Κι έφτασε εκείνη η ώρα… Εκείνη ντε, που λέγαμε από την ώρα που γεννήθηκε η κόρη “Άντε και νυφούλα! Μ ένα καλό παιδί! (όχι σαν τον πατέρα σου, που μου ‘φαγε τα σκώτια, εσύ είσαι έξυπνη, έμοιασες σε μένα, ευτυχώς)” Η πριγκίπισσά μας, βρήκε τον άνθρωπό της κι αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους! Αχ…