,

Ζωή

ΖΩΗ ΜΟΥ!
Σήμερα βάδισα στα χνάρια σου…
Δεν σε ξεχνώ.
Έχω πιει.
Φοράω ένα μαύρο παντελόνι και μια μπλούζα.
Όπως εσύ.

Πήγα στο μαγαζί που πήγες πριν αφήσεις την τελευταία σου πνοή.
Περπάτησα τον δρόμο που περπάτησες στα τελευταία σου βήματα.
Πέρασα έξω από το εικονοστάσι σου ΖΩΗ ΜΟΥ.

ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΩ ΖΩΗ ΜΟΥ.
Είσαι το ορόσημο.
Είσαι η απόδειξη ότι πουθενά δεν είμαι ασφαλής.
Έχω πιει.
Όπως εσύ, τις τελευταίες σου στιγμές.
Έχω πιει.
Περνούσα καλά.
Με την φίλη μου.
Με άφησε.
Εκεί που αφέθηκες κι εσύ.
Έβαλες τα κλειδιά στην κλειδαριά.
Τα έβαλα κι εγώ.
Φοβόμουν ότι κάποιος θα με τραβήξει από πίσω.
Από τον σβέρκο.
Ότι δεν θα προλάβω να ανοίξω την εξώπορτα μου.

Όπως δεν πρόλαβες ΕΣΥ.
Ότι κάποιος θα μου κάνει κακό.
Όπως έκανε σε σένα.
ΖΩΗ.
ΖΩΗ!
ΖΩΗ!

Άλλαξες την ζωή μας.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Πριν 5 χρόνια.
Υπήρξες.
Γελούσες.
Περνούσες καλά με την φίλη σου.
Μέχρι που κάποιος σου στέρησε την ζωή.
ΖΩΗ!
ΖΩΗ ΜΟΥ!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ! ΠΟΤΕ! ΠΟΤΕ!

Ήσουν το σοκ μου.
Η επαγρύπνησή μου.
Η βεβαιότητα ότι δεν είμαι πουθενά ασφαλής.
Ήταν παραμονές Πρωτοχρονιάς και μου είπαν ότι «μια γυναίκα κάηκε».
Και μετά έμαθα.
Τότε δεν ήθελα να μάθω.
Πέρασες στιγμές μαρτυρικές.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
ΔΕΝ ΣΕ ΗΞΕΡΑ ΚΑΝ!
ΟΜΩΣ ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΑ!

Θα μπορούσα να είμαι ΕΓΩ!
Θα μπορούσα να γυρνάω ΕΓΩ αντί για σένα!
Θα μπορούσε να έχει πιάσει εμένα από τον λαιμό.
Θα μπορούσε να έχει σύρει εμένα στην σκοτεινή πυλωτή.
Θα μπορούσε να είχε βιάσει εμένα αντί για σένα.
ΖΩΗ ΜΟΥ!

Θα μπορούσε να είχε σκοτώσει εμένα αντί για σένα.
ΖΩΗ ΜΟΥ!
Θα μπορούσε να είχε κάψει εμένα αντί για σένα.
ΖΩΗ ΜΟΥ!

Δεν ξεχνώ!
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ!
Κι όποιος σε ξεχάσει, καταραμένος να ‘ναι από τον χρόνο.
Δεν έφταιξες πουθενά.
Απλά βγήκες έξω.
Με την φίλη σου.
Στο μαγαζί που πριν μισή ώρα ήμουν ΕΓΩ!
Κι γύρισες με τα πόδια.
ΟΠΩΣ ΕΓΩ!!
ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΣΟΥ; ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΘΕΜΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ;
Δεν σου άξιζε.

Δεν σε ξέρω, δεν σε ήξερα, αλλά σε κανέναν δεν αξίζει.

Ήσουν εκεί.
Ήσουν εσύ.
Μια καθημερινή κοπέλα…γυναίκα… αδερφή… κόρη…
Γυρνούσες από μερικές ώρες ευτυχισμένων στιγμών.
Και αυτό ήταν το τίμημα.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΛΕΜΕ!
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΚΟΙΤΑΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ!
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΕΝΩ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ!
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ.
Μακάρι να ΜΗΝ ήσουν η αιτία για όλα αυτά.
Μακάρι να μην ήσουν η αφορμή!
ΗΣΟΥΝ ΟΜΩΣ!

Είσαι σύμβολο.
Τι δεν θα έδινα να είσαι εδώ.
Να είσαι αλλού.

Να είσαι αφανής.
Ασήμαντη.
Να μην σε ξέρει κάνεις.
Να είσαι μια κοπέλα ανάμεσα σε τόσες κοπέλες.
Παρόλα αυτά φέτος είμαι σχεδόν στην ηλικία που έφυγες.
Για το τίποτα.
Για ένα βίτσιο.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

ΖΩΗ ΜΟΥ!
Άλλαξες την ζωή όλων μας.
Μας έκανε επιφυλακτικές.
Τρομαγμένες.
Μας έμαθες, ότι δεν είμαστε ασφαλείς, ούτε μπροστά από την πόρτα μας.
ΖΩΗ ΜΟΥ!
Ζωή μου… φύλαγε μας.
Κάνε να μην μας συμβεί κάτι παρόμοιο.

Έχω πιει και φοβάμαι Ζωή μου.
Φοβάμαι ότι θα μου βγει σε κακό.
Φοβάμαι ότι θα το πληρώσω όπως ΕΣΥ!
Φοβάμαι ότι το μάθημα που ΕΣΥ δίδαξες δεν έχει γίνει κατανοητό.
Φοβάμαι να περπατάω μόνη.
Φοβάμαι να γυρίζω σπίτι δίχως παρέα.
Φύλαξε με ΖΩΗ ΜΟΥ!
Προστάτευσε με να μη έχω την άδικη σου μοίρα.
Γίνε ΘΕΑ Ζωή μου!
ΕΙΣΑΙ ΗΔΗ ΘΕΑ ΖΩΗ ΜΟΥ!
Προστάτευσε τα κορίτσια που γυρνάνε σπίτι μόνα.
Και ίσως είναι πιωμένα.
ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ.

(αφιερωμένο στην Ζωή Δαλακλίδου, που δολοφονήθηκε βάναυσα στις 27/12/2012 και από τότε μας στοίχειωσε με ένα “ΓΙΑΤΙ;”).

Kallina Kara

Απάντηση


Αρέσει σε %d bloggers: