Πόσο θα ήθελε να τρέξει αυτή την στιγμή! Να φύγει, να εξαφανιστεί, χωρίς να την νοιάζει τίποτα και κανένας! Πότε κοίταζε το νυφικό, οικογενειακό κειμήλιο πλέον και πότε τον άντρα που στεκόταν πλάι της, αυτόν που σε λίγο θα ήταν επίσημα ο σύζυγός της! Την είδε στο πανήγυρι της Παναγιάς, λευκοντυμένη να χορεύει, αυτός από…

Αναμονή μέχρι τις 18:00. Τότε θα έρθει. Κάνει γρήγορα ένα καφέ και φουμάρει βιαστικά δυο τσιγάρα, δεν είναι καπνιστής και είναι άκομψο να πλανιέται η τσιγαρίλα στο χώρο. Είναι θέμα σεβασμού. Μπαίνει για ένα ντουζάκι εξπρές για να προλάβει. Χτυπάει η πόρτα. Ανοίγει και σωριάζεται στον καναπέ. Βγάζει παπούτσια και απλώνεται, είναι αυτή η κρυφή…

[Γράφει η Stella] Το συγκεκριμένο βράδυ έμελλε να είναι διαφορετικό από τα άλλα. Ένας εκκωφαντικός θόρυβος είχε ταράξει τη γειτονιά. Τρόμαξε! Στη παρελθόντος και μέλλοντος γωνία, εκεί κάτω από την ταμπέλα του άλλοτε πολυσύχναστου παντοπωλείου, εκεί στην άκρη του δρόμου, ένα ζευγαράκι φιλιέται, σαν βγαλμένο από τα παλιά. Είχαν σπάσει οι μάσκες τους. Ραγισμένα θραύσματα…

Νίκη… Μια απλή, φαινομενικά συνηθισμένη κοπέλα της διπλανής πόρτας, μεσαίου αναστήματος, με καστανά ίσια μαλλιά και ένα μέτριο σωματότυπο. Αν δεν ήταν τα γαλαζοπράσινα της μάτια, θα περνούσε απλά απαρατήρητη μέσα στο πλήθος. Δεν ήταν το χρώμα που την έκανε να ξεχωρίζει, ήταν αυτή η καθαρότητα στο βλέμμα, ήταν ότι σε διάβαζε στο δευτερόλεπτο χωρίς…

– Γιατί ήρθες; Πώς μπορώ να βοηθήσω; Ανέκαθεν πιο ώριμη από τους συνομήλικους της. Πιο συνειδητοποιημένη, πιο κατασταλαγμένη, αν και μερικές φορές θα προτιμούσε να είχε άγνοια. Αν είσαι συνειδητός, γίνεσαι αυτόματα και υπόλογος για τις πράξεις και τις επιλογές σου, κυρίως στον εαυτό σου και μετά στους άλλους. Ενώ αν έχεις άγνοια, απλά δεν…

Φίλες από παιδιά, οι μανάδες κουμπάρες, δυο στενά διαφορά τα σπίτια τους. Φιλία ουσιαστική, πολύτιμη και ανεξίτηλη μέσα στο χρόνο. Σταθερή αξία σαν βράχος η σχέση τους. Κολλητές από εκείνες που μπορείς να βασιστείς, που ξέρεις ότι θα είναι εκεί για σένα, οικογένεια χωρίς να ρέει το ίδιο αίμα στις φλέβες. Να μπορείς να εξιστορήσεις…

Ο Λάμπης, ιδιοκτήτης μπαρ διασκέδασης, από πάππου προς πάππου. Γαλουχημένος μες στις γυναίκες της μιας νύχτας από γεννησιμιού. Τον ντάντευαν, τον βύζαιναν, του έμαθαν τη ζωή από τα αλώνια στα σαλόνια και τούμπλαλιν. Γνώρισε μεγάλες δόξες στα νιάτα του, αφού στις εποχές εκείνες, η εισαγωγή από το ανατολικό μπλοκ, είχε τεράστια ζήτηση. Ψηλές, ξανθές, εκθαμβωτικές…

Η Ζωή μεγαλωμένη σε μια κλασική οικογένεια των 80’s. Ήταν από εκείνες οι εποχές που δεν υπήρχε δεύτερη κουβέντα, ούτε μπορούσε κάποιο παιδί να διανοηθεί να αντιμιλήσει, αρκούσε ένα βλέμμα για να σου δείξει ότι δεν υπάρχει επιλογή, μοναχά ένας μονόδρομος, ό,τι σου έλεγαν, έκανες. Τυχεροί όσοι δεν είχαν φάει ξύλο εκείνες τις εποχές. Προφανώς…