«Τι έγινε ρε κολλητέ; Άργησα λίγο, μίλαγα με το ‘πρόσωπο’ στο viber. Παράγγειλες και για μένα βλέπω. Μπράβο ρε μεγάλε. Τι έχεις; Πολύ σκεφτικός είσαι. Τα καράβια σου πέσανε έξω;»
«Να, σκέφτομαι την αθανασία»
«Την κομμώτρια απέναντι. Καυτό μωρό. Και εγώ τη σκέφτομαι συνέχεια.»
« Όχι ρε αυτή την Αθανασία. Αλλά οκέυ, συμφωνώ είναι κόμματος»
«Aλλά ποια Αθανασία. Καινούργια; Τη ξέρω;»
«Όχι ρε γκόμενα, την άλλη αθανασία»
«Ποια άλλη ρε; Την αγία Αθανασία του Αιγάλεω; »
«Ωωω, έχεις όρεξη. Την άλλη ρε.»
«Ποια άλλη μωρέ; Μ’ έσκασες!»
«Αυτή που δεν πεθαίνεις ποτέ, που μένεις αθάνατος»
«Κάτι σαν τους αθάνατους του ’21 που γίνεται και ντόρος φέτος; Αλλά για να μείνεις ρε αθάνατος στην ιστορία πρέπει να έχεις ξεχωρίσει σε κάτι για να σε θυμούνται. Εσύ το μόνο που έχεις κάνει μέχρι στιγμής είναι καριέρα στου Ξαπλόπουλου. Βλέπω να παίρνεις και προαγωγή για να μη σου πω και σύνταξη από ‘κει!».
«Άσε τις κρυάδες ρε. Δεν εννοώ αυτή την αθανασία»
«Άντε πάλι. Και ποια σκατά αθανασία εννοείς επιτέλους, γιατί αρχίζω και τα παίρνω.»
«Αυτή που νικάς το θάνατο, για πάντα»
«Σαν εκείνο το μουρλό τον παλιό συμμαθητή μας που έχει κολλήσει στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου ‘Δε θα πεθάνω ποτέ κουφάλα Χάρε;»
«Άει γεια σου! Αυτή την αθανασία εννοώ»
«Να φωνάξω μια στιγμή πάλι το σερβιτόρο»
«Τι να τον κάνεις;»
«Να τον ρωτήσω αν σου σέρβιρε ληγμένα. Πας καλά ρε;»
«Καλά κορόιδευε εσύ. Αυτό που σου λέω γίνεται και παραγίνεται. Μόνο που πρέπει να έχεις φράγκα, πολλά φράγκα.»
«Δηλαδή, πώς μπορεί κάποιος να πετύχει αυτή την αθανασία; Να μην ψοφήσει ποτέ; Χλωμό μου φαίνεται, απίστευτο θα ‘λεγα. Εδώ τόσοι και τόσοι ζάμπλουτοι βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα. Τι μου λες τώρα εσύ…»
«Αυτό που σου λέω είναι εφικτό αλλά στο μέλλον, μπορεί και στο άμεσο μέλλον, φτάνει να είσαι φραγκάτος. Βασίζεται σε πολύ εξελιγμένη τεχνολογία που στοιχίζει.»
«Για λέγε»
«Ε να, ένας τρόπος να πετύχει κάποιος την αθανασία είναι να αντικαταστήσει όργανα ή μέρη του σώματός του με καινούργια όταν φθαρούν. Ήδη αυτό το έχει επιτύχει η επιστήμη σε ένα βαθμό με τα βλαστοκύτταρα.»
«Κάτι μου θυμίζει αυτό. Η αδελφή μου όταν γέννησε έδωσε ένα κάρο λεφτά για να φυλάξει τα βλαστοκύτταρα του μικρού. Ο ανιψιός μου δηλαδή θα είναι αθάνατος;»
« Όχι ρε, καμία σχέση, δεν είναι τόσο απλό. Αυτή τα φύλαξε γι’ άλλο λόγο, όχι για την αθανασία. Εδώ μιλάμε για γενετική μηχανική, που όργανα ή μέρη του σώματος μπορούν να αντικατασταθούν με μία τρισδιάστατη εκτύπωση. Και το καλύτερο δε στο ‘πα. Μπορούμε να ζούμε για πάντα ως τριαντάρηδες, όχι ως κωλόγεροι. Αυτός είναι ο ένας τρόπος…»
«Γιατί υπάρχει κι άλλος;»
«Καλά τον άλλον άστον, είναι πολύ προχωρημένος.»
«Λέγε ρε, μη με κόβεις στο καλύτερο. Πορώθηκα τώρα.»
«Λοιπόν, είναι ένας τυπάς στη Ρωσία, δισεκατομμυριούχος, που ισχυρίζεται ότι η αθανασία, γι’ αυτόν τουλάχιστον και για όσους έχουν βαθιές τσέπες, είναι θέμα χρόνου. Άκου τι σκέφτηκε ο άνθρωπος. Έχει φτιάξει ένα ανδροειδές που είναι ακριβές αντίτυπο του εαυτού του. Αυτό θα τον αντικαταστήσει όταν γεράσει. Ωραία μέχρι εδώ; Στη συνέχεια στόχος του είναι μέσα σε αυτό το ανδροειδές να μεταφέρει τον εγκέφαλό του!»
«Και πώς θα το κάνει αυτό;»
«Με τη βοήθεια της τεχνολογίας φυσικά! Θα ‘μεταφέρει’ την προσωπικότητά του σε αυτό το εξελιγμένο μη-βιολογικό οργανισμό, το άβαταρ δηλαδή.»
«Δε καταλαβαίνω ρε φίλε»
«Είσαι και στόκος, βλέπεις. Θα στο πω απλά. Αντί για το φυσικό σου σώμα, τηλεφορτώνεις το πνεύμα σου σε έναν υπολογιστή και το αποθηκεύεις για πάντα. Τόσο απλά!»
«Θα συνεχίζουμε δηλαδή να ζούμε σε ένα εικονικό κόσμο, σε cloud δηλαδή;”
«Ακριβώς»
«Και τι θα γίνει ρε φίλε στη περίπτωση που βραχυκυκλώσουν όλοι οι server που έχουμε ‘αποθηκεύσει το πνεύμα μας’. Γίνεται πες μια ηλιακή καταιγίδα.»
«Το πας μακριά»
«Ενώ εσύ το πας κοντά, εδώ μέχρι τη γωνία του ψιλικατζίδικου. Φίλε δε γίνονται αυτά τα πράματα. Έχεις επηρεαστεί από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που βλέπουμε.»
«Ενώ όλη η υφήλιος να προσβληθεί μέσα σε λίγους μήνες από έναν ιό, που θα εξελιχθεί σε πανδημία, και θα σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους, δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ε; Φίλε σήμερα όλα γίνονται. Όταν έχεις φράγκα μέχρι και αθάνατος γίνεσαι. Πάντως να ξέρεις, άμα μου κάτσει το Τζόκερ θα μου κάτσει και η αθανασία».
«Κι εμένα φίλε, άμα μου κάτσει το Τζόκερ θα μου κάτσει και η Αθανασία… η κομμώτρια!»
Αναστασία Λαζαράκη