Thebluez

Πάρης:

“Είναι αυτή. Κάθεται μόνη της πάλι. Ποτέ τόσα χρόνια δεν την έχω πετύχει μόνη της. Είναι πάντα μ’ αυτόν ή με το παιδί. Είναι η μόνη γυναίκα που αγάπησα βαθιά, με τον τρόπο μου, έστω πλατωνικά. Ίσως γι’ αυτό δεν κατάφερα ποτέ να την ξεπεράσω, επειδή την έχω εξιδανικεύσει. Μεγαλώσαμε μαζί, τα καλοκαίρια δηλαδή, που συναντιόμασταν στον τόπο καταγωγής των γονέων μας. Δεν κάναμε ποτέ σχέση. Δεν τόλμησα ποτέ να της το ζητήσω. Είναι δύο χρόνια μεγαλύτερη. Πίστευα τότε, στην εφηβεία, ότι μ’ έβλεπε ‘μικρό’. Δεν είχα εξάλλου ποτέ φοβερή αυτοπεποίθηση. Ίσως γι’ αυτό έχω μείνει μόνος.

Στην πορεία, αυτή πέρασε στο πανεπιστήμιο και είχε τις φοιτητικές παρέες της. Εγώ μετά το σχολείο, πήγα στρατό. Δεν σπούδασα. Δεν πολυκατέβαινε τα καλοκαίρια στο χωριό, στο meeting-point των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων. Ψιλοχαθήκαμε. Η Κατερίνα, έτσι τη λένε, πήρε πτυχίο και συνέχισε με μεταπτυχιακό. Εκεί γνώρισε αυτόν που παντρεύτηκε, λίγο αργότερα. Ο γάμος κράτησε 4-5 χρόνια και μετά χώρισε. Χωρίς παιδιά. Τα χρόνια αυτά εγώ ήμουν εκτός Ελλάδας, δεν έτυχε να τη δω ποτέ με τον πρώτο της άντρα. Τη συνάντησα λίγο μετά το χωρισμό της, σε κοινή παρέα. Στο τέλος της βραδιάς αυτής, μείναμε οι δυο μας και λέγαμε ιστορίες από τα παλιά. Είχαμε πιει και λίγο παραπάνω. Ήταν η ευκαιρία μου τότε, να της μιλήσω, να της πω πώς αισθάνομαι. Δείλιασα. Θεώρησα ότι λόγω του πρόσφατου χωρισμού της ήθελε να μείνει μόνη για ένα διάστημα. Λίγους μήνες μετά έμαθα ότι ξαναπαντρεύτηκε.

Δεν έπρεπε να με παραξενέψει η κίνησή της αυτή. Η Κατερίνα διέθετε δυναμική προσωπικότητα και πάντα κοιτούσε μπροστά. Εγώ ήμουν ο δειλός, ο βλάκας που έχασα την ευκαιρία. Με τον δεύτερο άντρα έκανε και παιδί. Πρέπει να είναι μαζί γύρω στα είκοσι χρόνια. Έχει περάσει τα πενήντα, αλλά εξακολουθεί να είναι μία γοητευτική γυναίκα με φυσική ομορφιά. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι έχει κατέβει μόνη, χωρίς το σύζυγό της. Αυτοί κυκλοφορούσαν πάντα μαζί, εδώ στο χωριό. Τους έβλεπα από μακριά, αλλά απέφευγα να τους μιλήσω. Δεν άντεχα να την βλέπω με άλλον. Εντάξει, το παιδί της έχει μεγαλώσει πια, έχει τις δικές του παρέες. Αλλά αυτός, ο άντρας της, πού είναι, γιατί δεν ήρθε μαζί της;

Κάτσε να πάρω τηλέφωνο τον ξαδελφό της να ρωτήσω. Αυτός τα ξέρει όλα.

……

Μάλιστα. Ώστε έτσι λοιπόν. Καλά το μυρίστηκα ότι κάτι συμβαίνει. Ξαναχώρισε. Ή τώρα ή ποτέ. Αυτή τη φορά θα της μιλήσω. Θα της ανοίξω την καρδιά μου. Έχασα ήδη δύο ευκαιρίες, μία στην εφηβεία και μία όταν την ξανασυνάντησα. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Το τρις εξαμαρτείν ουκ ανδρός … σκέτο, συμπληρώνω εγώ.”

_________________________________________________________________________

Κατερίνα :

“Ο Πάρης! Πω πω πόσο καιρό έχω να τον δω! Μια χαρά κρατιέται! Πολύ γοητευτικός με τους γκρίζους κροτάφους του! Και τι αθλητικό και νεανικό σώμα διατηρεί! Εμ, δεν παρασκοτίστηκε στη ζωή του, ούτε παντρεύτηκε, ούτε οικογενειακές υποχρεώσεις. Από την άλλη κρίμα, όμως που έμεινε μόνος. Θυμάμαι πόσο τσιμπημένη ήμουν μαζί του τότε, που ήμασταν έφηβοι. Δεν είχε γίνει όμως ποτέ τίποτα. Εγώ ήμουν τσαούσα και αγοροκόριτσο. Σιγά μην γύριζε να με δει ερωτικά ο Πάρης! Συναντηθήκαμε μετά από χρόνια και κάναμε λίγη παρέα, τότε που χώρισα, από τον πρώτο μου γάμο. Ωραία που περάσαμε εκείνο το βράδυ! Ήταν τόσο ζεστός και ανοιχτός μαζί μου! Ήμουν σίγουρη ότι θα έκανε κάποια κίνηση. Μου ζήτησε και το κινητό μου, αλλά ποτέ δεν πήρε. Το απέδωσα στο γεγονός ότι ήμουν μεγαλύτερή του και χωρισμένη ή ότι απλά μ’ έβλεπε φιλικά. Τέλος πάντων, μετά από λίγο καιρό γνώρισα και παντρεύτηκα το Σωτήρη, με συνοπτικές διαδικασίες, καθώς είχε προκύψει εγκυμοσύνη. Από τότε, με τον Πάρη, ανταλλάσσουμε ένα τυπικό, αμήχανο ‘γεια’, όταν συναντιόμαστε στις διακοπές μας στο χωριό.

Οι σχέσεις και με τους δύο συζύγους μου ήταν τοξικές. Ένιωθα ότι κανένας από τους δύο δεν μ΄ ένιωθε, δεν καταλάβαινε εμένα και τα ‘θέλω’ μου. Με το Λεωνίδα τσακωνόμασταν επειδή δεν είχαμε παιδί και με το Σωτήρη διαφωνούσαμε κάθετα στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας. Στο δεύτερο γάμο έκανα υπομονή και υποχωρήσεις μέχρι να ενηλικιωθεί ο γιος μου. Δεν είναι στο χαρακτήρα μου να συμβιβάζομαι, αλλά όπως να το κάνεις, δύο διαζύγια κάνουν μία γυναίκα δακτυλοδεικτούμενη, ότι αυτή ‘έχει το πρόβλημα’. Δεν ήθελα επίσης, να στερηθώ το παιδί μου, ούτε να του στερήσω την καθημερινή επαφή με τον πατέρα του. Γι’ αυτό  έμεινα σ΄ ένα προβληματικό γάμο. Τώρα το παιδί μου, όχι μόνο είναι ενήλικας, αλλά σπουδάζει στο εξωτερικό. Έχει απλώσει τα φτερά του, καιρός να απλώσω κι εγώ τα δικά μου. Και ο Σωτήρης έβλεπε ότι δεν πάει άλλο. Βγάλαμε λοιπόν ένα συναινετικό και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του, πολιτισμένα πράματα.

Κάνοντας την ενδοσκόπησή μου, συμπεραίνω ότι ο γάμος, μάλλον δεν μου ταιριάζει.

Εν πάση περιπτώσει, ό,τι έγινε έγινε. Τώρα κοιτάω μπροστά. Και μπροστά μου βλέπω την καψούρα των νεανικών μου χρόνων που πλησιάζει με ένα πλατύ χαμόγελο προς το μέρος μου…

_________________________________________________________________________

Τι χείμαρρος συναισθημάτων ήταν αυτή η ερωτική εξομολόγηση! Τι κι αν καθυστέρησε τριάντα-πέντε ολόκληρα χρόνια από τα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα και είκοσι τόσα από εκείνο το βράδυ που συναντηθήκαμε μετά από το πρώτο μου διαζύγιο! Δύο μεγάλες ευκαιρίες έχασαν οι καρδιές μας να τα πούνε. Οι ψυχές μας είχαν όμως συναντηθεί και τα ‘έλεγαν’ με ένα δικό τους ιδιαίτερο τρόπο όλα αυτά τα χρόνια.

Είμαστε αρκετούς μήνες μαζί. Νιώθουμε και οι δύο σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που παίζαμε στην αλάνα του χωριού και λέγαμε ιστορίες με φαντάσματα. Έχουμε τόσες κοινές αναμνήσεις, τόσα βιώματα που μας δένουν με τον Πάρη. Δεν είμαστε ένα απωθημένο ο ένας για τον άλλον. Αυτό που νιώθουμε είναι τόσο αληθινό, τόσο αγνό και παράλληλα τόσο παθιασμένο.

Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά ο Πάρης μιλάει για κανονικό γάμο με παπά και με κουμπάρο! Θα ’ρθει λέει να με ζητήσει επίσημα από το γιο μου! Αυτός δεν έχει βιώσει την εμπειρία του γάμου και θέλει να τη ζήσει. Εγώ πάλι, έχω ήδη εφαρμόσει το ‘δις εξαμαρτείν’, με δύο αποτυχημένους γάμους στο ενεργητικό μου. Του λέω να αρκεστούμε στη συγκατοίκηση ή έστω σε ένα σύμφωνο συμβίωσης. Ο Πάρης επιμένει. Βέβαια, η εκκλησία μου επιτρέπει άλλο ένα γάμο, με τις ευλογίες της, μάλιστα! Πάμε ολοταχώς, λοιπόν, για το ‘τρις εξαμαρτείν’!