Ο φημισμένος κριτικός εστιατορίων Τζιάκομο Σκαρλάτι, ήταν ένας πολύ ιδιόρρυθμος άνθρωπος. Πενήντα ετών πλέον, με πολλά παραπανίσια κιλά, είχε καταφέρει η γνώμη του να παίζει σημαντικό ρόλο στην πορεία των επιχειρήσεων εστίασης. Εκείνο το βροχερό βράδι του Νοέμβρη, καθόταν στο κεντρικό τραπέζι ενός κατάμεστου εστιατορίου. Αφού έλεγξε προσεκτικά το σερβίτσιο του και σιγουρεύτηκε πως ήταν…

31 Οκτωβρίου, παραμονές Halloween: Οι ψυχές των νεκρών περιπλανώνται στη Γη, σε μια τελευταία ευκαιρία να εκδικηθούν όποιον τους έκανε κακό ενώ ζούσαν. Είχε σχεδόν νυχτώσει και η Μάρτζορι στεκόταν δίπλα στο  παράθυρο. Η φθινοπωρινή αύρα είχε αφήσει τα στίγματά της παντού. Τα φύλλα των δέντρων, είχαν καλύψει με ένα κίτρινο πέπλο τα πάντα, ενώ…

Το καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά. Ο οκτάχρονος Λούκας καθόταν κάτω από ένα δέντρο στο πάρκο της γειτονιάς του. Ήταν πάντοτε άδειο τέτοια ώρα. Είχε ξυπνήσει σκόπιμα πολύ πρωί για να πραγματοποιήσει αυτό που είχε καρφωθεί στο μυαλό του. Εδώ και λίγα λεπτά, είχε ακινητοποιήσει ένα μικρό γατάκι. Εκείνο πάλευε μάταια να ξεφύγει με…

Ο ήλιος ετοιμαζόταν να δύσει. Ο Μέισον στεκόταν δίπλα στο παράθυρο του τελευταίου ορόφου του ψηλότερου ουρανοξύστη της πόλης και ατένιζε τη θέα, πίνοντας κόκκινο κρασί. Οι ηλιαχτίδες, καθρεφτίζονταν στη γυάλινη επιφάνεια του κτηρίου. Έμοιαζαν με ξίφη που προσπαθούσαν μάταια να διαπεράσουν τα χοντρά τζάμια, του και να τα μετατρέψουν σε εκατομμύρια θρύψαλλα. Χαμογέλασε. Κανείς…

Είχε σουρουπώσει. Η Μέιπλ Ντρέιφους, τράβηξε ελαφρά την κουρτίνα από το παράθυρο. Αγνόησε την αντανάκλαση της καμπουριαστής σιλουέτας της που εμφανίστηκε στο τζάμι και κοίταξε προς το χωράφι. Τρεις καρέκλες, δεμένες μεταξύ τους με αλυσίδες και κλειδωμένες με λουκέτο, βρίσκονταν γύρω από τον κορμό ενός γέρικου δέντρου με ξεφλουδισμένη σάρκα, και κουφάλες. Μερικά λεπτά κλαδιά…

Ο Άλαν κατέβαινε τις κυλιόμενες σκάλες του εμπορικού κέντρου. Τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια αναβόσβηναν ρυθμικά γύρω του. Μεγάλα, χρυσά αστέρια κρέμονταν από την οροφή και λαμπύριζαν. Ξεφύσησε. Μια παρέα νεαρών τον προσπέρασε γελώντας και κατέβηκαν τρέχοντας. Κοίταξε γύρω του. Η κοπέλα πίσω από τον πάγκο των ζαχαρωτών του χαμογέλασε. Του φάνηκε πως τα αυτιά της ήταν…

«Μπορώ να έχω και δεύτερη μερίδα παρακαλώ;» ρώτησε το μικρό αγόρι. Ο χώρος γύρω του ήταν σκοτεινός, ομιχλώδης, το πρόσωπό του θολό, τα χαρακτηριστικά του δεν ξεχώριζαν. Και η φωνή του… η φωνή του έφτανε μακρινή, λες και ακουγόταν μέσα σε ένα τούνελ. Το μόνο που φαινόταν ξεκάθαρα, ήταν τα μάτια του﮲ δυο καταγάλανα μάτια,…