Thebluez

Η πρώτη συνάντηση

Λοιπόν εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό! Είσαι ωραίος, είσαι μάγκας, είσαι ο βασιλιάς του κόσμου και το φωνάζεις άμα λάχει από την πλώρη του Τιτανικού αν χρειαστεί. Κινείς τα νήματα της πλάσης, ελέγχεις συνειδήσεις και παίζεις με συναισθήματα, επειδή απλά είσαι εσύ! Ο πρώτος ΚΑΙ ο μοναδικός! Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν υγραίνεις λίγο το μάτι, πετάς ελαφρά προς τα έξω το κάτω χειλάκι λίγο κατά λάθος, λίγο επίτηδες (ελαφρά ε; δεν είσαι κανένας φλώρος) και δίνουν όλοι τα ρέστα τους! You rule the world φίλε επί τέσσερα συναπτά χρόνια και βάλε, είσαι ο άαααρχοντας!

Και ξαφνικά… Σου Το φέρνουν! Ένα χοντρό πράμα με κάτι κόκκινα μάγουλα κι ένα κερασένιο στοματάκι που όλο παράγει σάλια, τυλιγμένο σε κάτι άσπρα και ροζ. Όλοι με κάτι πλατιά τρομακτικά ηλίθια χαμόγελα σαν τους παρανοϊκούς να στο δείχνουν ενθουσιασμένοι: “Η αδελφούυυυυλα σου“. Συγνώμη φίλε, παρήγγειλε κανείς μια αδελφούλα;

– Α, οκ λες από μέσα σου. Είναι ένας μικρός άνθρωπος λοιπόν. Ποιος τον αγόρασε καταρχάς; Και πού μας χρησιμεύει; Δεν βλέπω να μπορεί να κάνει και πολλά. Παιχνίδια δεν έχει, να τρέξει δεν μπορεί, μα τι λέω, ούτε το κεφάλι του δεν μπορεί να κρατήσει όρθιο (κυνηγητό, κρυφτό, ποδήλατο άρα σβήνω από την λίστα μου). Ψιλοάχρηστο μου φαίνεται, τελείως φύρα, τον χώρο θα μας πιάνει, που το ‘κονομήσατε δεν ξέρω. Κορόιδα πιαστήκατε!
Εγώ πάντως αδελφάκι, δεν σας ζήτησα κι οπωσδήποτε αν ήθελα ένα δεν θα ήταν σαν το ροζ πλάσμα! Θα ήταν ένα αγοράκι στην ηλικία μου, ήρεμο και με πολλά αγορίστικα παιχνίδια που θα με άφηνε να τα παίζω όποτε θέλω, ενώ εγώ θα του έδινα μόνο ό,τι δεν μου άρεσε ή είχα βαρεθεί. Θα παίζαμε ό,τι ήθελα, όποτε το ήθελα και θα κέρδιζα πάντα. Α, και εννοείται πως μπαμπάς, μαμά, γιαγιάδες, παππούς και δεν συμμαζεύεται, δεν θα το αγαπούσαν όσο εμένα! Ή και καθόλου… Ναι, καθόλου θα έλεγα.

Τέλος πάντων, αφού το έφεραν το ροζ πακέτο και φαίνονται χαρούμενοι, δεν θα τους το χαλάσω. Απλά θα το αγνοήσω!

Πρώτες μέρες

Δεν το κατάλαβα καλά! Εμ ασχολείται μαζί του η μαμά κι είναι όλη την μέρα πανικόβλητη τι τρώει το “μωρό”, (ρε φίλε, φαφούτικο είναι, στο ‘πα;) κοιμάται, ξυπνάει, χέστηκε, δεν χέστηκε (φίλος, τα κάνει πάνω ρε συ, αηδία!), εμ κλείστηκε και η γιαγιά στο δωμάτιο δίπλα του στην κούνια. Η γιαγιά μουυυυυυυ! Μου! Μου!
Τι θράσος! Α, δεν θα τα πάμε καλά. Ένας φίλος, που του έφεραν ένα ίδιο, κάθε φορά που περνά δίπλα από την κούνια αδειάζει μέσα τα τασάκια. Πω πω ωραίο! Πολύ καλό! Επίσης, όταν δεν βλέπουν, του ρίχνει κάτι φάπες, κάτι σπρωξίδια! Ε, ρε γέλια! Ε, ναι. Μπα, όχι, εγώ δεν μπορώ. Βασικά, είναι και λίγο αστείο με την ολοστρόγγυλη μπουγατσόφατσα που έχει, δεν κάνω κέφι απλά ν’ ασχολούνται μαζί του. Κυρίως η γιαγιά ΜΟΥ! ΜΟΥ!

Έχω καθίσει έξω από το δωμάτιο, με την πλάτη στην πόρτα και ζητώ τη γιαγιά μουυυυ! Την απαιτώ! Μου ανήκει! Δεν παίζω, δεν τρώω, δεν έχω όρεξη για τίποτα. Θέλω να βγει και να είμαστε μαζί. Ή μάλλον όχι. Θέλω να είναι εκεί για μένα! Μόνο! Τέσσερα χρόνια είμαστε οι δύο μας, από πού ξεφύτρωσε αυτό; Κι ύστερα, ας κρατήσει τη μαμά. Είναι και πιο αυστηρή από τη γιαγιά, μου αγριεύει και πιο πολύ να είμαι φρόνιμος κι ήσυχος και τα σχετικά, ας κρατήσει αυτήν λοιπόν.

Δεύτερος μήνας

Ακόμα εδώ το έχουν. Τα δίκαια αιτήματά μου δεν έγιναν δεκτά, παρά μόνο μερικώς, δηλαδή η γιαγιά βγαίνει αρκετά τώρα από το δωμάτιο, αλλά εγώ στο μεταξύ έπεσα στο κρεβάτι και φώναξαν το γιατρό και μου έγραψε βιταμίνες. Είμαι λέει πολύ αδύνατος, γιατί δεν τρώω αρκετά και δεν έχω ενέργεια. Χα, πώς φαίνεται τώρα φουσκωτό στρογγυλόπραμα που όλοι ανησυχούν κι ασχολούνται με μένα; Α, φίλος πρέπει να σου πω, δεν μπορώ να τα βάλω μαζί του. Να του κακιώσω δηλαδή πραγματικά, δεν μου πάει! Όλο τρώει και γελάει και κάνει μούτες, νομίζω είναι αυτό που λένε χαριτωμένο. Απλά, πρέπει να μάθει πως εδώ κάνει κουμάντο μόνο ένας κι αυτός δεν μπορεί παρά να είμαι εγώ, που είμαι και πολύ πιο πριν στην πιάτσα και στο κουρμπέτι! Δεν γεννήθηκα χθες, όπως αυτό (κυριολεκτικά)!

Έβδομος μήνας

Μάλιστα! Το φορτώθηκα για τα καλά! Τουλάχιστον μου αποδέσμευσε τη γιαγιά μου, οπότε ας πούμε όλα επανήλθαν στον σωστό ρυθμό. Βέβαια, απ’ ότι μου είπαν είμαι ο μεγάλος αδελφός και θα πρέπει να είμαι άξιος σ’ αυτόν τον καινούργιο μου ρόλο. Εντάξει, δεν είναι φοβερό, άλλωστε είναι πολύ ήσυχο αυτό, δεν μου δημιουργεί προβλήματα. Όπου το βάζεις, κάθεται και παίζει. Άντε, όταν περπατάει να είμαι από πίσω και να προσέχω μην φάει σούπα. Piece of cake, man!

Πολύ, πολύ, πολύ αργότερα

Πού να φανταστεί λοιπόν κανείς, πως αυτό που σου κουβαλάνε μια ωραία πρωία οι γονείς και σου την σπάει γιατί σου ταράζει την γαλήνη του σύμπαντός σου, θα ‘ναι ένας άνθρωπος που θα είναι εκεί να αλλάζετε κόμικς, να παίζετε μπουνιές ποιος θα κάτσει στον καναπέ και τι θα δείτε στην τηλεόραση. Θα την βοηθάς στην αριθμητική, θα την πας για πρώτη φορά σε ντίσκο, θα πας στην αποφοίτησή της και θα έρθει στην δική σου και θα ‘ναι εκεί στο επισκεπτήριό σου στο στρατό και θα ‘σαι εκεί πάντα κι εσύ να λυπάσαι με τις λύπες και να χαίρεσαι με τις χαρές της.