Κατηγορία: Εμπειρίες Αναγνωστών

  • Το καλοκαίρι που σε συνάντησα

    Το καλοκαίρι που σε συνάντησα

    Το καλοκαίρι που σε συνάντησα, ήταν όταν έμαθα να βλέπω τη ζωή αλλιώς.Το καλοκαίρι που σε γνώρισα, ήταν που κατάφερα και γνώρισα καλύτερα και τον ίδιο μου τον εαυτό.Το καλοκαίρι που σε βρήκα, ήταν το καλοκαίρι που αποφάσισα να ζω χωρίς απωθημένα. Που κατάλαβα πως περισσότερο πονάει το να μένεις στάσιμος, παρά να τολμάς κάτι…

    Διαβάστε περισσότερα: Το καλοκαίρι που σε συνάντησα
  • 7/8

    7/8

    -Να σου πω, κατέβηκαν από χθες για τον αγώνα αύριο, ο Λουκάς με την Λένα απ’ τ’ Αλιβέρι. Μένουν από χθες στα πεθερικά τους στον Βύρωνα. Θα κατέβουν κέντρο για βόλτα από νωρίς και ύστερα θ’ ανέβουν προς Περισσό. Θες να πεταχτούμε το βραδάκι να τους δούμε, να τσακίσουμε και εκείνα τα ωραία καλαμάκια στην…

    Διαβάστε περισσότερα: 7/8
  • Άνθρωποι-πυροτεχνήματα

    Άνθρωποι-πυροτεχνήματα

    Άνθρωποι-πυροτεχνήματα. Έτσι αποκαλώ, μια ιδιαίτερη «ομάδα» συνανθρώπων. Χωρίς να είναι φίλοι μου, κυκλοφορούν στο ευρύτερο κοινωνικό μου περίγυρο. Η ύπαρξή τους κάνει τη ζωή πολύχρωμη, θεαματική, διασκεδαστική. Σαν τα βεγγαλικά. Και φεύγουν ακριβώς όπως αυτά! Απότομα σβήνουν στον αέρα! Πιο πρόσφατη ένταξη στην κατηγορία και ας είναι η τελευταία φυγή, ο γείτονας, ο κυρ-Ηλίας. Από…

    Διαβάστε περισσότερα: Άνθρωποι-πυροτεχνήματα
  • Η “άλλη”!

    Η “άλλη”!

    Αυτή η λέξη, ένα καρφί στη συνείδησή μου, στην ηθική μου, στη λογική μου!Ακόμη αναρωτιέμαι πώς είναι ποτέ δυνατόν εγώ να έγινα η “άλλη”. Η “άλλη” γυναίκα , το τρίτο πρόσωπο. Που δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου, ο άντρας άλλης γυναίκας δεν υπάρχει για μένα πουθενά. Από το πουθενά λοιπόν, μετά από χρόνια τυπικής…

    Διαβάστε περισσότερα: Η “άλλη”!
  • Τα καλοκαίρια της ζωής μας!

    Τα καλοκαίρια της ζωής μας!

    Έκοψα μια φέτα καρπούζι και βγήκα στο μπαλκόνι να την απολαύσω! Περίεργο, αλλά ποτέ δεν γεύτηκα καρπούζι νόστιμο από τότε που ενηλικιώθηκα. Ίσως γιατί αυτός ο καρπός, σύμβολο του καλοκαιριού και της ανεμελιάς, νοστιμεύει μόνο όταν ζεις το καλοκαίρι στο έπακρο, σαν τα καλοκαίρια της παιδικότητάς μας! Τα παιδικά μας καλοκαίρια, ξεκινούσαν νωρίς τον Μάιο,…

    Διαβάστε περισσότερα: Τα καλοκαίρια της ζωής μας!
  • Αντί επιλόγου

    Αντί επιλόγου

    «Θέλω να ντυθώ, να χτενιστώ, να με βγάλεις μια φωτογραφία…». Ήξερα τι μου έλεγες, πενήντα δύο χρόνια ήσουν η γιαγιά μου και μισός αιώνας είναι πολύς καιρός. «Έχω, γιαγιά. Είναι από τότε που έκλεισες τα ενενήντα, που σου κάναμε την τούρτα έκπληξη στο σπίτι μου. Θα σου την εκτυπώσω, θα στη βάλω και σε μια…

    Διαβάστε περισσότερα: Αντί επιλόγου
  • Ατιμωρησία

    Ατιμωρησία

    Απόγευμα, κλεισμένη σε ένα μπάνιο, κάνοντας “ρεκτιφιέ”, όπως το αποκαλεί ένα αρσενικό δίποδο. Κλεισμένη εδώ από το μεσημέρι. Μου αρέσει η ζωή εδώ μέσα, μάλλον το κρυφτό εδώ μέσα για να ακριβολογούμε. Πάμε να πούμε λίγα λόγια για την πάρτη μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, τα παιδικά μου χρόνια; Άσχημα θα τα αποκαλούσα. Η…

    Διαβάστε περισσότερα: Ατιμωρησία
  • Μοσχαράκι κοκκινιστό με πατατούλες…

    Μοσχαράκι κοκκινιστό με πατατούλες…

    Μαμά… Μια λέξη, 4 μόνο γράμματα, εκατοντάδες μυρωδιές, χιλιάδες αναμνήσεις… Μεγάλωσα σε μία αστική οικογένεια, μεσαίας τάξης. Ποτέ δεν υπήρξαμε πλούσιοι, αλλά τα φέρναμε βόλτα, δεν έχω παράπονο. Δεν μου έλειψε ποτέ κάτι. Μπορεί να μην υπήρχε το φαντεζί, το πανάκριβο, αλλά είχα μάθει από παιδί να είμαι ευγνώμων για όσα μου δίνονταν, μιας και…

    Διαβάστε περισσότερα: Μοσχαράκι κοκκινιστό με πατατούλες…
  • Όνειρα ή (και) πραγματικότητες;

    Όνειρα ή (και) πραγματικότητες;

    Πώς θα ήταν άραγε αν ήμασταν μαζί; Θα περπατούσαμε στους δρόμους χέρι χέρι; Θα χαμογελούσαμε, πιστεύεις, μ’ ένα και μόνο κοίταγμα; Θ’ αρκούσε άραγε αυτό για να χαμογελάσουμε; Θα περνούσαμε δυσκολίες; Σίγουρα. Αλλά πώς θα αντιδρούσαμε σ’ αυτές; Ονειρεύεσαι ποτέ τις πραγματικότητες που θα είχαμε εγώ κι εσύ; Τα όνειρά μας; Αυτά που θα μοιραζόμασταν…

    Διαβάστε περισσότερα: Όνειρα ή (και) πραγματικότητες;