Δεν ήμουν έτοιμη για να έρθεις. Δεν ήσουν στα άμεσα σχέδιά μου. Το όνειρό μου ήταν να γίνω αεροσυνοδός! Να φοράω την καλοσιδερωμένη στολή μου, να έχω τα μαλλιά μου δεμένα σ’ έναν αυστηρό κότσο, να είμαι προσεχτικά βαμμένη… Το όνειρό μου ήταν να ταξιδεύω! Κάθε λίγο και διαφορετικός προορισμός, διαφορετικοί άνθρωποι, άλλος αέρας! Ήθελα ένα μικρό βαλιτσάκι προέκταση του χεριού μου και βλέμματα δέους στο πέρασμά μου.
Δεν ήμουν έτοιμη για να έρθεις. Ήμουν τόσο μικρή… παιδί σχεδόν. Δεν είχα προλάβει να βγω και να γυρίσω τρεκλίζοντας στο σπίτι τα χαράματα με τις φίλες μου, να χορέψω μέχρι πρωίας και να γελάσω μαζί τους μέχρι δακρύων πάνω από άδεια ποτήρια. Δεν είχα προλάβει να πάω εκδρομές με την παρέα μου, να δω την ανατολή σε ερημικές παραλίες με τη φωτιά να αργοσβήνει μπροστά μας και άδεια κουτάκια μπύρας να βρίσκονται καρφωμένα στην άμμο. Δεν είχα προλάβει να γνωρίσω μεγάλους έρωτες, που θα μ’ έριχναν στα πατώματα, μέχρι να βρεθεί ο επόμενος να με πάρει απ’ το χέρι, να με σηκώσει ξεσκονίζοντας τα γόνατά μου και να με ταξιδέψει μ’ ένα χορό σε νέα παραμύθια. Δεν είχα προλάβει να ζήσω μικρή μου!
Δεν ξέρω αν ήταν έρωτας αυτό που ένιωσα για εκείνον. Ίσως ήταν απλά ενθουσιασμός. Αυτός ο αθώος ενθουσιασμός που νιώθει ένα κορίτσι κάπου εκεί στα 15, όταν ένα αγόρι της δείξει ενδιαφέρον. Δεν ξέρω αν ήταν έρωτας, αλλά ήταν τόσο όμορφος! Όταν τον έβλεπα να παίζει ποδόσφαιρο, έβλεπα τα άλλα κορίτσια να τον θαυμάζουν και καμάρωνα σαν γύφτικο σκερπάνι που ήταν δικός μου…
Δεν ήμουν έτοιμος για να έρθεις. Δεν ήσουν στα άμεσα σχέδιά μου. Το όνειρό μου ήταν να γίνω μεγάλος ποδοσφαιριστής! Να έρθει μια μέρα που οι μεγαλύτερες ομάδες θα κάνουν τα πάντα για να υπογράψω συμβόλαιο μαζί τους, προσφέροντάς μου εκατομμύρια! Το όνειρό μου ήταν να με θαυμάζουν και να με χειροκροτούν! Να μου ζητάνε να βγω φωτογραφίες μαζί τους κι εγώ να χαίρομαι που κατάφερα να κατακτήσω τόσα πράγματα, μόνο απ’ αυτό που λατρεύω να κάνω! Να παίζω ποδόσφαιρο!
Δεν ήμουν έτοιμος για να έρθεις. Ήμουν τόσο μικρός… παιδί σχεδόν. Δεν είχα προλάβει να πάρω κρυφά το αυτοκίνητο του πατέρα μου κάποιο βράδυ με τους φίλους μου και να γυρίσουμε την πόλη, με το φόβο μη μας πιάσουν χωρίς δίπλωμα. Δεν είχα προλάβει να κάνω με τους κολλητούς μπαρότσαρκες μέχρι το πρωί, να κάνουμε τρελές κραιπάλες που θα τις θυμόμαστε μετά από χρόνια και θα γελάμε. Δεν είχα προλάβει να γνωρίσω γυναίκες για να μπορώ αργότερα να παριστάνω τον καρδιοκατακτητή. Δεν είχα προλάβει να ζήσω μικρή μου!
Την ερωτεύτηκα! Απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που τα μάτια μου κόλλησαν στα δικά της. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ενθουσιασμός, σύντομα όμως σιγουρεύτηκα. Ήμουν ερωτευμένος! Το καταλάβαινα απ’ τα βράδια που πέρασα, κρατώντας στα χέρια μου ένα στυλό της, που είχα καταφέρει να “κλέψω” απ’ τη σχολική της τσάντα. Το καταλάβαινα απ’ το πόσο δυνατά χτυπούσε η καρδιά μου όταν σκόραρα και κοιτώντας στην κερκίδα την έβλεπα να πανηγυρίζει…
Όταν σε πρωτοκράτησα στα χέρια μου, ένιωσα ένα απίστευτο δέος! Ήσουν τόσο όμορφη μικρή μου! Στη θέα των ματιών σου, όλα τα μέχρι τότε όνειρά μου έγιναν καπνός και σκόρπισαν στον ουρανό. Ήσουν κομμάτι μου, το πιο όμορφο κομμάτι μου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό απ’ τη μητρική αγάπη! Όλοι το λένε αυτό!
Όταν σε πρωτοκράτησα στα χέρια μου ένιωσα έναν ανείπωτο φόβο! Ήσουν τόσο μικροσκοπική κι απροστάτευτη! Ήμουν τόσο μικρός κι ανώριμος! Πώς θα κατάφερνα να σταθώ αντάξιος των προσδοκιών σου; Σε κρατούσα στα χέρια μου κι ένιωθα πως το μόνο που ήθελα ήταν να σ’ αφήσω στην αγκαλιά της και να το βάλω στα πόδια. Πατρική αγάπη; Δεν το νιώθω! Μόνο φόβο νιώθω!
Άραγε θα το αντέξει όλο αυτό; Είναι τόσο μικρός κι ανώριμος! Εγώ είμαι γυναίκα, ένιωσα την κόρη μας να μεγαλώνει μέσα μου. Αντέχω! Όλες οι μάνες αντέχουν! Σε όλες τις συνθήκες! Η μητρική αγάπη είναι ένστικτο. Η πατρική όμως; Φοβάμαι πως θα μας αφήσει…
Τα όνειρά μου; Αυτά πέθαναν τη στιγμή που πήρες την πρώτη σου ανάσα. Ταξίδια, αεροπλάνα και σύννεφα… Τι νόημα έχουν όλα αυτά, όταν σε βλέπω να κοιμάσαι γαλήνια στην αγκαλιά μου;
Άραγε θα το αντέξω όλο αυτό; Είμαι τόσο μικρός κι ανώριμος! Άλλα παιδιά στην ηλικία μου ακόμη παίζουν στους δρόμους! Άλλα παιδιά στην ηλικία μου ζουν ανέμελα, κάνουν βόλτες και μόνο γελάνε! Άλλα παιδιά στην ηλικία μου χτίζουν τα όνειρά τους!
Τα όνειρά μου; Πώς να τα βάλω στην άκρη; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να νιώθει ολοκληρωμένος, όταν δεν του δίνεται η δυνατότητα να κάνει πράξη όσα ονειρεύεται;
Δικές μου οι πράξεις, δικές μου κι οι συνέπειες. Οι οικογένειές μας δεν μπορούν να μας στηρίξουν οικονομικά. Θα πρέπει να παρατήσω τα πάντα και να πιάσω δουλειά. Μα… είμαι τόσο μικρός ακόμη! Πώς διάολο τα κατάφερα έτσι;
Πόσο διαφορετικά μοιάζουν όλα απ’ ότι στις ταινίες! Εκείνος μοιάζει ανίκανος να βοηθήσει σε οτιδήποτε κι εγώ τρέμω στη σκέψη για το ότι πρέπει να τα αναλάβω όλα μόνη μου. Κι αυτό που όλη μέρα είναι οι μάνες μας μέσα στο σπίτι μας, κοντεύει να με τρελάνει! Μου λένε πως φταίνε οι ορμόνες μου, που κάνουν τρελό χορό τώρα με τη γέννα… Άραγε αυτό φταίει που κλαίω όλη μέρα και που έρχονται στιγμές που εύχομαι… να μην υπήρχες; Άραγε θα περάσει κάποια στιγμή αυτή η φάση και θα καταφέρω να γίνω μια ευτυχισμένη και περήφανη μητέρα, όπως όλες;
Δεν αντέχω να σ’ ακούω να κλαις συνέχεια! Νομίζω πως το κλάμα σου μου τρυπάει τα τύμπανα! Το μόνο που θέλω είναι να ουρλιάξω και να το βάλω στα πόδια!
Είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ότι φανταζόμουν! Την βλέπω να έχει συνέχεια νεύρα και να κλαίει και νιώθω ανίκανος να τη βοηθήσω. Πονάει η καρδιά μου να τη βλέπω έτσι! Προσπάθησα να την πλησιάσω, αλλά δεν μ’ αφήνει! Με κοιτάει μ’ ένα βλέμμα… σαν να φταίω εγώ για όλα! Κι οι μάνες μας… όλη μέρα εδώ! Για να βοηθήσουν βέβαια, αλλά νομίζω πως αυτό την τρελαίνει ακόμη περισσότερο! Νιώθω πως μέσα της εύχεται να μην είχε γίνει όλο αυτό, να μην υπήρχες!
Κουράζομαι πολύ! Δουλεύω όλη μέρα, αλλά δεν με νοιάζει! Οι ώρες που είμαι σπίτι με τις πριγκίπισσές μου, μου δίνουν δύναμη. Αυτές τις ώρες προσπαθώ να την ξεκουράζω κι εκείνη όσο μπορώ. Αλλά κι εσύ μάτια μου… όλο κλαις! Τι θέλεις και κλαις; Σε κρατάω στην αγκαλιά μου και σου τραγουδάω τρυφερά. Σε παρακαλώ σταμάτα! Μην την κουράζουμε άλλο!
Φοβάμαι! Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό!
Φοβάμαι! Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό!
—————————
Σήμερα κλείνει τα 41. Του διοργάνωσα ένα πάρτι έκπληξη! Ενημέρωσα από μέρες τους αγαπημένους του φίλους και τους όρκισα να μην του πουν τίποτα. Νόμιζε πως αύριο θα επέστρεφα από ταξίδι. Με είχε πάει ο ίδιος στο αεροδρόμιο 3 μέρες πριν, όπως κάθε φορά άλλωστε. Κάθε φορά με φιλάει τρυφερά και μου λέει να προσέχω και πως μ’ αγαπάει. Κάθε φορά που απομακρύνομαι φορώντας τη στολή μου και σέρνοντας το μικρό μου βαλιτσάκι, νιώθω το βλέμμα του πάνω μου. Είναι γλυκό, τρυφερό και γεμάτο καμάρι!
Όπου να ‘ναι επιστρέφει απ’ τη δουλειά. Είμαι σίγουρη πως θα είναι πτώμα στην κούραση. Δουλεύει πάρα πολλές ώρες! Από μικρό παιδί ακόμη! Είναι τόσο νέος κι όμως τόσο κουρασμένος απ’ τη ζωή! Πόσα πράγματα στερήθηκε κι όμως δεν τον άκουσα ποτέ να βαρυγκωμάει! Πόσα όνειρά του σκότωσε κι όμως δεν τον άκουσα ποτέ να παραπονιέται! Μόνιμα με το χαμόγελο στα χείλη, ακόμη και στις δύσκολες μέρες που πέρασε. Κι ήταν πολλές…
Ακούω κλειδιά. Τα φώτα είναι σβηστά. Το μόνο που φωτίζει ελάχιστα το χώρο είναι το κεράκι πάνω στην τούρτα, που βρίσκεται στο τραπέζι του σαλονιού. Αυτή την τούρτα σοκολάτα – φράουλα που παρήγγειλα μια εβδομάδα πριν, απ’ το αγαπημένο του ζαχαροπλαστείο. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θα τον κάνω να χαρεί!
Πόσο τον αγαπάω! Πόσο σημαντικός είναι για μένα! Ο κόσμος μου όλος! Ο βράχος μου! Το μόνο μου στήριγμα! Το μόνο! Δεν μου άφησε το χέρι 25 χρόνια τώρα κι ας έμεινε μόνος σχεδόν απ’ την αρχή. Εκείνος έμεινε εδώ, αντίθετα μ’ εκείνη… Εκείνη επέλεξε αλλιώς, για εκείνον ήμουν η μόνη επιλογή. “Μητρική αγάπη” λένε… τι ειρωνικό που ακούγεται στ’ αυτιά μου!
Το βλέμμα μου πέφτει στην τούρτα… αυτή την τούρτα που γράφει με σαντιγί “Χρόνια πολλά μπαμπά!”…
Κική Γιοβανοπούλου
Μία απάντηση στο “Σκοτώνοντας όνειρα”
Γιατί μας την παρουσιάζουν εύκολη τη μητρότητα και ακόμη χειρότερα δεδομενη για τη γυναίκα? Όποια εγκαταλειπει το παιδί της παρόλαυτά, σίγουρα έρχεται η στιγμή που μετανιώνει. Κοίτα όμως κατι μπαμπάδες… με ολη την έννοια ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ. Ο Θεός να δίνει δύναμη σε όλους τους γονείς να στεκονται στα παιδιά τους. Αξίζει όμως ένα μπράβο ΣΕ ΑΥΤΟΥς ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ.