Έχεις περάσει μια πολύ δύσκολη μέρα. Ίσως την πιο δραματική της εβδομάδας. Πιθανόν την πιο φρικιαστική του μήνα. Μπορεί να είναι η μέρα που για να συνέλθεις πρέπει να πυροβολήσεις κάτι (ή κάποιον) ή που δε θες να δεις κανέναν μόνο και μόνο γιατί σε εκνευρίζει κι ο αέρας που αναπνέουν.
Κατά πάσα πιθανότητα τα συναισθήματα σου θα άλλαζαν με αστραπιαία ταχύτητα και τα νεύρα σου θα είχαν τεντωθεί χειρότερα κι από σκοινί απλώματος.
Μπορεί όμως να είναι και μια απλή μέρα, η οποία κύλησε ομαλά και ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπο ν’ αποφορτιστείς και ν’ αδειάσει το καημένο το κεφάλι σου.
Ε, μια μέρα σαν κι αυτή (όποια κι αν είναι αυτή), το μόνο που θέλεις είναι να γυρίσεις σπίτι, να γδυθείς, να κάνεις ένα μπάνιο και τσουπ, ν’ αράξεις στον καναπέ μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Που δε θ’ αργήσει γιατί με το μπανάκι βγαίνει όλη η κούραση!
Ξαφνικά, ακούς έναν -καθόλου πολλά υποσχόμενο για την ώρα- ήχο μηνύματος. Τρομοκρατείσαι! Ποιος να ναι και τι θέλει τέτοια ώρα.
Μέχρι να δεις τον αποστολέα προσεύχεσαι για δυο πράγματα… «Θεέ μου, κάνε να μην είναι κανένας που θα με εκνευρίσει περισσότερο και θα πρέπει να κοιμηθώ από τώρα για να τον αποφύγω!», αλλά και «Θεέ μου, ας κάνε να είναι ο ιδανικός άνθρωπος για την αρχή μιας όμορφης συζήτησης».
Στο ενδεχόμενο της πρώτης προσευχής, κλάφτα Χαράλαμπε! Στο ενδεχόμενο όμως της δεύτερης προσευχής αρχίζεις το πάρτι. Και ναι! Είναι ο ιδανικός αποστολέας! (Αν δεν ήταν αποστολέας, σίγουρα θα ήταν παραλήπτης. Πιστέψτε με! Και φυσικά για εκείνον μπορεί να ανήκα στην πρώτη προσευχή, αλλά κλάιν).
Πριν ακόμα απαντήσεις, ασυναίσθητα, αρχίζεις να χαλαρώνεις, γιατί ξέρεις πως, αν όλα πάνε καλά και δε σφαχτείτε με το συνομιλητή σου, θα ακολουθήσει η αγαπημένη μεταμεσονύκτια συζήτηση.
Χαρακτηριστικό αυτής της συζήτησης… Κανένας δε ρωτάει τον άλλον πως είναι και τι κάνει. Δύο ενδεχόμενα… Ή δε σε νοιάζει (όχι μόνο εσένα αλλά και τον άλλον) ή θες να ξεκινήσει αμέσως η συζήτηση για να μην κάνει κοιλιά και χαθεί ο ειρμός.
Δεν αναρωτιέται κανείς πως ήταν η μέρα του άλλου. Πως πέρασε. Τί δυσκολίες αντιμετώπισε. Τι έφαγε κλπ.
Αυτές οι ερωτήσεις πρώτον, είναι πιο τυπικές κι από τις ευχές στις γιορτές. Δεύτερον, κατά πάσα πιθανότητα δίνουν μονολεκτική απάντηση, επομένως στερούνται φαντασίας και τρίτον, μόνο ενδιαφέρον δε δείχνουν. Ανακριτικό το ύφος τους! Ξεκάθαρα!
Ατάκα στην ατάκα και σχολιασμός στο σχολιασμό, αρχίζει να εδραιώνεται η συζήτηση. Ποικίλες θεματολογίες… Ποίηση, θέατρο, ταινίες, βιβλία, αναμνήσεις, εμπειρίες, όνειρα, φιλοδοξίες, ανησυχίες, αμφιβολίες. Στο τσακίρ κέφι ρίχνετε κι έναν τσακωμό γιατί ο ένας είναι υπερβολικός κι ο άλλος δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του.
Εκείνες τις ώρες ευνοούνται οι εντάσεις. Βγαίνουν τα καταπιεσμένα συναισθήματα της ημέρας στη φόρα, πέφτουν οι άμυνες, χαλαρώνουν τα όρια και μπορείς να είσαι πιο εύκολα ο εαυτός σου. Άσε που ευνοεί κι η ασφάλεια των μηνυμάτων. Δε χρειάζεται να ανησυχείς για την εικόνας σου ή να προσέχεις τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσεις.
Επομένως, γνωρίζεσαι με τον άλλον καλύτερα. Μαθαίνεις πτυχές του εαυτού και του χαρακτήρα του γιατί ξεδιπλώνεται και εκφράζεται. Ό,τι, πιθανόν, σας χώριζε από κοντά σας ενώνει στα μηνύματα. Και κάπως έτσι μαθαίνεις να νοιάζεσαι και να ενδιαφέρεσαι. Χωρίς τυπικότητες και κλισεδιές.
Και περνούν οι ώρες χωρίς να το καταλάβεις κι οι θεματολογίες δε στερεύουν. Ίσα-ίσα. Όταν επικοινωνούν άνθρωποι με φαντασία, ακόμα και ο Θεός το χαίρεται!
Και φτάνουν χαράματα και πρέπει να σταματήσετε. Όχι γιατί θέλετε, αλλά γιατί πρέπει. Γιατί μπορεί να είναι εργάσιμη και κάποιος σε λίγες ώρες να δουλεύει. Γιατί μπορεί να παραξενεύεσαι ακόμα κι ο ίδιος για τη διάρκεια και την έκβαση της συζήτησης. Φυσικά, υπάρχει και το ενδεχόμενο της νύστας ή της βαρεμάρας, αλλά το προσπερνώ! (Δε με συμφέρει όπως καταλάβατε γιατί θα πάει στράφι το κείμενο!).
Και κάθε φορά οι ίδιες ατάκες. «Πω πω πέρασε η ώρα!», «Πρέπει να πάμε για ύπνο!», «Τη χάρηκα πολύ τη συζήτησή μας!», «Τα λέμε», «Καληνύχτα!». Αποσύνδεση! Πέφτεις για ύπνο και σκέφτεσαι πως δεν ξέρεις πότε θα είναι η επόμενη φορά, γι’ αυτό τις χαίρεσαι διπλά. Κάθε φορά, πρώτη φορά. Είτε έρχεται μόνη της, είτε την ξεκινάς εσύ.
Αυτές τις συζητήσεις να τις εκτιμάτε λίγο παραπάνω. Κανένας δε στερείται ύπνο έτσι απλά. Κι ας έχει η κάθε συζήτηση τα πάνω και τα κάτω της. Τις παρεξηγήσεις, τις εντάσεις, τους συναισθηματισμούς της. Κι ας υπάρχει η απειλή του μπλοκ στην ατμόσφαιρα. Τα μούτρα. Τα παρακαλετά. Οι χαρακτηρισμοί. Τα νεύρα. Τα «έλεος» και τα «τι θέλω και σου μιλάω!». Τα «διαβάστηκε» και δεν απαντήθηκε.
Για τέτοιες συζητήσεις, χαλάλι τα βράδια. Μπορεί να μη βγάλει πουθενά, όμως θα έχεις ένα λόγο να χαμογελάς το πρωί στη δουλειά.
