Είχα να γράψω πολύ καιρό… Πάντα το χαρτί ήταν το μέρος που ξεσπούσα, αλλά προσπαθούσα να βρω κι άλλους τρόπους. Τελευταία θυμήθηκα γιατί αγαπούσα αυτόν τον τρόπο έκφρασης. Σβήνω και γράφω μόνιμα, μουτζουρώνω λέξεις, σκίζω σελίδες και πάλι απ’ την αρχή. Τα συναισθήματα δεν μπαίνουν σε καλούπια όσο κι αν προσπαθώ να ταιριάξω στα δικά…

Η Δώρα Κουτσογιάννη μας μιλάει για την στοιχειώδη και απαραίτητη ευγένεια που πρέπει να διαθέτουμε όλοι, κυρίως εν ώρα εργασίας.

Πολλές φορές, με ρωτούν τι θα ήθελα να είμαι. «Ευτυχισμένη», ήθελα πάντα ν’ απαντώ, αλλά είναι σαν να “κλέβω”. Δεν είναι δίκαιη απάντηση αφού περικλείει τόσα πολλά στο νόημά της.  Κι άλλωστε, η ευτυχία δεν είναι ίδια για τον καθένα. Είναι μεταβλητή που αλλάζει, όχι μόνο από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά και από μια χρονική περίοδο σε…

Κι είναι στιγμές που αναρωτιέμαι… Αν δεν είχα σηκώσει εκείνο το τηλέφωνο, τι θα γινόταν;Αν δεν είχα δεχτεί εκείνο το αίτημα;Αν δεν είχα σχολιάσει σ’ εκείνο το βίντεο για να σου πω τι όμορφη φωνή που έχεις; Θυμάμαι που δεν είχα καταλάβει καν ποιος είσαι. Γνώριμο το όνομά σου, αλλά δεν πήγε το μυαλό μου.…

Ειιι, εσύ που κάθεσαι στη γωνιά σου και κλαις κουλουριασμένος. Ναι, σ’ εσένα μιλάω, σ’ εσένα που σφίγγεις τις γροθιές σου και τις χτυπάς με δύναμη στο τραπέζι. Σ’ εσένα που σε πιάνει το παράπονο, που έπηξες από την αδικία και ξεσπάς. Θέλω λίγο να με ακούσεις. Έχεις ένα όνειρο και θέλεις να το εκπληρώσεις,…

Κοίτα να δεις τώρα τι συμβαίνει. Έχω να γράψω κείμενο μισό αιώνα και κάτι ψιλά. Όχι επειδή δε θέλω, αλλά επειδή όταν έχω έμπνευση, δεν έχω χρόνο. Κι όταν έχω χρόνο, ο εγκέφαλός μου υπολειτουργεί. Σήμερα είναι από τις ημέρες που έχω χρόνο, αλλά βαριέμαι να σηκωθώ να κάνω το οτιδήποτε, μέχρι και πάνα σκέφτηκα…