-Ασπασία Κουρέπη-

Το φιλί του αγγέλου – 2

Προηγούμενο Πήρε τον χωματόδρομο προς τον λόφο του Προφήτη- Ηλία, που στριφογύριζε φιδωτός, έχοντας την θάλασσα στα δεξιά της. Το πελαγίσιο αέρι ψύχραινε την πλάση που λαγοκοιμόταν ακόμα κι έφερνε στα ρουθούνια της μια αψιά αλμύρα. Η επιφάνεια της θάλασσας αναριγούσε απαλά στο χάδι του και σχημάτιζε απαλά κυματάκια. Στα αριστερά της, αμέτρητοι σκίνοι με…
Διαβάστε περισσότερα: Το φιλί του αγγέλου – 2
Το φιλί του αγγέλου – 1

Η μεγάλη εκκλησιά του νησιού πάνω στο ύψωμα, άστραφτε στον ήλιο και φαινόταν σαν να πλέει στο καταγάλανο του ουρανού. Το Αννιώ ανέβηκε την λιθόστρωτη ανηφόρα που οδηγούσε στην εκκλησιά και μόλις έφτασε στο προαύλιο, έδεσε το μαντήλι γύρω από το όμορφο κεφάλι της να μην της το πάρει το πρωινό αγιάζι και φανερωθεί το…
Διαβάστε περισσότερα: Το φιλί του αγγέλου – 1
Ακόμα θυμάσαι παππού;

Κοίταζε ευθεία μπροστά, με βλέμμα άδειο κι απλανές. Το πράσινο των ματιών είχε πια θολώσει από τις θύμησες ή απλά απ’ το βάρος των χρόνων. Το π δίπλα στα πρησμένα πόδια, κακό κυκλοφορικό, χωμένα μέχρι τα μισά στις παντόφλες. Αρχοντικό παρουσιαστικό με αραιωμένα, ολόλευκα μαλλιά. Κάποτε ήταν ωραίος άντρας, το δίχως άλλο! Στα γέρικα χέρια…
Διαβάστε περισσότερα: Ακόμα θυμάσαι παππού;
Φυλάξου από την γλύκα των πραγμάτων

– Τη ζωή τη δική μου, δεν θα την κρίνεις εσύ μυξιάρικο! Μ’ ακούς; Αν δεν έχεις ζήσει αυτά που έζησα εγώ, αυτά που πέρασα και ξεπέρασα ή δεν ξεπέρασα κι ακόμα ξεματώνω από τις πληγές που δεν κλείνουν, δεν θα μιλάς! του πέταξε με το στήθος της ν’ ανεβοκατεβαίνει από αγανάκτηση και με χείλια…
Διαβάστε περισσότερα: Φυλάξου από την γλύκα των πραγμάτων
Νύχτα αγωνίας

-Πού πας; Έφαγες; Όχι, τίποτα δεν έφαγες πάλι! Νηστικός θα ‘σαι συνέχεια παιδί μου; Θα πέσεις κάτω! Είπαμε εξετάσεις, αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας! Ό,τι γίνει… του φώναξε προστατευτικά η μάνα του.-Μια χαρά έφαγα και χόρτασα. Ανεβαίνω να κάνω επανάληψη. Μια ματιά θα ρίξω και θα την πέσω για ύπνο.-Τις ξέρω τις ματιές που ρίχνεις! Μέχρι…
Διαβάστε περισσότερα: Νύχτα αγωνίας
Βάλε την “Κατίνα” για ύπνο!

Ανησυχείς για τη χοντρή! «Καλέ, πώς έγινε έτσι μια χαρά κοπέλα; Αχ, κοίτα προγούλια!». Για την υγεία της κυρίως ανησυχείς! «Θυρεοειδή θα έχει μάλλον!». Λυπάσαι την αδύνατη γειτόνισσα που χλόμιασε και ρουφηχτήκαν τα μαγουλάκια της! «Αχ, μωρέ πού είναι το ροδαλό της χρώμα;». Κυρίως ανησυχείς μήπως αρρώστησε η κοπέλα. «Μήπως έπαθε καμιά ανορεξία, πώς την…
Διαβάστε περισσότερα: Βάλε την “Κατίνα” για ύπνο!
Ελληνικό οικογενειακό τραπέζι

Πες μου! Όχι πες μου, σε παρακαλώ! Πες μου, στον Θεό που πιστεύεις, ποιος άνθρωπος, με – δίχως άλλως – βαριά και δυσεπίλυτη, ψυχική νόσο, ποιος διεστραμμένος νους, ποιο σαδιστικό μυαλό εφηύρε τα οικογενειακά τραπέζια; Ποιος έριξε την ιδέα; Ποιος συμμετείχε κι απεφάνθη «παιδιά, ωραία είναι, να το κάνουμε συχνά!» Ποιος; Ποιος;;; Το κακό βέβαια…
Διαβάστε περισσότερα: Ελληνικό οικογενειακό τραπέζι
Ανιές Σορέλ – Βυζάκια έξω λοιπόν

Αν ζούσες στο βασίλειο της Γαλλίας γύρω στα 1443 κι ήσουν μια κοπέλα καταγόμενη από μια οικογένεια της χαμηλής ή υψηλής αριστοκρατίας, οι υπέρτατες προσδοκίες σου, θα ήταν να πάρεις μια καλή μόρφωση (για γυναίκα εννοώ) μπαίνοντας σαν κυρία των τιμών στην υπηρεσία μιας κοντέσας, δούκισσας, μαρκησίας ή στην καλύτερη περίπτωση, της βασίλισσας και να…
Διαβάστε περισσότερα: Ανιές Σορέλ – Βυζάκια έξω λοιπόν
Μες στου Αιγαίου τα νησιά, άγγελοι φτερουγίζουν

Καλοκαιράκι στο νησί, μεσημέρι όλο γλύκα, αποκαμωμένοι από το μπάνιο στη θάλασσα, που ανασαίνει απαλά, με τα χαριτωμένα κυματάκια της, ο ήλιος ντάλα, οι ασβεστωμένες πεζούλες να καίνε, τα τζιτζίκια να χαλούν τον κόσμο με το τραγούδι τους, πόρτες ορθάνοικτες και κουρτίνες να λικνίζονται ελαφρά, υπακούοντας ένα ανεπαίσθητο νεογέννητο μελτεμέκι. Στο φανάρι της κουζίνας, κρεμασμένο…
Διαβάστε περισσότερα: Μες στου Αιγαίου τα νησιά, άγγελοι φτερουγίζουν