Thebluez

Σκυλάκι έχετε; Έχετε και μπράβο σας.

Βολτούλες κάνετε; Κάνετε και πάλι μπράβο σας.

Λουράκι; Έχετε; Φίμωτρο; Μπράβο σας!

Σακουλίτσα κρατάτε; Επ! Ποιος κοιτάει αλλού; Ρώτησα: Σακουλίτσα κρατάτε; Κρατάτε. Λίγοι. Κι ακόμη λιγότεροι την χρησιμοποιείτε, ε; Σας βλέπω, κάποιοι την έχετε για ξεκάρφωμα, απλά αν σας δει κανείς κι ετοιμαστεί να σας κάνει παρατήρηση, την χρησιμοποιείτε. Ντροπή, ναι;
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας (θα τα ξαναπούμε γι’ αυτό).

Πάμε ξανά λοιπόν, σκυλάκι έχετε και βγαίνετε βολτούλα. Στους δρόμους συνήθως κι αν είστε τυχεροί σε πάρκο ή πλατεία. Και συναντάτε κόσμο. Κυρίους και κυρίες με παιδάκια, μόνους τους, με ομπρέλα, τσάντες ή σκέτους. Θα εξαιρέσουμε αυτούς, που με σιγουριά πλησιάζουν, γιατί έχουν κι αυτοί σκύλο και ξέρουν.

Εμείς αγαπάμε τους άλλους, αυτούς ντε, που ΔΕΝ έχουν, αλλά ξέρουν, έχουν και τον ξάδερφο που έχει σαράντα χρόνια σκυλιά και ξέρει από αυτά. Τους αναγνωρίζεις από την πρώτη ερώτηση, που δείχνει κατ’ ευθείαν την επιστημονική τους κατάρτιση:

«Τι μάρκα είναι;»

Αυτό είναι και το πρώτο δείγμα του διαλόγου που θ’ ακολουθήσει.

«Το βλέπω εγώ, αυτά τα σκυλιά να ξέρετε, μεγαλώνουν και τρελαίνονται, δαγκώνουν και το αφεντικό τους! Μου χάριζαν κάποτε ένα τέτοιο, αλλά κορόιδο είμαι, εγώ ξέρω από σκυλιά, ρώτησα και τον ξάδερφο που έχει σαράντα χρόνια σκυλιά, πάππου προς πάππου, με σκυλιά μεγάλωσε!».

Επίσης αγαπάμε κι εκείνες τις μανούλες ,τις υπερ-μανούλες ντε, που είναι σίγουρες πως αφού ο σκύλος κοίταξε το βλαστάρι τους, το γέμισε μικρόβια, «Κάτι μικρόβια κακά, δύσκολα, σπάνια, που ακόμη κι οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά και δεν έχουν ξαναδεί πουθενά τέτοια μικρόβια, ούτε στο Πανεπιστήμιο!» σου λέει. Άσε που υπάρχει κίνδυνος, τι κίνδυνος δηλαδή, είναι σίγουρο ότι μόλις δει το δεμένο με λουρί σκυλί που έχει και φίμωτρο μάλιστα, όπως ορίζει ο νόμος, το παιδάκι της να παίζει, θα τρέξει να το δαγκώσει! Μπρρρρρ… τι θέλει κι έρχεται εδώ; Εδώ είναι πλατεία, εδώ παίζουν τα παιδάκια, φέρνει το βρωμόσκυλο, αν του πέσει η πιπίλα; Θα γεμίσει μικρόβια, εκείνα τα μικρόβια που λέγαμε!

Μόλις σε δουν αυτές οι υπερ-μανούλες, βουτάνε το αθώο σπλάχνο τους που παίζει αμέριμνο και το παίρνουν μακριά από αυτό το βρωμερό κι επικίνδυνο πλάσμα. Κι ας την κοιτάνε παιδί και σκυλί με απορία. Εκείνη ξέρει! Κι επιπροσθέτως, είναι και μάνα, του δειλινού καμπάνα και ξέρει να μυρίζεται τον κίνδυνο από μακριά – τύφλα να ‘χει ο σκύλος μπροστά της.

«Καλέ!!! Τι όμορφο σκυλάκι!!! Α πα πα πα!!! Κουκλί!!! Μπορεί να το χαϊδέψει το παιδάκι;»

Αυτούς τους λατρεύουμε! Κατηγορία μόνοι τους! Απ’ την φασαρία, από τις δυνατές φωνές, από τις έντονες κινήσεις, από το σκύψιμο πάνω από τον σκύλο, από το τράβηγμα του χεριού του παιδιού.

«Εδώ, εδώ να το χαϊδέψεις, στην πλατούλα, όχι στο πρόσωπο, μπορεί να σε δαγκάσει!».

Κι όταν παιδί ή σκυλί αντιδράσουν σε όλη αυτήν την δημοκρατική διαδικασία, τότε σουφρώνει τα χείλη, μισοκλείνει τα μάτια, σε κοιτάζει και σφραγίζει αυτό το θέατρο, βουτώντας το παιδί και σφυρίζοντας μέσα από τα δόντια «Αφού δεν μπορεί να το ελέγξει το βρωμόσκυλο, τι το αμολάει ανάμεσα σε κόσμο, ε;».

Πάμε πάλι λοιπόν. Έχετε σκυλάκι και βγαίνετε βολτούλες. Πριν ανοίξετε την πόρτα σας, βάλτε λουρί και φίμωτρο στο σκυλάκι σας, πάρτε την σακουλίτσα ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ, προς Θεού, πάρτε και μερικές βαθιές ανάσες και μετά βγείτε. Ποτέ δεν ξέρετε τι θα συναντήσετε.

ΤΙΡ: Το κίνημα της κίτρινης κορδέλας το ξέρετε; Δένουμε μια κίτρινη κορδέλα στο λουρί του σκύλου. Αυτό, στας Ευρώπας, σημαίνει πως ο σκύλος δεν σηκώνει πολλά – πολλά και γι’ αυτό θα ήταν φρόνιμο να μην πλησιάζουν. Μέχρι να βρεθεί φίμωτρο για τους παραπάνω τύπους, μια κίτρινη κορδέλα θα ήταν φρόνιμο να τη βάλετε. Αργούμε να γίνουμε Ευρώπη, αλλά ό,τι μπορούμε ας το κάνουμε.