Έπειτα από απαίτηση του αναγνωστικού κοινού, το επόμενο θέμα είναι «καραντίνα και οικονομία». Δεν έχει καμία σχέση με οικονομικά. Δεν είμαι οικονομολόγος, δεν μπήκα καν στη διαδικασία να μελετήσω για να γράψω το άρθρο, δε διάβασα, δεν ασχολήθηκα με αριθμούς και έρευνες. Δε μου αρέσουν και δεν τ’ αγγίζω! Θεματικές όπως θρησκεία, οικονομία και πολιτική, τις αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν τις πειράζω και δε με πειράζουν!
Στο παρόν άρθρο όμως θα μιλήσω καθαρά εμπειρικά. Και ως εργαζομένη – σε αναστολή – στον ιδιωτικό τομέα κι ως ιδιοκτήτρια ακινήτων. Θα μιλήσω ως μονάδα και ως μέλος οικογένειας. Παιδιά δεν έχω. Σκυλιά έχω! Σύντροφο έχω και οικογένεια έχω (μαμά, αδερφή κλπ.). Προς το παρόν, μένω στο πατρικό! Έχω αυτοκίνητο και έξοδα.
Μέχρι τον Φλεβάρη του 2020, έκανα δύο και τρεις δουλειές. Έκανα ιδιαίτερα τις καθημερινές, έκανα babysitting τα Σαββατοκύριακα, δούλευα σε παιδικές κατασκηνώσεις, αναλάμβανα δουλειά από το σπίτι και γενικότερα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να είμαι οικονομικά αυτόνομη. Απ’ τη μαμά σταμάτησα, πριν πολλά χρόνια, να ζητάω χαρτζιλίκι. Είχα λαχτάρα να δουλέψω και δούλευα. Ακόμα και για πολύ λίγα! Τον Φλεβάρη του 2020, η τύχη μου χτύπησε την πόρτα (ναι, μες στο 2020) και βρήκα δουλειά στον ιδιωτικό τομέα εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα έκανα και ιδιαίτερα. Μέχρι που μας χτύπησε η πανδημία την πόρτα και εμείς την καλωσορίσαμε!
Καραντίνα Νο.1 – Αναστολή κι επίδομα 800 ευρώ για μισό Μάρτιο και Απρίλιο.
Στην αρχή σκέφτηκα «οκ, καλά είναι! Σπίτι κάθομαι και έξοδα δεν έχω!». Μια ανακούφιση την πήρα! Όμως δεν ήμουν μόνο εγώ… Υπήρχαν (και υπάρχουν) άνθρωποι με οικογένειες, παιδιά, ενοίκια, λειτουργικά έξοδα, οδοιπορικά έξοδα, εκκρεμότητες, οφειλές… Θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα μ’ αυτό το ποσό;
Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας… Κάποια πράγματα πρέπει κάθε μήνα να πληρώνονται. Από το ενοίκιο και τα κοινόχρηστα μέχρι το σούπερ μάρκετ και τα τσιγάρα. Κάθε μήνα! Υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν διατροφές, υπάρχουν οικογένειες που εργάζεται μόνο ο ένας κι ήδη ήταν δύσκολα, πόσο μάλλον όταν μπει αυτός ο ένας σε αναστολή. Υπάρχουν οικογένειες που δε δουλεύει κανένας ή ακόμα κι αν δούλευε, δούλευε περιστασιακά. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να τα βγάλουν πέρα;
Και πες, οκ, ότι είχαν κάνει μια καλή οικονομική διαχείριση κι είχαν αποταμιεύσει κάποια λεφτά από προηγούμενους μήνες (σπάνιο για την χώρα μας, γιατί όπως και να το κάνουμε είμαστε λίγο καλοπερασάκηδες), τα οποία τα πρόσθεσαν στα 800 και κάλυψαν τρύπες. Μετά;
Καραντίνα Νο.1 – Αναστολή εργασίας κι επίδομα 534 ευρώ για τον Μάιο.
Πώς τα βγάζεις πέρα με 534 ευρώ; Ναι, ξέρω, ξέρω, 547 είναι ο βασικός, αλλά ποιός παίρνει μόνο 547; Όλο και κάποια υπερωρία θα κάνουμε και όλο και κάτι παραπάνω θα μπει στη μισθοδοσία. Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό! Εδώ καλά, καλά, εμένα δε μου έφτασαν τα 534 που δεν έχω παιδιά και ενοίκιο. Πληρώνω όμως κοινόχρηστα, λογαριασμούς, πάω σούπερ μάρκετ, βάζω βενζίνη. Δεν εκμεταλλεύομαι τίποτα. Ίσα – ίσα συνεισφέρω μέσα στο σπίτι και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορώ. Προλαβαίνω τις κακές τις γλώσσες!
Πείτε μου λοιπόν, πώς θα τα βγάλει πέρα κάποιος που βρίσκεται πραγματικά σε ανάγκη;
Εδώ με τον βασικό ζοριζόμαστε! Πόσο μάλλον όταν είναι και μικρότερο το ποσό απ’ τον βασικό. Τα σκεφτόταν, άραγε, αυτά κάποιος υπεύθυνος ή ήμουν η μοναδική που έχανα τον ύπνο μου στην καραντίνα;
Καραντίνα Νο2. – Αναστολή εργασίας και επίδομα μισού Νοέμβρη, δώρο Χριστουγέννων και επίδομα 534 ευρώ για τον Δεκέμβριο που ακόμα το περιμένουμε.
Τα έξοδα ίδια και πιθανόν περισσότερα. Στη δεύτερη καραντίνα, κάποιοι μπορεί να απόκτησαν και παιδιά. Και όσοι έχουν ήδη παιδιά, έχουν και τα μηνιαία έξοδά τους, όπως πχ. φροντιστήρια, σχολεία, γραφική ύλη ή ακόμα και ηλεκτρονικές συσκευές για τις τηλεκπαιδεύσεις. Συν όλα όσα είχαν στην προηγούμενη καραντίνα. Πώς θα περάσει; Κι αν μείνουμε ολόκληρο το Γενάρη σε καραντίνα, πόσο θα πέσει το επίδομα του Γενάρη;
Και δε σου μιλάω μόνο σε ατομικό επίπεδο και σε έξοδα καθημερινά. Σκέψου τους ιδιοκτήτες ακινήτων, που έπρεπε να ζουν με ένα συγκεκριμένο ποσοστό κάθε μήνα από την περιουσία τους; Υποτίθεται πως θα έπαιρναν το υπόλοιπο από το κράτος, αλλά ακόμα περιμένουν… Από τον Απρίλιο του 2020 και δύο καραντίνες μετά. Και θα πέσει κι άλλο το ποσοστό! Και αν δεν είχαν δουλειά, γιατί μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με ένα ενοίκιο, τώρα τι θα απογίνουν; Αν πέσει κι άλλο το ποσοστό, (φημολογείται το 20%) πώς θα ζήσουν;
Αυτά, τα έχει σκεφτεί κανένας άλλος; Για αρμόδιους αναφέρομαι και ήρεμα ρωτάω.
Οι επιχειρήσεις; Η εστίαση; Ο ιδιωτικός τομέας; Πώς θα αντέξει μετά από όλο αυτό; Έχει παγώσει υποτίθεται μια οικονομία και παράλληλα, τρέχει κιόλας! Σε μαραθώνιο! Οι υπάλληλοι αγωνιούν για το μέλλον τους. Οι επιχειρήσεις το ίδιο… Τα επιδόματα, επιδόματα και οι μειώσεις, μειώσεις. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν μας αφήνουν να πάρουμε και μια ανάσα. Το κράτος δίνει ό,τι έχει (και μπράβο), αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα πάρει πίσω (τέλη κυκλοφορίας για ένα αυτοκίνητο που δεν χρησιμοποιήθηκε το 2020, φορολογίες, πρόστιμα κλπ.)!
Και υπάρχουν κλάδοι που δεν έχουν δουλέψει καθόλου και δεν ξέρουν και πότε θα δουλέψουν. Παρ’ όλα αυτά όμως, τα έξοδα (μηνιαία, εβδομαδιαία) τρέχουν κανονικότατα. Και ρωτάω ξανά και ήρεμα… Τα έχει σκεφτεί αυτά κανένας άλλος εκτός από μένα;
Και θα μου πεις «μη μιλάς καθόλου! Εσύ θα πάρεις και το επίδομα!» και θα συμφωνήσω. Κάπως θα τη βγάλω… Οι υπόλοιποι όμως; Με πόσο κουράγιο και ελπίδα ν’ ανεφοδιαστούν; Πόσο ακόμα να περιμένουν;
Εγώ θα πάρω το επίδομα μου και θα το βουλώσω. Θα γεμίσω με υπομονή και θα σταθώ στα πόδια μου! Θα τον βρω τον τρόπο μου! Εγώ, ακούστηκα!
Οι άλλοι που ουρλιάζουν όμως, που θα το βρουν το δίκιο τους;