Η παρακάτω ιστορία στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι πέρα για πέρα αληθινή και συνέβη πριν από 3 χρόνια… Ακριβώς!
Παναγία μου, πως περνάει έτσι ο καιρός! Τέλος πάντων, ξεκινάω…
“Δες πού κατάντησα! Όχι, δες! Εγώ, η δασκάλα με τα ξανθιά μαλλιά και τα γαλαζοπράσινα ματάκια, να γράφω για σένα κι εσύ, ο άμεσα ενδιαφερόμενος, να γράφεις εμένα. Και να έλεγα ότι δεν προσπάθησα, ψέμα θα είναι! Αχ, άπονη ζωή!
Για τα δικά μου δεδομένα, προσπάθησα. Όχι πάρα, πάρα, πάρα πολύ, αλλά πολύ περισσότερο απ’ όσο πίστευα. Τόσο που στο τέλος έδωσα συγχαρητήρια στον εαυτό μου, διότι, εμμέσως πλην σαφώς, ξεπέρασα τα όρια της τετραγωνισμένης λογικής μου και παρασύρθηκα και διασύρθηκα. Ξεκάθαρα!
Και να πω ότι είσαι ο τύπος, ο θεός; Καμία σχέση. Είσαι από τους γκόμενους που αν δεις στο δρόμο, δε θα στρέψεις το κεφάλι σου δεύτερη φορά. Κακία, αλλά μες στην ειλικρίνεια!
Βέβαια, εγώ το κακό το έπαθα όταν σε είδα για πρώτη φορά να κάθεσαι στο διπλανό μου τραπέζι. Χρόνια πριν! Ου… Πολλά! Ένα μικρό σοκ το πέρασα! Δε θα το κρύψω… Μικρό κοριτσάκι ήμουν μωρέ και το μόνο που έκανα ήταν να σε κοιτάω. Ε, και τα χρόνια πέρασαν μέχρι που η πιο ερωτική σοκολάτα στην Ελλάδα -διαφήμιση δε θα κάνω-, αποφάσισε να κάνει ένα project για του Αγίου Βαλεντίνου. Το project αφορούσε την αποστολή ενός ανώνυμου μηνύματος αγάπης μέσα σε μια σοκολάτα. Ε και το έκανα. Ολόκληρο κατεβατό έστειλα. Γλυκανάλατο, ειλικρινέστατο και πολλά υποσχόμενο. Το έστειλα στο αγαπημένο σου στέκι μέσα σ’ ένα κουτί γεμάτο σοκολατάκια καρδούλες. Μαζί με μια ανθοδέσμη με μπλε τριαντάφυλλα. Θυμάσαι; Υπερπαραγωγή, για τα μάτια σου τα αμυγδαλωτά.
Είπαμε… Και παρασύρθηκα και διασύρθηκα… Ή το κάνεις οργανωμένο το έγκλημα ή δεν το κάνεις καθόλου…
Μετά από μερικές ώρες το κινητό μου χτύπησε. Ένα νέο mail. Η απάντηση στο μήνυμά μου. Νόμιζα πως η καρδιά μου θα σπάσει. Ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Είχα και τέτοια όνειρα, τρομάρα μου!
Τέλος”.
Ναι, τέλος! Δεν ξαναμιλήσαμε. Ούτε τότε, ούτε ακόμα. Δε σε έχω πετύχει ούτε τυχαία. Αναμενόμενο. Το σύμπαν ξέρει…
Βέβαια, μετά από μήνες (εκείνη τη χρονιά προφανώς) βρήκα το θάρρος να σου πω ποια είμαι κι ακόμα και τώρα, είμαι η σοκολάτα με ονοματεπώνυμο. Αυτό μόνο.
Επειδή λοιπόν ξέρω ότι είσαι λάτρης της συγκεκριμένης σελιδάρας κι επειδή, είναι η πρώτη φορά που γράφω για τα χάλια που έκανα μικρή, θέλω να σου πω πως δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μη σε σκεφτώ. Βέβαια, έχω βαρεθεί να περιμένω, να ξέρεις. Ο χρόνος πέρασε κι εγώ μεγάλωσα. Που όρεξη για μηνύματα αγάπης, κυνηγητά, εξομολογήσεις και… (Κατερίνα μην πεις άλλα, γιατί είπαμε… το σύμπαν ξέρει…)
Τέλος πάντων, εγώ αυτά είχα να πω! Γεια σας…
Κατερίνα Μοχράνη