Tο 1982 γεννήθηκε μια μεγάλη προσωπικότητα.
(Eγώ… τι όχι;)
Η φωνή του πατέρα μου όταν με κράτησε, έσπασε καθώς ήμουν ο δεύτερος γιος της οικογένειας. Δεν την κράτησα στην μνήμη μου, ήμουν νεογέννητο και απλά είναι μια κατάσταση που μου έχουν περιγράψει. Ένας άνθρωπος που στον βίο του ήταν ήρεμα ταραχώδης και
αγαπήθηκε από φίλους και ανθρώπους και μεγάλωσε τα παιδιά του όπως κάθε άνθρωπος της εποχής, προσπαθώντας για το καλύτερο.
Ακόμα τον θυμάμαι τα Χριστούγεννα του 1992 με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά (μεγάλα σαν δορυφορικές κεραίες τα άτιμα, με το ένα κουφό μετά από καυγά επειδή του πείραξαν την σύζυγο… Μπράβο ρε μάγκα, το κάνω κι εγώ, γι’ αυτό σ’ αγαπάω) να φέρνει την πρώτη έγχρωμη τηλεόραση με όσα είχε κερδίσει από τη δουλειά. Και δώσε “Οι αυθαίρετοι” στο Mega και δώσε Τhundercats στον Αντ1 αργά το βράδυ και δώσε Atari (μερακλής με καρδιά παιδιού).
Η μεγαλύτερη και καλύτερη συμβουλή… Να αγαπάς τις γυναίκες της ζωής σου, να μάθεις να: είσαι πίσω τους στην πόρτα που άνοιξες, να είσαι εσύ στην πλευρά του δρόμου όταν περπατάτε μαζί, να την κάνεις να κλαίει στα γέλια, να μην πληρώνει ποτέ όταν βγείτε, γιατί εκείνη σε κερνάει τα χαμόγελα και τα μάτια της πάνω σου, να μην μετανιώνεις όταν αγαπάς και να είσαι πάντα άξιος της αγάπης τους.
Λίγα χρόνια μετά μεγάλωσα… έφηβος πλέον άκουγα πολλά και έλεγα περισσότερα, μέχρι που οι δρόμοι μας χωρίστηκαν.
Ιούλιος, νύχτα. Χτυπάει το τηλέφωνο και αμέσως γνωρίζω ήδη τον λόγο.
«Γιώργο ο μπαμπάς δεν είναι καλά, μπορείς να έρθεις;»
Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα.
Έχουν περάσει χρόνια και ακόμα ακούω την φωνή του… «Να θυμάσαι ότι όσα κάνεις μόνος σου, δεν στα πιστώνει ο άνθρωπος αλλά η ιστορία που αφήνεις πίσω σου»
Αχ ρε πατέρα
Στην μνήμη του Άντρα που όταν έχασε την μάνα του (για όσους ξέρουν είναι η γνωστή γιαγιά Μαρίνα που έχω γράψει σε άλλες ιστορίες μου εδώ στην ομάδα) παραιτήθηκε από τη ζωή αφήνοντας τους πάντες εξασφαλισμένους, με όνομα και όχι μόνο, για να πάει να την βρει (σε όλη τη ζωή του δεν τον είχα δει να κλαίει, ήταν σκληρός μάγκας).
17 Ιουλίου κλείνεις άλλον ένα χρόνο μακριά από όσους ξέχασαν την φωνή σου…
Και το αστείο είναι ότι είναι η γιορτή της γιαγιάς.
Ζητώ συγγνώμη αν χαλάω την καλή διάθεση.
Είχα πει ότι και αυτόν μια μέρα θα τον κάνω διάσημο.