Thebluez

Και πάνω που κάνω τη φασίνα μου κι έχω αφήσει τη μουσική να παίζει στο youtube, μπαίνει στην αυτόματη αναπαραγωγή ένα βίντεο που μου απέσπασε την προσοχή. Ήταν ένας διάλογος ανάμεσα σε μητέρα και παιδί όπου ένα, μάλλον, εννιάχρονο πιτσιρίκι προσπαθούσε να εξηγήσει γιατί πρέπει να γίνουν vegan οικογενειακώς ενώ η μητέρα, υποτίθεται, πως επιχειρηματολογούσε γιατί να μη γίνουν.

Είδα έναν μπόμπιρα που είχε μάθει παπαγαλία τα λόγια που του έβαλε η μαμά να διαβάσει. Είδα έναν μπόμπιρα που, εμφανώς, δεν καταλάβαινε Χριστό απ’ ό,τι έλεγε, κολλούσε κάποιες στιγμές, έχανε τα λόγια του και γελούσε. Που θύμωνε δήθεν όταν η μητέρα του απαντούσε σε φάση «σιγά, τι ψυχή έχει ένα γουρούνι;».

Καταρχάς, όταν προσπαθείς να θέσεις επιχειρήματα, πρέπει να το κάνεις σωστά κι όχι να πουλάς μούρη προσπαθώντας να κάνεις επίκληση στο συναίσθημα του άλλου, είτε αυτό είναι λύπηση, οίκτος, ή θυμός. Ακόμα κι αν είναι επίπλαστο όλο αυτό που παρακολουθώ, θέλω να δω την αντιπαράθεση, τα do’s and dont’s της κάθε διατροφής. Κάτι. Το να λες σε κάποιον ότι είναι απλά ένα γουρούνι και θα το φας επειδή έτσι, δεν είναι επιχείρημα!

Τέλος πάντων, μη σας τα πολυλογώ, το βίντεο είχε διάρκεια λίγων λεπτών και στην περιγραφή από κάτω είχε links με τον πιτσιρικά να πρωταγωνιστεί σ’ έναν vegan αγώνα, να διοργανώνει ομιλίες, πορείες και τα συναφή. Ναι, ο εννιάχρονος μικρός ανθρωπάκος που δεν έχει ιδέα από διατροφικές συνήθειες, τι συμβαίνει στον οργανισμό του και τι όχι, έχει γίνει influencer ή όπως σκατά λέγονται όλοι αυτοί. Και ρωτάω εσένα, μανούλα του παιδιού αυτού, πόσο χαρούμενη και υπερήφανη νιώθεις που εκμεταλλεύεσαι τον γιο σου για λίγη δημοσιότητα; Πόσο γαμάτη αισθάνεσαι που στο βωμό της ματαιοδοξίας σου πλασάρεις ένα παιδί επειδή είναι μικρό, γλυκό, χαριτωμένο και θα είναι πιο εύκολο να προσεγγίσει και να πείσει κάποιον πως, επειδή τα ζώα έχουν ψυχή, δεν πρέπει να τα τρώμε; Πόσο καλά κοιμάσαι τα βράδια, λοιπόν;

Και, όχι, το πρόβλημά μου δεν είναι αναφορικά με τους vegan. Θα το έλεγα για όποια διατροφική συνήθεια ή τάση κι αν ακολουθούσες. Διότι, ακόμα κι αν διαφωνώ με όλο αυτό, who the fuck am I, στο φινάλε, για να σου πω τι θα κάνεις με το στομάχι και την υγεία σου. Όταν όμως πετάς ένα παιδί μπροστά για να κερδίσεις εσύ κάτι, τότε ναι, έχω κάθε δικαίωμα να σε κράξω.

Μάθε στο παιδί σου αρχές, μεγάλωσέ το να γίνει ένας σωστός και ηθικός άνθρωπος στην κοινωνία κι όταν έχει πια δική του, ολοκληρωμένη γνώμη, όταν θα κάνει τη δική του έρευνα, ας επιλέξει να είναι ό,τι θέλει. (Το ίδιο ισχύει σε όλους τους τομείς όπως πχ και στη θρησκεία, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο).

Πρωταρχικός μου σκοπός ήταν να σχολιάσω αυτό που είδα ανεξάρτητα από το vegan κομμάτι αλλά, επειδή διάβασα τα επιχειρήματά που δήθεν έδινε στο παιδί η τύπισσα, δεν μπορώ να μη σχολιάσω κάποια πράγματα.

Καταρχάς, είναι άθλιο να προσπαθείς να με πείσεις να ακολουθήσω τη vegan διατροφή που, κατά την κρίση σου είναι σωστή και να προσπαθείς να το επιτύχεις γεμίζοντάς με ενοχές. Νομίζω είναι προφανές το πόσο λάθος ξεκινάς. Έχεις βάσιμα επιχειρήματα να μου δώσεις για να με πείσεις ότι δεν πρέπει να τρώω κρέας ή απλά θα μου πρήζεις τα συκώτια για το ηθικό κομμάτι;

Ναι, ξέρεις κι εγώ πολλές φορές σκέφτομαι πόσο χαριτωμένα είναι τα γουρουνάκια, λόγου χάρη και πόσο θα ήθελα ένα στον κήπο μου κι έπειτα από λίγες ώρες μπορεί να φάω μπέικον κι αναρωτιέμαι τι σκατά πάει λάθος μ’ εμένα.

Πολλές φορές έχω σκεφτεί συναισθηματικά, δε σου το κρύβω. Για παράδειγμα, ενώ λατρεύω το κρέας του κοτόπουλου, δεν μπόρεσα ποτέ να φάω στο χωριό μου. Γιατί ήξερα πως η κότα που βρίσκεται μαγειρεμένη στην κατσαρόλα, είναι αυτή που πριν λίγες μέρες τάισα και δεν μπορούσα. Απλά δεν.

Ναι, έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ ότι η αγελάδα και το ψάρι που τρώω θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι pet όπως ο σκύλος μου. Δεν είναι όμως και καλώς ή κακώς, έχω μάθει να τα τρώω. Έχω μάθει πως ανήκουν στη διατροφή μου, μου κάνουν καλό, τα χρειάζεται ο οργανισμός μου. Και όσο συναισθηματική κι αν είμαι, ξέρω πως υπάρχει μια ρημάδα τροφική αλυσίδα που πρέπει ν’ ακολουθήσω για να ζω. Αντίστοιχα λατρεύω και τις σαλάτες, όλα τα λαχανικά, τα φρούτα, τα δημητριακά κλπ αν και με πειράζουν στο στομάχι τα περισσότερα από αυτά (το κρέας ποτέ duh).

Έχεις κάθε δικαίωμα να επιλέγεις να μην τρως κρέας και ζωικά προϊόντα, δική σου ζωή, δική σου υγεία, δικά σου όλα. Όμως, θέλω όταν βγαίνεις στον δρόμο και φωνάζεις για τα δικαιώματα των ζώων, να αναρωτηθείς βαθιά μέσα σου τι ζημιά κάνεις εσύ στο περιβάλλον και τη ζωική αλυσίδα.

Έχεις αναρωτηθεί πόσο βλάπτεις το οικοσύστημα με τις διατροφικές σου επιλογές; Για να γίνει όλη αυτή η μαζική παραγωγή καλλιέργειας δημητριακών, σιτηρών και λαχανικών πόσα χιλιάδες ζωύφια, ποντίκια, έντομα, τρωκτικά, μικρά πουλιά πεθαίνουν; Πόσες φωλιές από κουνελάκια και μικρά ζώα καταστρέφονται; Ή μήπως αυτά δεν ανήκουν στην ομάδα ζώων που σε ευαισθητοποιούν;

Έχεις σκεφτεί πως πολλά ζώα έχουν άσχημο θάνατο επειδή ένα μηχάνημα τα κάνει ένα με τις ρόδες του την ώρα που περνάει από πάνω τους; Πως αυτό σαν αποτέλεσμα έχει, μεγαλύτερα ζώα όπως αετοί, κοράκια κ.ο.κ  να πεθαίνουν επειδή δε βρίσκουν τροφή; Ή μήπως είναι λιγότερο βάρβαρο να πεθαίνουν έτσι αντί να σφάζονται προς κατανάλωση;

Σε καμία περίπτωση δε σου λέω πως συμφωνώ στη μαζική σφαγή ζώων, με το εμπόριο που γίνεται ή με τις βιομηχανίες κρεάτων που έχουν ξεφτιλίσει οτιδήποτε καλό μόνο για το χρήμα, όπως δηλαδή τα πάντα στις ημέρες μας. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να σου εξηγήσω γιατί θεωρώ λάθος μια διατροφή που χρειάζεσαι συμπληρώματα για να την υποστηρίξεις. Όχι, δε με απασχολεί αυτό τη δεδομένη στιγμή αν και, πραγματικά, θα ήθελα τόσο πολύ να σου αιτιολογήσω γιατί είναι ανθυγιεινό να κάνεις μια vegan διατροφή. Όμως, η ουσία είναι άλλη αυτή τη στιγμή.

Θέλω μόνο να αναλογιστείς: Πόσο ηθικός νιώθεις εσύ όταν δημιουργείς όλη αυτή τη θανατηφόρα αλυσίδα προκειμένου να τραφείς;

Θέλω να μου πεις, πόσο υπερόπτης μπορείς να συνεχίσεις να είσαι, πόσο γαμάτος και υπεράνω μπορεί να νιώθεις επειδή νομίζεις πως εσύ δε σκοτώνεις ζώα;