Το κορίτσι της λίστας ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά όμως θα είμαι σκληρή κι αδυσώπητη. Δε θα μιλήσουμε για πράγματα που με κάνουν χαρούμενη ή για πράγματα που δεν μπορώ ν’ αντισταθώ. Αυτή τη φορά, θα μιλήσουμε για όλα εκείνα που με βγάζουν εκτός εαυτού.
Πιστέψτε με, είναι άπειρα. Ά-πει-ρα. Εγώ όμως, σαν καλή κι επιλεκτική παρθένος- θα εστιάσω στα κυριότερα. Στα πάνω-πάνω. Σ’ αυτά που βλέπει η πεθερά! Αυτά, δεν είναι και τόσα πολλά. Όχι, δεν είναι, αλλά είναι εκνευριστικότατα.
Νο.3 – Η λίστα που με εκνευρίζει. Εκείνα που μ’ εκνευρίζουν απλά. Όχι εκείνα που με εξοργίζουν η όλα αυτά που μισώ. Ναι, ξέρω… Βαρύ ρήμα, αλλά υπάρχουν μερικά πραγματάκια που έχουν τοποθετηθεί εκει. (Πόσες λίστες άραγε υπάρχουν; Ε;)
Θα ξεκινήσω απ’ τα κυριότερα- λιγότερο- εκνευριστικά και θ’ αρχίσω ν΄ανεβαίνω… Πάμε…
Νο.1 – οι ειδήσεις. Βλέπω μια φορά το μήνα. Με εκνευρίζουν πάρα πολύ. Σε τέτοιο σημείο που κάθε μέρα 7-8 ή 8-9 φροντίζω να είμαι εκτός σπιτιού ή να έχω γεμίσει το πρόγραμμά μου με κάτι τελείως άσχετο.
Νο.2 – η ζέστη. Ω, Θεέ! Το καλοκαίρι, όσο ξέγνοιαστο και χαλαρό κι αν είναι, είναι ανυπόφορο. Με το κρύο, μπορείς να ντυθείς με πολλές στρώσεις ρούχων και να την παλέψεις. Με τη ζέστη, πόσα να βγάλεις πια; Και με το βρακί να κυκλοφορείς μόνο, πάλι θα λιώνεις! Ήμαρτον πια!
Νο.3 – η ζεστή θάλασσα κι η ρηχή θάλασσα. Δυο διαφορετικά πράγματα σε μια παράγραφο λόγω κοινού παρανομαστή. Η ζεστή θάλασσα με εκνευρίζει γιατί έχω που έχω λιώσει κάτω στο λιοπύρι, θέλω να δροσιστώ. Αν είναι ζεστή κι αυτή, πως σκατά θα παγώσει το δέρμα μου; Ε; Και μετά η ρηχή θάλασσα. Ρε φίλε, θέλω να πάρω φόρα και να κάνω ένα μακροβούτι σε βάθος. Όχι να τρέχω ή να περπατήσω κανα χιλιόμετρο μέχρι να μου φτάσει το νερό στα γόνατα. Είπαμε, πάω μέχρι εκεί που πατάω, αλλά όχι να κάνω μπάνιο μπουσουλώντας!
Νο.4 – να πειράζουν τα πράγματά μου. Χωρίς να ρωτήσουν προφανώς. Δεν είμαι καμιά τρελή κι αλλοπαρμένη. Άντε τώρα!
Νο.5 – τα σκουπίδια στους δρόμους. Βρε ανεγκέφαλα ανθρωποειδή, υπάρχουν παντού κάτι μικρά ή μεγάλα πλαστικά ή σιδερένια πραγματάκια που τα λένε κάδους. Τι, δεν το ξέρατε; Βάλτε τα σκουπιδάκια σε μια σακουλίτσα και πετάξτε τα. Μέσα στους κάδους! Μέσα!
Νο.6 – τα κενά βλέμματα. Απορώ πως ζείτε με κενό βλέμμα! Ειλικρινά. Καμία σπίθα! Καμία ελπίδα. Κανένα συναίσθημα. Τίποτα! Και μ’ έκνευρίζουν γιατί ξέρω πως είναι να έχεις ένα κενό βλέμμα. Το έχω περάσει κι είναι ανυπόφορο! Γι’ αυτό απορώ μ’ εσάς που δεν κάνετε κάτι για να το γεμίσετε.
Νο.7 – οι λευκές σελίδες. Σαν άνθρωπος των λέξεων που είμαι, νομίζω πως είναι εύλογο να εκνευρίζομαι κάθε φορά που βλέπω μια λευκή σελίδα. Να εκνευρίζομαι και να παραλογίζομαι! Ναι, είναι λογικό!
Νο. 8 – εκείνοι που τρώνε και δεν παχαίνουν. Νομίζω πως δε χρειάζεται να δώσω εξηγήσεις γι’ αυτό. Πονάει το θεματάκι!
Νο. 9- εκείνοι που δεν ξέρουν τι θέλουν. Παιδάκια, κάντε μου μια χάρη… Μην μπλέκεστε με όσους ξέρουν τι θέλουν γιατί δεν έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Όχι πως εγώ ξέρω πάντα τι θέλω, αλλά φροντίζω να μένω σε αποστάσεις για να μη χυθεί αίμα. Έτσι κι εσείς… Σας παρακαλώ δηλαδή… Για τον άμαχο πληθυσμό!
Και Νο.10 – Τα ψώνια. Δεν το περιμένατε, ε; Κι όμως! Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να μου κάνεις απ΄το να με πας για ψώνια. Ειδικά σε καμία Ερμού, κανένα Σάββατο ή καμιά Κυριακή. Προτιμώ να πηγαίνω μόνη μου. Σε συγκεκριμένα μαγαζιά. Για συγκεκριμένα πράγματα. Και κυρίως πρωί. Με το που ανοίξουν. Καθημερινές. Πραγματικά, καλύτερα να με σκοτώσεις απ΄το να μου πεις “πάμε μια βόλτα στα μαγαζιά;”. Θα πω “ναι, φυσικά” και θα πάω να πιω καφέ μέχρι να τελειώσουν τα ψώνια! Ξηγημένα πράγματα!
Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο, αλλά δε θα το δεχόταν το αφεντικό. Τι να το κάνεις ένα κείμενο 2000 λέξεων; Άσε, που πού πιθανόν γράφοντάς τα όλα, να με πιάσουν τα νεύρα μου και δεν είμαι σε φάση να τα διαχειριστώ. Άπαπα… Μακριά από εμάς.
Υ.Γ. Όσοι έχετε λίστες, πεθαίνω να τις διαβάσω να ξέρετε! Δεν τα γράφω για μένα. Εγώ τα ξέρω!