Κατηγορία: -Αναστασία Λαζαράκη-

  • Έλλη και Νένα – Μια αληθινή φιλία

    Έλλη και Νένα – Μια αληθινή φιλία

    Η Έλλη και η Νένα δεν γνωρίζονταν από την παιδική τους ηλικία, ούτε από τα εφηβικά τους χρόνια. Ούτε υπήρξαν συμφοιτήτριες. Γνωρίστηκαν όταν ήταν κοντά τριάντα χρονών. Δύο χρόνια τις χώριζαν, με την Έλλη να είναι λίγο μεγαλύτερη. Η πρώτη επαφή ήταν στην υπηρεσία που παρουσιάστηκαν για να πιάσουν δουλειά. Ήταν στα μέσα της περίφημης…

    Διαβάστε περισσότερα: Έλλη και Νένα – Μια αληθινή φιλία
  • Η φωτογραφία

    Η φωτογραφία

    Ο Γιώργης έφυγε μετανάστης για τη μακρινή Αυστραλία αμέσως μόλις απολύθηκε από φαντάρος. Του είχε κάνει ‘πρόσκληση’ ένας μπάρμπας του. Ο πατέρας είχε σκοτωθεί στον Εμφύλιο. Ο Γιώργης ήταν εδώ και χρόνια ο «άντρας» της οικογένειας. Ένα καχεκτικό, αμούστακο παλικαράκι κουβαλούσε στους ώμους του από 14 ετών τις έγνοιες και τις υποχρεώσεις μιας ολόκληρης φαμίλιας.…

    Διαβάστε περισσότερα: Η φωτογραφία
  • Ψηλά τον πήχη!

    Ψηλά τον πήχη!

    Άλλος ένας ομηρικός καυγάς λάμβανε χώρα στο σπιτικό της Μυρσίνης και του Στέλιου. Οι φωνές μάνας και κόρης, ακούγονταν μέχρι την πλατεία του χωριού. Κανέναν και τίποτα δεν λογάριαζε την ώρα αυτή η Μυρσίνη. Ο άντρας της, ο Στέλιος, παράτησε στη μέση το τσίπουρο και το τάβλι, που απολάμβανε στον καφενέ με τους συγχωριανούς του,…

    Διαβάστε περισσότερα: Ψηλά τον πήχη!
  • Το μαύρο παλτό με τα χρυσά κουμπιά

    Το μαύρο παλτό με τα χρυσά κουμπιά

    Η Θοδωρούλα, το Ρουλί, για τους πολύ κοντινούς της ανθρώπους, μεγάλωσε σ’ ένα ψαροχώρι της Λακωνικής γης. Το τοπίο ήταν άγριο και πετρώδες, μα συνάμα γλυκό και φιλόξενο. Μέλος μιας πολύτεκνης οικογένειας, μεγάλωσε με στοργή και απέραντη αγάπη από τους ταλαίπωρους μα καλοκάγαθους γονείς της. Με τον Παναή γνωρίζονταν από μικράκια. Παραδίπλα ήταν τα σπίτια…

    Διαβάστε περισσότερα: Το μαύρο παλτό με τα χρυσά κουμπιά
  • Ο δρόμος δίχως επιστροφή…

    Ο δρόμος δίχως επιστροφή…

    Η ιστορία μας ξεκινά με τη γνωστή ρήση «ένας πατέρας μπόρεσε να φροντίσει έξι παιδιά, αλλά έξι παιδιά δεν μπορούσαν να φροντίσουν έναν πατέρα…». Ο κυρ Θόδωρας γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του τριάντα. Δεν ήξερε ακριβώς πότε, γιατί με τόσα παιδιά που γεννοβολούσαν τότε οι γυναίκες, ήταν δύσκολο να συγκρατήσουν την ακριβή ημερομηνία γέννησης…

    Διαβάστε περισσότερα: Ο δρόμος δίχως επιστροφή…
  • Daddy’s little girl – Δεύτερο μέρος

    Daddy’s little girl – Δεύτερο μέρος

    Πρώτο μέρος   Κεραυνός εν αιθρία ήταν η είδηση του θανάτου του Τζων. Άτιμη καρδιά. Τον πρόδωσε κυριολεκτικά αυτή τη φορά. Κανείς δεν περίμενε ότι αυτό το ‘ντερέκι’, αυτός ο τόσο δυνατός και δυναμικός άντρας που έπαιρνε την πέτρα και την έστυβε θα έφευγε τόσο αναπάντεχα μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Κανείς… εκτός από…

    Διαβάστε περισσότερα: Daddy’s little girl – Δεύτερο μέρος
  • Κεκλεισμένων των θυρών

    Κεκλεισμένων των θυρών

    TW : Ενδοοικογενειακή β*α «Φεύγω» πέταξε η Αργυρώ. «Σουπερμάρκετ πας;» ρώτησε καχύποπτα ο άντρας της, ο Παύλος. «Φεύγω. Πάω να ζήσω τη ζωή μου» απάντησε με αποφασιστικότητα η γυναίκα και φεύγοντας βρόντηξε με δύναμη την πόρτα πίσω της. Έξω από το σπίτι της, το πρώην σπίτι της πια, την περίμενε ένα ταξί. Το πρώτο πράγμα…

    Διαβάστε περισσότερα: Κεκλεισμένων των θυρών
  • Daddy’s little girl

    Daddy’s little girl

    Ο Γιάννης, ή αλλιώς Τζων, ήταν οικονομικός μετανάστης. Τα πολλά λεφτά τα έκανε, εκεί, στην Αμερική, τότε που θεωρείτο η γη της Επαγγελίας. Έφυγε από την Ελλάδα, τη δεκαετία του εξήντα, αφήνοντας πίσω μία χρεοκοπημένη επιχείρηση και παίρνοντας μαζί τους δύο ανήλικους γιους του και τη Φρόσω, την ξινή και ψηλομύτα γυναίκα του. Το σόι…

    Διαβάστε περισσότερα: Daddy’s little girl
  • Φύλαγε τα ρούχα σου…

    Φύλαγε τα ρούχα σου…

    Γράφει η Αναστασία Λαζαράκη […]Είχαμε κλείσει για μια εβδομάδα. Την τρίτη μέρα, (κατά τας γραφάς) πήρε τηλέφωνο η μάνα μου ότι πέθαινε, η οποία σημειωτέον ζει και βασιλεύει και είναι κοτσονάτη! Αυτή τη φορά το επιβεβαίωνε και ο αδελφός μου (που όλως τυχαίως πετούσε για Ισπανία την επομένη να δει το αίσθημα!). Ήταν επιτακτική ανάγκη…

    Διαβάστε περισσότερα: Φύλαγε τα ρούχα σου…