-
Αναμνήσεις μιας αρτίστας της πλατείας
Διαβάστε περισσότερα: Αναμνήσεις μιας αρτίστας της πλατείαςΓέρασα. Ο καιρός μου πέρασε όπως συμβαίνει με όλους. Έτσι είναι η ζωή και δεν ωφελεί να το αρνούμαι. Αλλά δεν πρέπει να παραπονιέμαι. Έζησα μια σπουδαία ζωή που λίγοι αξιώθηκαν, έζησα ένδοξες μέρες, χρόνια και μπορώ πια να ομολογήσω ότι με λάτρεψαν σε σημείο αποθέωσης. Ήμουν όμορφη, πολύ όμορφη την περίοδο της δόξας μου.…
-
Η κακιά η ώρα
Διαβάστε περισσότερα: Η κακιά η ώρα“Λείψε από την κακιά την ώρα Ελένη μου”. Τα λόγια της μάνας της αντηχούσαν στο μυαλό της. “Μάνα μου, γλυκιά μου μάνα” ψιθύρισε με τρόμο πριν λιγοθυμήσει. Ήταν μια όαση θηλυκότητας σε μια έρημο από αντρογυναίκες. Στο μικρό της χωριό, το όμορφο σαν ζωγραφιά αλλά μίζερο για τα γούστα της, απ’ όπου κι αν περνούσε…
-
Το συκαλάκι
Διαβάστε περισσότερα: Το συκαλάκι«Άνοιξε γυναίκα. Άνοιξε! Γιατρεύτηκα! Έγινα καλά! Σωθήκαμε!» Η καημένη η Σταθού είχε γείρει λίγο στην ψάθινη καρέκλα μέσα στην γλύκα του απομεσήμερου να ξεκουραστεί από την λάτρα κι όλες τις άλλες τις δουλειές του σπιτιού όταν την ξύπνησαν απότομα κι άγουρα τα δυνατά χτυπήματα του άντρα της στην ξύλινη πόρτα τους. Μέσα στην σαστιμάρα της…
-
Μα, είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες;
Διαβάστε περισσότερα: Μα, είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες;Μεταναστεύεις στα εξωτερικά. Στην προκειμένη περίπτωση στην Γαλλία. Παίρνεις τα πέντε έξι γαλλικούλια σου παραμάσχαλα, ότι θυμάσαι από τον Διαφωτισμό που διάβασες για τις Πανελλήνιες Rousseau, Diderot, Voltaire, τους Αθλίους του Βίκτορα (λες δεν μπορεί δυο τόμοι κάπου θα χρησιμεύσουν! Πουθενά, σε διαβεβαιώνω!) και τα SOS του Ιουλίου Βερν. Είσαι σχετικά άνετη, σκέπτεσαι Ευρωπαίοι είναι,…
-
Η δολοφόνος
Διαβάστε περισσότερα: Η δολοφόνοςΑπό το παράθυρο της μονής έβλεπε τους αστυνομικούς που ερχόταν να την συλλάβουν. Όχι, αυτό δεν θα γινόταν, δεν θα την έπιαναν, τουλάχιστον όχι ζωντανή. Έσπασε ένα ποτήρι νερό που κρατούσε στα χέρια της και προσπάθησε να καταπιεί τα γυαλιά. Αίματα παντού, στόμα, γλώσσα, μάγουλα όλα μια πληγή, αλλά δυστυχώς ζούσε ακόμα. Αν ο καλός…
-
Ανάστα ο Κύριος
Διαβάστε περισσότερα: Ανάστα ο ΚύριοςΠες με ξινή, πες με πικρή, πες με στραβόξυλο, θα τα δεχτώ όλα. Αλλά άκουσε με. Πάταξον με, Άκουσον δε! Καλά μην με βαρέσεις κιόλας, Θεμιστοκλής speaking! Δεν είναι όλες οι γιορτές, μέσα στα κέφια και τα γέλια και τα τραγούδια και τις χαρές. Και δεν θα το εμβαθύνω τόσο πολύ για να σου πω…
-
Zizi Flop!
Διαβάστε περισσότερα: Zizi Flop!– Ακριβέ μου Κύριε, είστε βέβαιος ότι έτσι γίνεται σωστά η δουλίτσα; ψέλλισε δήθεν αθώα η παιδούλα Μαρία Αντουανέτα στο στεφάνι της, που θεωρώντας πως έπραξε το συζυγικό του καθήκον ξαπλώθηκε ήρεμος κι άρχισε ένα χασμουρητό σαν του κροκόδειλα που έχει μασήσει τρεις ζέβρες, ένα γκνού κι δυο μικρά φλαμίνγκο για επιδόρπιο! Έβραζε η ριμάδα…
-
Γδύσου Πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου!
Διαβάστε περισσότερα: Γδύσου Πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου!«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω» κλπ (εντάξει το κάνω λίγο πιο ντραματίκ για να μπεις στο mood). Αυτό ήταν το μουσικό χαλί που ακουγόταν παντού στην Βιέννη εκείνο το βροχερό (όχι, που δεν θα ‘ταν ) πρωινό του Μαΐου του 1770 που έφυγε η αρχιδούκισσα Μαρία – Αντουανέτα, παιδούλα στα δεκατέσσερα να…
-
Οι ακαμάτες και οι λωλές έχουν τις τύχες τις καλές.
Διαβάστε περισσότερα: Οι ακαμάτες και οι λωλές έχουν τις τύχες τις καλές.-Μαρή Αντουανετααααααα, μαρή ξεμυαλισμένη που είσαι μαρή; ακούστηκε η φωνή της αυτοκράτειρας Μαρίας – Θηρεσίας των Αψβούργων (των Αψβούργων βεβαίως βεβαίως) μέσα στο ανάκτορο Χόφμπουργκ να φωνάζει τρυφερά το σπλάχνο της και να μπουμπουνίζει όλη η Βιέννη! Η δεκατετράχρονη αρχιδούκισσα Μαρία-Αντουανέτα, το δέκατο πέμπτο παιδί της αυτοκράτειρας και στερνοπούλι της ήταν στο playroom με τις…