, η φουκαριάρα, η μανούλα, που σου έλεγε να φορέσεις πανοπλία πριν ανέβεις στο μηχανάκι κι εσύ δεν την άκουγες και για το πώς θα σε βάλουν φυλακή σε χρόνο dt, αφού προκαλέσεις καραμπόλα, πτώση κομήτη και εξαφάνιση των πρωτονίων από το σύμπαν.
Όταν βλέπεις μια κόκκινη, οχτάγωνη πινακίδα, να γράφει STOP με κεφαλαία γράμματα, μην σταματάς! Γράψ’ τη στα πλέον παλαιότερα των υποδημάτων σου. Σιγά και μην έρχεται ποδηλάτης κάθετα από την Δήλου στις 2:10 το πρωί! Αφού θυμάσαι από το σχολείο ακόμη, ότι η Δήλος είναι ένα ξερονήσι με πέτρες από τα αρχαία χρόνια. Και για να είσαι καλυμμένος, παίξε τα φώτα ή κόρναρε, ή και τα δύο ταυτόχρονα. Το πόδι στο φρένο, δεν χρειάζεται να το βάλεις. Όλα κι όλα.
Φίλε ποδηλάτη, ποδηλάτη φίλε. Συχνά πυκνά θα συναντήσεις κόκκινη ταμπελίτσα, στρόγγυλη, με μια λευκή παύλα στη μέση. Αν δεν ξέρεις τι μας λέει αυτή η ταμπελίτσα, καιρός να μάθεις. Ο δρόμος που πας να μπεις, είναι μίας κατεύθυνσης. Μονόδρομος. Απαγορεύεται να εισέρχεσαι. Βέβαια, εσύ έχεις μικρό και compact όχημα, οπότε, λίγο ως πολύ, χέστηκες για την ταμπελίτσα και επειδή βολεύεσαι και δεν θες να κάψεις τέσσερεις επιπλέον θερμίδες, δεν μπαίνεις στον κόπο να κάνεις διακόσια έξτρα μέτρα και τον κύκλο. Όχι! Μονόδρομοι, μαζί σου, μονόδρομοι.
Ο φίλος πακετάς, που έχει φορτώσει στο κασάκι του μυριάδες κοντοσούβλια και είναι στη δούλεψη του Τάκη, του Βρομύλου Σουβλατζή, το θυμάται αυτό το σηματάκι, από τότε που κι ο ίδιος έδινε τα σήματα. Αφού και μέσα στο βιβλίο γράφει ότι εξαιρούνται οι ντελιβεράδες, από μονόδρομους. Όταν λοιπόν δεις το σηματάκι, κάρφωσε την επόμενη ταχύτητα στο Town Mate, δώσε τέρμα γκάζι – ιδανικά τραβώντας την ντίζα απ’ ευθείας απ’ το καρμπυρατέρ – κι άκου, με την φωνή της φαντασίας σου, τον Buzz Lightyear να φωνάζει «ταχύτητα φωτός – στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!».
Φήμες λένε πως αυτά τα κυκλικά εκτρώματα που έχουν ξεπηδήσει παντού, τα λεγόμενα roundabout, είναι συνομωσία των Ιλουμινάτιδων και κάτι ξαδερφιών που έχουμε στο Σείριο (απ’ την πλευρά του πατέρα, το σόι της μάνας είναι το καλυτερότερο), για να καταστρέψουν το Ελληνικό DNA μας, τον ΙΧΩΡ και κάτι τέτοια όμορφα. Και κοίτα να δεις, οι αλήτες μας επέβαλαν στο roundabout, προτεραιότητα να έχει αυτός που είναι μέσα στον κύκλο κι εσύ δόλιε, κάθεσαι στην άκρη και θυμάσαι τότε, στο δημοτικό, που δεν σε παίζανε τα άλλα τα παιδάκια. Να πά’ να γαμηθούν τα παιδάκια. Πρώτη. Γκάζι. Μπαμ. Το σαξόραλό σου, μόλις το πήρε σβάρνα ένα τζιπάκι. Και θες να βγεις να βρίσεις την κυρία Καργιολίδου που δείχνει σοκαρισμένη, στη θέση του οδηγού. Να περιμένεις το ΕΚΑΒ ρε μούγκλαβε. Και να ετοιμαστείς να πλερώ- και να ακούς τους Ιλουμινάτιδες.
Φίλε ποδηλάτη, μέρος δύο. Όταν θέλεις να στρίψεις προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, πιάσε τέρμα δεξιά. Όσο πιο τέρμα δεν πάει. Μη σου πω ανέβα στο πεζοδρόμιο και κάνε bunny hop πάνω από τέσσερεις λωρίδες σταματημένων αυτοκινήτων. Το έχεις μέσα σου το skill. Βάλε το Greed των Pennywise, προφανώς διαπασών στα ακουστικά, για να μην σε αποσυντονίζουν τα κορναρίσματα και τα καντήλια των άλλων οδηγών. Φόρα κρανάκι, απαραίτητο αξεσουάρ για να μη σε πιάσει πελάτη ο Μπούκουρας. Πάρε φόρα, κάνε bunny hop από το πεζοδρόμιο στο πρώτο αυτοκίνητο, crankarm grind, ξαναπήδα, superman, πέσε σε ένα double peg grind ίσα για να γδάρεις το καπό του ML350 και ύστερα αυτοσχεδίασε. Μην ξεχάσεις να μετρήσεις πόντους, ώστε να ενημερώσεις τους τραυματιοφορείς, για να σε βάλουν στο high score της βλακείας!
Περνάς που λες, δικέ μου, έξω από σχολείο. Βλέπεις πινακίδα με παιδάκια. Σκέφτεσαι Carmageddon και πόντους. Βλέπεις και ταμπελίτσα που γράφει ότι έχει σαμαράκι. ΟΛΑ ΠΟΠΑ ΜΑΝΜΟΥ, κολλάς το δεξί πόδι στο πάτωμα, σκοτώνεις μερικά παιδάκια και μαμάδες (τα milf δίνουν έξτρα πόντους), παίρνει και ύψος το αμάξι, ακούγεται στο ράδιο το I believe I can fly, παίρνεις κι άλλους πόντους και γεμίζει και το νιτρομπούκαλο αυτόματα. Και αν έχεις απενεργοποιήσει λίγο τον ρεαλισμό, δεν θα σου χαλάσει το σασί, ούτε θα πάρεις τους μαρσεπιέδες στην μασχάλη, ούτε καν που θα σου γραζτουνιστούν τα ZEX αυτοκολλητάκια στις πόρτες.
Η αστυνομία δεν κάνει τη δουλειά της. Είναι αληταράδες που θέλουν να σου πάρουν όσα λεφτά δεν κατάφερες να πετάξεις σε πιάτα, στο κωλάδικο του Κώστα του Καβουρδίδη. Φάε σοκολάτες, κατέβασε νερά, κάνε εφτά ενέσεις καθαρής καφεΐνης και θα περάσεις το αλκοτέστ. Κι αυτά που λένε για αντανακλαστικά; Αστικοί μύθοι και αυτά, εσύ είσαι ένα κράμα Μάικλ Νάιτ και Μακγκάιβερ, οδηγάς από μονόκυκλο μέχρι και το Buran· το τελευταίο ακόμη και στο χωριό.
Κοινή ησυχία; Τι είναι αυτό; Τρώγεται; Όταν ήσαν μικρός, θυμάσαι ακόμη, ότι έβγαινες τα μεσημέρια με το σαραβαλιασμένο σου ποδηλατάκι, αυτό που είχε και βοηθητικά ροδάκια, έλιωνες ένα κουτάκι κοακολας με το πόδι και το σφήνωνες πάνω στην πίσω ρόδα. Κι έκανε θόρυβο το γαμημένο. Κι αν δεν σου έφτασε ο θόρυβος, πήγαινες τέζα με το ποδήλατο, έξω απ’ τα σπίτια, στις τρεις το μεσημέρι, ντάλα ήλιος, Ιούλιος μήνας, και έκανες με το στόμα «ΠΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!». Ύστερα μεγάλωσες και καβάτζωσες το παλιό Super Cub του πατέρα, εκείνο που είχε μισή ζωή πριν, για να ρίχνει γκομενάκια. Σιγά και μην κρατούσες την μαμίσια την εξάτμιση. Προφανώς και έβαλες μπουρί από σόμπα, για να ξεσηκώνει τη γειτονιά σε κάθε μαρσάρισμα. Τώρα πια που μεγάλωσες, έχεις βάλει ΣΠΕ στο κονσερβοκούτι που οδηγείς και κάθεσαι και μαρσάρεις καίγοντας βενζίνη, μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Και να σου πω, άντε, αυτό πάει στο διάολο. Πρέπει όμως για να κάνεις την καλυτερότερη εντύπωση στη γειτονιά, να παίζει από το σάπιο ηχοσύστημά σου «ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΟΜΑΙ! ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ!!!». Παραμυθιάσου, δεν πρόκειται να γίνεις fast and furious, ποτέ.
Και κάπου εδώ θα σ’ αφήσω, γιατί πιάνω το όριο λέξεων που έχει θέσει το bluez. Μα μην πιστέψεις ότι γλύτωσες τόσο απλά από μένα. Θα επανέλθω.
Αλέξανδρος Κουτρούλης