Αχ και να ξέρατε πόσους κύκλους έχω τρέξει πιτσιρίκα γύρω από την πισίνα, για να μπορέσω να αποφύγω τη μαμά μου που έτρεχε να με ταΐσει αβοκάντο και να πιω το γάλα καρύδας για πρωινό… Αχ και να ξέρατε τι έχω τραβήξει για να μάθω να τρώω ψίχα καραβίδας και αυγά benedict όταν ήμουν μικρή… Δύσκολη παιδική ηλικία!
Ενώ όλοι οι υπόλοιποι έτρωγαν chips ξύδι, εγώ chips γαρίδας.
Ενώ όλοι οι άλλοι έπιναν σοκολατούχο γάλα, εγώ έπινα γάλα βρώμης και σιρόπι Αγαύης.
Ενώ οι φίλοι έτρωγαν καλαμαράκια τηγανητά με πατάτες ροδοκόκκινες, εγώ μόνο sushi και tartar μπακαλιάρου.
Πολύ δύσκολη ζωή γενικά. Στην πίεση από μικρό κορίτσι! Και δε λυπάμαι εμένα, αλλά τη φουκαριάρα τη μάνα μου που έτρεχε με τα τσόκαρα γύρω από την πισίνα όλη μέρα. Αντιπαθεί και το χλώριο οπότε διπλή ταλαιπωρία… Άστα!
Και κάπου εδώ βρήκα μια γωνίτσα να χτυπήσω το κεφάλι μου και τσουπ, βρέθηκα 27 χρονών (σχεδόν) γυναίκα μπροστά από τον υπολογιστή μου για να σας γράψω πώς είναι η ζωή με την αδερφή μου.
Με τέσσερις λέξεις… Μια αηδία και μισή!
Λες και δεν είμαστε αδερφές! (Το έχω σκεφτεί άπειρες φορές, αλλά πάντα κάτι γίνεται και ανατρέπονται τα σχέδια εξόντωσης).
Η τύπισσα δεν ξέρω πού τα έχει δει αυτά που τρώει και πίνει, αλλά εμένα κάθε φορά μου έρχεται μια τάση προς εμετό.
Avocado toast για πρωινό. Για πρωινό, ρε φίλε! Που εγώ ξυπνάω και θέλω μια κανάτα καφέ και ένα τοστ με γαλοπούλα και τυρί. Εκείνη θα κάτσει να φρυγανίσει το ψωμί, να φτιάξει αυτή την πράσινη αηδία με κάτι άλλα μυρωδικά, να κόψει ντομάτες και μετά να τα κάνει μια επιπλέον αηδία και να τα φάει. Έλεος!
Μη μιλήσω για τα pancakes με σιρόπι σφενδάμου και blueberries. Άλλο πρόβλημα! Γιατί ο Πειραιάς είναι ένα μικρό Παρίσι και το πρωινό σερβίρεται στις 08.00. Σιρόπι σφενδάμου και blueberries! Είναι δυνατόν; Πληρώνουμε αυτό το σιρόπι για να το βάλουμε δίπλα στον ελληνικό καφέ στο ντουλάπι και παρακαλάμε τον κ. Παντελή στην κάβα να φέρει blueberries στην δούκισσα του Πειραιά.
Και όταν τελειώσει το σιρόπι σφενδάμου (γιατί παθαίνουμε και αυτό το κακό), αγοράζουμε σιρόπι Αγαύης! Μια ακόμα αηδία σε μπουκαλάκι δίπλα στον ελληνικό… (της είπα ότι το μέλι κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά και το googl-αρε. Το googl-αρε, Θεέ μου!).
Τα αυγά ποσέ πού τα πας; Τα french toasts; Δε θα μιλήσω για τα peanut butter and jelly toasts, γιατί έχω πολλούς λατρεμένους που τρώνε φυστικοβούτυρο. Η αδερφή μου όμως δεν το λέει καν φυστικοβούτυρο. Το λέει όλο στα αγγλικά! Λες και μεγάλωσε στο Sussex, ξέρω εγώ!
Και η δυστυχία αυτού του σπιτιού δεν έχει όρια… Αλεύρι αμυγδάλου και ζάχαρη καρύδας. Κάτσε να τα γράψω άλλη μία, γιατί ούτε εγώ δεν το πιστεύω… Αλεύρι αμυγδάλου και ζάχαρη καρύδας. Ναι! Να θέλω να πιω καφέ και να μπερδεύω τη ζάχαρη. Μη σου τύχει ελληνικός με γεύση καρύδα. Ούτε στον Άγιο Δομίνικο δεν το σκέφτηκαν αυτό…
Και προχωράμε στο μεγαλύτερο πρόβλημα… Το γάλα! Ένα ψυγείο γεμάτο πόσιμη λάσπη. Γάλα αμυγδάλου, γάλα βρώμης, γάλα καρύδας, γάλα σόγιας, γάλα ρυζιού. Και αυτά σε διάφορες γεύσης. Σοκολατούχο και μη. Αν θες μια χωμάτινη εσάνς στον καφέ σου, βάλε γάλα σόγιας και θα με θυμηθείς! Ανατρίχιασα πάλι!
Και δεν είναι μόνο ότι το κάνει στο σπίτι… Όχι! Και έξω τα ίδια… Καφές με γάλα βρώμης! Χωμάτινη απόλαυση και σε πακέτο. Ανακυκλώσιμο με καλαμάκι οικολογικό. Και αυτό το πληρώνει κιόλας… Ρωτάει σε μαγαζιά “τι γάλατα έχετε;”. Ξεστομίζει αυτές τις τρεις λέξεις και όλοι την κοιτούν περίεργα.
Εγώ βέβαια έχω συνηθίσει! Γιατί η κουζίνα μας είναι από μόνη της ένα mystery box. Ανοίγεις ένα ντουλάπι και βρίσκεις αλεύρι αμυγδάλου, παραδίπλα δυο avocado, ένα τέταρτο γάλα ρυζιού και μια μπριζόλα. Τι κάνεις; Εύκολο! Φωνάζεις την αδερφή μου και σου φτιάχνει μια αηδία! Χωρίς τη μπριζόλα.
Αυτή την κρατάω εγώ!
Γιατί μπορεί να μην είχαμε πισίνα όταν ήμασταν μικρές, αλλά η μαμά όντως μας κυνηγούσε για να φάμε τη μπριζολίτσα μας.
Και μόνο αυτή…
Κατερίνα Μοχράνη