18/6/18
Το μυαλό μου κολλημένο εκεί. 3 χρόνια και κάτι κι εγώ εκεί. Την προηγούμενη μέρα σου ψιθύρισα στο αυτί: “Έλα γρήγορα σπίτι μας μαμά.. Σ’ αγαπώ!”
Και ήρθες… μέσα σ’ ένα κουτί. Με ένα μακρόστενο αυτοκίνητο. Απαίσιο. Και πέρασε η ώρα σε μια στιγμή εκείνη τη μέρα. Δεν σε χαιρέτησα όπως ήθελα. Σ’ έβαλαν εκεί, μέσα στο σκοτάδι και με τραβούσαν απότομα μακρυά σου.
28/8/21
Παντρεύομαι μάνα. Θέλω να ουρλιάξω. Καίγεται το μέσα μου. Μου έστειλες τον πιο καταπληκτικό άνθρωπο του κόσμου, γιατί εσύ τον έστειλες. Κι εσύ λείπεις ρε… λείπεις και μου σπας τα νεύρα. Και κλαίω. Και ξανακλαίω. Και κουμπώνω και κανένα ζαναξάκι μερικές φορές γιατί δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Η χειρότερη και η καλύτερη μέρα της ζωής μου έρχεται. Και θα κλάψω και θα χορέψω. Και θα κάνουμε τα κλαρίνα ν’ ακουστούν ως τον ουρανό. Εκεί που έχεις συντροφιά και τον πεθερό μου πια. Θα χορέψουμε για εσάς λοιπόν σαν τρελοί.
Ξέρω πως είσαι δίπλα μου πάντα. Αλλά θα προτιμούσα αλλιώς.
Σ’ αγαπώ μαμά.
The BluezGuest