Έπειτα από απαίτηση του αναγνωστικού κοινού, το επόμενο θέμα είναι «καραντίνα και καθαριότητα». Εδώ, λοιπόν, δε χωρούν έρευνες και μελέτες. Εδώ χωράει μόνο η εμπειρία και δε η προσωπική, διότι είμαι όλη μέρα με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι. Παρθένος αφού!
Είμαι σίγουρη ότι πολλοί θα ταυτιστείτε μαζί μου!
«Μπαίνουμε σε ολικό lockdown!» και «δεν ξέρουμε τι ιός είναι αυτός για να τον αντιμετωπίσουμε!».
Δεν χρειάστηκα πολλά! Αυτές οι δύο φράσεις ήταν υπέρ-αρκετές ώστε να ξυπνήσουν οι φοβίες μου. Κι όταν λέμε φοβίες εννοούμε την μικροβιοφοβία (ξέρετε εκείνη τη φοβία για τα μικρόβια, τους ιούς και τις ασθένειες) και την υποχονδρίαση (ο φόβος ότι πάσχω από κάτι).
*σ’ αυτό το σημείο να διευκρινιστεί πως έχω κάνει ψυχοθεραπεία και τις έχω αντιμετωπίσει στον μέγιστο βαθμό, αλλά μπροστά σε μια πανδημία, γονάτισα η κακομοίρα. Γιατί ο Covid είναι και ιός και ασθένεια. Χαμός!
Στην πρώτη καραντίνα, λοιπόν, κάθε δύο μέρες έκανα γενική το σπίτι. Ξεσκόνιζα, σκούπιζα, περνούσα με απολυμαντικό σπρέι επιφάνειες όπως τα πόμολα από τις πόρτες και τα ντουλάπια, τα τηλεχειριστήρια, τα κλειδιά, τα κινητά, τις βρύσες και φυσικά το κουμπί από το καζανάκι, σκούπιζα με ηλεκτρική και μετά σφουγγάριζα με χλωρίνη. Όλο το σπίτι!
Μόλις τελείωνα με το εσωτερικό, σειρά είχε το εξωτερικό με πλύσιμο του μπαλκονιού (πάλι με χλωρίνη) γιατί αφήναμε έξω τα παπούτσια κάθε φορά που πηγαίναμε σούπερ μάρκετ και οι σόλες ήταν λερωμένες. Έπλενα πετσέτες και μάσκες σε υψηλή θερμοκρασία και φυσικά, αέριζα τα μπουφάν. Πήγαινα σούπερ μάρκετ με γάντια και κάθε φορά που επέστρεφα σπίτι, περνούσα τα πράγματα με μαντηλάκι αντισηπτικό.
Παράνοια! Το ξέρω! Μην ανησυχείτε! Στην πρώτη καραντίνα, έφαγα αυτή τη φρίκη. Πολλή χλωρίνη! Πάρα πολλή χλωρίνη και σε κάθε μορφή. Η πλήρης απολύμανση και καθαριότητα. Στην πρώτη καραντίνα!
Στην δεύτερη καραντίνα, άλλαξαν πολλά. Αφού έζησα από την πρώτη καραντίνα και δεν έπαθα τίποτα (εννοώντας τον covid προς το παρόν γιατί λόγω δουλειάς πέρασα εν τάχει αμυγδαλίτιδα, ωτίτιδα, γαστρεντερίτιδα, ιγμορίτιδα, επιπεφυκίτιδα κλπ.), το πήρα πιο χαλαρά. Στην δεύτερη καραντίνα δεν έχω μικροβιοφοβία και υποχονδρίαση. Στην δεύτερη καραντίνα ξεκίνησα να καθαρίζω από βαρεμάρα!
Νοέμβριος! Τι σημαίνει αυτό; Χαλιά! Τι σημαίνει αυτό; Γενική! Τι σημαίνει αυτό; Ουυυυυυ!
Να σηκώσω καναπέδες, να τραβήξω το κομό, να σηκώσω κρεβάτια, να τραβήξω τραπεζαρίες, να συγυρίσω, να τακτοποιήσω, να ξεσκονίσω, σκουπίσω, σφουγγαρίσω και μετά, αχχχχ, να στρώσω τα πεντακάθαρα χαλιά!
«Ναι, αλλά αυτό κράτησε μια μέρα!», θα πεις! Και εγώ θα σου πω «Νομίζεις!».
Κατέβασα χειμωνιάτικα και ανέβασα καλοκαιρινά. Αυτό για να γίνει χρειάζεται να καθαρίσω τις ντουλάπες. Να πως έφυγαν δύο μέρες για πλάκα! Παράλληλα, ετοίμασα και κάποια ρούχα να τα στείλω στο ορφανοτροφείο θηλέων.
Έπλυνα τα παπλώματα και τις κουβέρτες, ώστε να είμαι έτοιμη για το πολικό ψύχος της Αθήνας.
Τακτοποίησα και καθάρισα τα ντουλάπια της κουζίνας. Πιάτα, ποτήρια, τάπερ, κατσαρόλες κλπ συν το άτιμο ντουλάπι με τα μπαχαρικά. Έκανα το λάθος να φταρνιστώ απ’ το πιπέρι και σηκώθηκε ένα σύννεφο από κύμινο, κανέλα και πάπρικα.
Άδειασα και καθάρισα σε βάθος το ψυγείο και την κουζίνα. Σου τρώει για πλάκα άπειρες ώρες.
Τακτοποίησα τις βιβλιοθήκες. Κάθε ράφι και κάθε βιβλίο. Με αλφαβητική σειρά τοποθετημένα (τόσο πολύ βαριόμουν!). Έκανα τους αρμούς του μπάνιου, τις μικροσυσκευές, τα τζάμια, κατέβασα τις κουρτίνες και ό,τι άλλο έβρισκα μπροστά μου κάθε μέρα. Α! Τα πλυντήρια ας πούμε. Παράλληλα με όλα αυτά, έκανα γενική κάθε δύο μέρες (και ακόμα κάνω!) σηκώνοντας τα χαλιά και τραβώντας τα έπιπλα.
Επίσης, μην ξεχάσουμε τη μέρα με τον στολισμό του δέντρου. Παντού χρυσόσκονες και τζιτζιμπλίκια! Το επόμενο πρωί, φωτιά πήρε το ξεσκονόπανο και η σκούπα!
Πλέον όμως δεν καθαρίζω τα προϊόντα απ’ το σούπερ μάρκετ και φοράω γάντια μόνο στην μαναβική. Δεν έχω πετσέτα με χλωρίνη στην πόρτα, ώστε να σκουπίζουμε τα παπούτσια, αλλά τα βγάζουμε και τα μεταφέρουμε στο μπαλκόνι. Δεν αερίζω τα μπουφάν μετά από κάθε έξοδο απ’ το σπίτι και δεν απολυμαίνω τα πράγματα κάθε δύο μέρες. Τα κάνω! Ότι τα κάνω, τα κάνω, απλά με λιγότερη μανία και μικρότερη συχνότητα.
Κανείς δεν μπαίνει σπίτι! Πώς να λερωθεί;
Πλέον καθαρίζω από βαρεμάρα και όχι από φόβο. Καθαρίζω όμως γιατί μ’ αρέσει κιόλας. Γιατί έτσι είναι στο σκαρί μου και γιατί έτσι έμαθα από μικρή. Είναι ο δικός μου τρόπος να χαλαρώνω. Αλλά… με μέτρο! Γιατί η χλωρίνη και τα καθαριστικά μπορούν να γίνουν επικίνδυνα και δε μου φταίνε κι οι υπόλοιποι που είναι στο σπίτι.
Έχω βρει κι άλλους τρόπους για να μου φύγει η βαρεμάρα, όπως το διάβασμα, το γράψιμο, τις σειρές, τη γυμναστική, το περπάτημα, το μαγείρεμα, η δουλειά. Έχω γεμάτο πρόγραμμα, αλλά πάντα βρίσκω χρόνο για καθάρισμα και συγύρισμα!
Να θυμάστε κάτι όμως… όσο κι αν προσέχεις και καθαρίζεις το σπίτι σου, αν δεν προσέχεις ο ίδιος και δεν τηρείς τα μέτρα, τότε θα τη βρει το μικρόβιο την άκρη. Το κάθε μικρόβιο!
Γι’ αυτό… χέρια να πλένεις και μάσκα να φοράς!