Ιστορίες του Φανταστικού

Διαδόσεις

Ο ήλιος κάνοντας ανέμελα την καθιερωμένη του βόλτα, δεν έριξε ούτε μια ματιά πάνω σε κείνο τον καταραμένο, άγριο τόπο. Εκεί κάτω όμως, ένας γεροδεμένος, νεαρός άντρας με μακριά, ξανθά μαλλιά, είχε μισοκλείσει τα ξεπλυμένα μάτια του εξετάζοντάς τον. «Η ώρα έχει περάσει» σκέφτηκε και τα μάτια του έλαμψαν από αδημονία. Έπειτα κοίταξε γύρω του…
Διαβάστε περισσότερα: Διαδόσεις
Στη Λίμνη

Η Αυγουστιάτικη πανσέληνος ολοστρόγγυλη ξεπρόβαλε στο βάθος της λίμνης, θαρρείς και υπέμενε καρτερικά τη στιγμή που περήφανη και λαμπερή θα όρθωνε το ανάστημά της στον έναστρο ουρανό, ως η απόλυτη φωτεινή δύναμη στην απεραντοσύνη της νύχτας. Το δάσος γύρω απέπνεε μια μυστικιστική ατμόσφαιρα. Η Θεώνη είχε μόλις τελειώσει το νυχτερινό της μπάνιο και ξάπλωσε στο…
Διαβάστε περισσότερα: Στη Λίμνη
Η θυσία

Τι βάρος έχει η ψυχή; Το είχε αναρωτηθεί πολλές φορές. Θα αισθανόταν ελαφρύτερος; Ανακουφισμένος; Αναζωογονημένος; Μήπως είχε αλλάξει γνώμη; Η βάρκα είχε φτάσει στον προορισμό της. Έπλεε ήσυχα πάνω στα γαλήνια νερά της Κόκκινης Θάλασσας.«Μόνο γαλήνια δεν είναι…» σκέφτηκε. Καθισμένος στη βάρκα μαζί με τον βοηθό του, τον Κιρκ, χάζευαν την απεραντοσύνη της θάλασσας, της…
Διαβάστε περισσότερα: Η θυσία
Χαμένες Πατρίδες

Ο ήλιος έδυε και ο ορίζοντας έμοιαζε να αιμορραγεί. Και το αίμα, θαρρείς και χυνόταν στη θάλασσα, σχημάτιζε ένα κόκκινο μονοπάτι που ξεθώριαζε καθώς πλησίαζε στην ακτή. Στην άκρη του, ένας μπόγος κειτόταν μπρούμυτα πάνω στην άμμο. Το νερό, ακουμπούσε απαλά πάνω του κι έπειτα υποχωρούσε, ζωγραφίζοντας γύρω του ένα περίγραμμα από αφρό. Μια φιγούρα…
Διαβάστε περισσότερα: Χαμένες Πατρίδες
Τιμωρία

Ο Αλέξης ξύπνησε στο μισοσκότεινο δωμάτιο. Ένιωθε το στομάχι του να ανακατεύεται. Ζαλιζόταν. Ήταν αδύναμος. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του, μα δεν μπορούσε να τα σκουπίσει. Ούτε να σηκωθεί να τρέξει μπορούσε. Ούτε να αμυνθεί. Γιατί τα τσιράκια του αρχιμαφιόζου, του Νίκου, είχαν κόψει και τα τέσσερα άκρα του Αλέξη. Τον είχαν πιάσει, ενώ…
Διαβάστε περισσότερα: Τιμωρία
Ένας δολοπλόκος “λυτρωτής”

Όλα ξεκίνησαν, την εποχή που είχα ακόμη ξεγνοιασιά μικρού παιδιού. Το διάβα μου γεμάτο μοσχοβολημένα άνθη, το χαμόγελό μου γνήσιο, οι σκέψεις μου καθαρές, η μοναξιά μια λέξη που αποκτούσε σπάνια υπόσταση, στην τότε ζωή μου. Όλα αυτά, τα διέκοψε εκείνη η μέρα, που όλοι όσοι αγαπούσα εξαφανίστηκαν. Όταν λέω εξαφανίστηκαν, δεν αναφέρομαι σε αποστασιοποίηση,…
Διαβάστε περισσότερα: Ένας δολοπλόκος “λυτρωτής”
Το μυστικό του Χάρτινου Κήπου

Ο Νάσος κατάλαβε πως είχε ξεχάσει το κινητό του όταν έφτασε με τον Πασχάλη στο σπίτι του φίλου τους, του Σώτου. Έψαξε τις τσέπες της βερμούδας του και στο κάθισμα του συνοδηγού, αλλά ήξερε πως δεν του είχε παραπέσει κάπου εκεί. Δεν θα ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα. Όχι, το είχε αφήσει κατά λάθος στο…
Διαβάστε περισσότερα: Το μυστικό του Χάρτινου Κήπου
Η γέφυρα

Ξυπνήσαμε εκείνο το πρωινό ορεξάτοι. Εδώ και τρεις μέρες εισπνέαμε καθαρό ορεινό αέρα. Είχαμε έρθει στο βουνό για να ξεσκάσουμε. Ο Γιώργος δούλευε σαν τεχνικός υπολογιστών και εγώ σα γραμματέας σε δικηγορικό γραφείο. Ήμαστε κατά βάση άνθρωποι της δράσης, λάτρεις της πεζοπορίας και της φύσης, οπότε αποφασίσαμε να δραπετεύσουμε από την πόλη και το μικρό…
Διαβάστε περισσότερα: Η γέφυρα
Η Εντολή της Κόμισσας – Μέρος Τρίτο – 1

Αγαπητές μου Έμιλυ και Ορέλια, Αγαπητοί μου Μαξ, Θίοντορ, Τζόνας, Μαρτίν, Αν διαβάζετε αυτό το γράμμα, τότε εγώ είμαι νεκρός. Πέθανα κατά την αποστολή που είχα, μαζί με τους ορειβάτες τυφεκιοφόρους. Πέθανα στο Μπραν. Πολέμησα τέρατα. Βρικόλακες. Το ξέρω ότι υπάρχουν. Αναγκάστηκα να σκοτώσω μία εξ αυτών, την ηλικιωμένη σύζυγο του πρώην ιερέα του…
Διαβάστε περισσότερα: Η Εντολή της Κόμισσας – Μέρος Τρίτο – 1