Thebluez

Εντάξει, το έχουμε καταλάβει, αγαπάς πολύ το παιδάκι σου. Λογικό. Ναι, είσαι πολύ υπερήφανος γονιός και καμαρώνεις όπου σταθείς κι όπου βρεθείς για τα κατορθώματά του! Αλλά… Να… Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει…

Ώρες ώρες γίνεσαι ΠΟΛΥ ΣΠΑΣΤΙΚΟΣ βρε παιδί μου! (ή το έχεις καταλάβει αλλά καθόλου δεν σε νοιάζει!)
Ειδικά γι’ αυτούς που δεν έχουν παιδιά, είσαι πολύ βλαμμένος στο υπογράφω! Γιατί; Τι κάνεις;
Άκου να δεις…

-Είσαι στην τράπεζα με το μωρό στο καρότσι. Περιμένεις να έρθει το νούμερό σου. Το μικράκι σου τιτιβίζει χαρούμενο. Κάποια στιγμή φωνάζει «Μαμά!»
«Α είπε μαμά!» Παρατηρεί με έκπληξη ο διπλανός σου που το βρίσκει τόσο χαριτωμένο. Και χωρίς να το καταλάβει ο ανυποψίαστος άνθρωπος, έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου! Φουσκώνεις από υπερηφάνεια και ξεκινάς να βομβαρδίζεις με ερωτήσεις/εντολές το αθώο βρέφος.
«Θανασάκη πες μπαμπά! Φώναξε τη γιαγιά! Πες μπάλα! Πώς σε λένε; Έλα Θανασακη, πες πώς σε λένε! Θααα… νααα… Άσε βρε τις ντροπές! Πώς λένε την μαμά; Τι είναι αυτό εκεί; Τι χρώμα είναι ο ουρανός; Τι είναι αυτό; Παπούτσι! Πες παπούτσι! Πααα… που… Πώς κάνει η γατούλα; Η αγελάδα; Ποια είναι η ρίζα του 167; Που ζουν οι ουρακοτάγκοι; Πες ουρακοτάγκοι! Κάνε γεια! Δείξε μου την μύτη σου! Που είναι το πόδι σου; Παίξε παλαμάκια! Χόρεψε κλακέτες…»
Φυσικά το βρέφος σε κοιτάζει σαν να είσαι ούφο και ποτέ μα ποτέ (είναι νόμος) δεν λέει κάτι όταν του το ζητάς, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι που δεν σταματάει να επαναλαμβάνει όλη την ημέρα!
Ο διπλανός σου βεβαίως έχει πάει στο ταμείο, έχει εξυπηρετηθεί, έχει φύγει από την τράπεζα κι εσύ έχεις χάσει την σειρά σου προσπαθώντας ακόμα να πείσεις το μωρό σου να επιδείξει τις ικανότητες του!

-Μιλάς στο τηλέφωνο με μια φίλη. Κάποια στιγμή το βλαστάρι σου, που έτσι κι αλλιώς δεν σε έχει αφήσει να σταυρώσεις κουβέντα τόση ώρα, θέλει να μιλήσει κι εκείνο στο τηλέφωνο. Δεν του χαλάς το χατήρι.
Λίγα λεπτά αργότερα η φίλη σου έχει μάθει τι φαγητό είχατε το μεσημέρι, τι λαμπάδα του πήρε η νονά του το Πάσχα, τι δώρο θα ζητήσει από τον Άη Βασίλη, πόσα πόδια έχουν οι ελέφαντες, ποια είναι τα ζώα της φάρμας, τι τρώνε τα λιοντάρια, πέντε επεισόδια Πέπα το γουρουνάκι, τα κάλαντα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, των Φώτων, του Λαζάρου, τρία τραγούδια του Παντελίδη κουπλέ-ρεφραίν και λίγο πριν εκραγεί το κεφάλι της από την ακατάσχετη λογοδιάρροια, παίρνεις το ακουστικό «Μα δεν είναι γλυκούλι το χρυσό μου;;»
Το παιδί ουρλιάζει που του πήρες το ακουστικό, η φίλη σου έχει πάθει διάτρηση τυμπάνου, δεν σε παίρνει τηλέφωνο ποτέ ξανά!

-Έχεις γίνει ειδήμων σε ό,τι σχετίζεται με μητρότητα, εγκυμοσύνη, θηλασμό, διατροφή, παιδιατρική κτλ. Σκορπάς τις γνώσεις/συμβουλές/απόψεις σου σε κάθε ευκαιρία, είτε σε ρωτήσουν είτε όχι, είτε το θέλουν είτε όχι. «Πετρώνει η κοιλιά σου; Συσπάσεις είναι. Μαγνήσιο πρέπει να πάρεις!»
«Ααα ο θηλασμός είναι ότι καλύτερο για το μωρό, να το θηλάσεις 5 χρόνια!»
«Σπυριά στο στόμα; Έχει και στα χέρια; Στα πόδια; Κοξάκι κοξάκι!!»

-Ο κάθε γιατρός που ΕΣΥ επισκέπτεσαι είναι “κορυφή” και του πλέκεις το εγκώμιο κάθε φορά που σε ρωτούν (ή και όχι) αν γνωρίζεις κάποιον καλό γυναικολόγο, παιδίατρο, παιδοδοντίατρο, παιδοχειρουργό, παιδοφθαλμίατρο και πάει λέγοντας! «Γυναικολόγο θες; Εγώ θα σου πω! Θα πας στον δικό μου! Ο Τάδε Ταδόπουλος με τ’ όνομα! Κορυφή! Εμένα με έσωσε! Εγγύηση! Και πάνω απ’ όλα άνθρωπος εεε!»

-Εντάξει το έχουμε καταλάβει, έχεις εξοικειωθεί πλήρως με το θέμα κακά -τσίσα- εμετός- μύξες. Οκ κατανοητό, τα αντιμετωπίζεις καθημερινά κάνοντας πλήρη ανάλυση στο χρώμα, την σύσταση, την πυκνότητα, την συχνότητα. Ρουτίνα για σένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείς να τα αναλύεις και μπροστά στον οποιονδήποτε, με απόλυτη άνεση… ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ο χριστιανός! Λίγο έλεος κάπου.

-Πού το πας πού το φέρνεις, πάντα και παντού μιλάς για τα παιδιά σου. Όλες οι κουβέντες καταλήγουν εκεί. Και το θέμα είναι ανεξάντλητο! Λες και ως διά μαγείας έχουν εξαφανιστεί όλοι και όλα από γύρω σου και υπάρχουν μόνο τα παιδιά. Μη σοκαριστείς, αλλά κάποιοι μπορεί να ΜΗΝ ενδιαφέρονται… να βαριούνται βρε αδερφέ! Ναι, κι όμως συμβαίνει!