Κατηγορία: Αρθρογραφία

  • Ελληνικό οικογενειακό τραπέζι

    Ελληνικό οικογενειακό τραπέζι

    Πες μου! Όχι πες μου, σε παρακαλώ! Πες μου, στον Θεό που πιστεύεις, ποιος άνθρωπος, με – δίχως άλλως – βαριά και δυσεπίλυτη, ψυχική νόσο, ποιος διεστραμμένος νους, ποιο σαδιστικό μυαλό εφηύρε τα οικογενειακά τραπέζια; Ποιος έριξε την ιδέα; Ποιος συμμετείχε κι απεφάνθη «παιδιά, ωραία είναι, να το κάνουμε συχνά!» Ποιος; Ποιος;;; Το κακό βέβαια…

    Διαβάστε περισσότερα: Ελληνικό οικογενειακό τραπέζι
  • Μάνα μου, μάνα σου!

    Μάνα μου, μάνα σου!

    Πάντα υπάρχουν δυο λογιών μανάδες. Η δικιά σου και του αλλουνού! Εννοείται η μάνα σου είναι το μέτρο σύγκρισης. Είτε την γνώρισες είτε όχι! Στην πρώτη περίπτωση σε ζυμώνει γλυκά η παρουσία της. Φουσκώνεις από αγάπη και μοσχοβολάς σαν τσουρέκι που μόλις βρήκε απ’ τον φούρνο! Στη δεύτερη σε σμιλεύει άγρια η απουσία της. Σκληραίνεις,…

    Διαβάστε περισσότερα: Μάνα μου, μάνα σου!
  • Το σημάδι

    Το σημάδι

    Τα μάτια λέγαν είναι ο καθρέφτης της ψυχής, μα ποιανού, του κατόχου ή του παρατηρητή; Βλέμμα βαθύ, διαπεραστικό και κάπως σκοτεινό, σαν κείνο το σκοτάδι μέσα μου, μέχρι τα μάτια μου να ανταμώσουν τα δικά σου. Βλέμμα κενό, σαν κείνες τις τρύπες που άνοιγαν σταδιακά στην καρδιά, σαν σε εβλεπα στον ορίζοντα να χάνεσαι… Μέχρι…

    Διαβάστε περισσότερα: Το σημάδι
  • Ζωή στο κόκκινο!

    Ζωή στο κόκκινο!

    Μια ζωή στο κόκκινο. Από μικρή. Μαμά κόκκινη. Μπαμπάς κόκκινος. Φίλοι και συγγενείς κόκκινοι. Αναπόφευκτη η ένωση με αυτό το χρώμα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου -και πιστέψτε με, έχω πολύ καλή μνήμη- θυμάμαι τον πατέρα μου καθισμένο στην πολυθρόνα του να διαβάζει εφημερίδες που είχαν απ’ έξω έντονα κόκκινα γράμματα. Όπως καταλαβαίνετε,…

    Διαβάστε περισσότερα: Ζωή στο κόκκινο!
  • Η Ανάσταση που προσμένεις

    Η Ανάσταση που προσμένεις

    Πρόσφατα συνειδητοποίησες ότι σου είναι αδύνατον να θυμηθείς πώς ήσουν πριν. Αν γελούσες συχνότερα, αν ηρεμούσες με τα ίδια πράγματα, αν μιλούσες με το ίδιο ύφος. Ξέρεις πως η ζωή σου είναι πολύ διαφορετική, πολύ πιο δύσκολη. Ξέρεις πως οι φίλοι σου είναι λιγότεροι πια ή για να είσαι πιο ακριβής, έμειναν μόνοι οι αληθινοί.…

    Διαβάστε περισσότερα: Η Ανάσταση που προσμένεις
  • Ζευγάρια

    Ζευγάρια

    Ζευγάρια. Νομίζω πλέον πως είτε μιλάμε για αυτά, είτε μιλάμε για πυρηνική φυσική ή μοριακή γενετική, είναι το ίδιο πράγμα. Περιπλοκότητα και εξίσωση. Πώς είναι τα φίλτρα στη χημεία, που αν δεν μπουν οι σωστές δοσολογίες θα γίνει έκρηξη; Ε κάπως έτσι νιώθω! Λες και έχω ένα δοχείο που είναι η σχέση και δύο διαφορετικά…

    Διαβάστε περισσότερα: Ζευγάρια
  • Για όλα εκείνα που ποτέ δεν έκανες κι επιμένεις απλά να ονειρεύεσαι…

    Για όλα εκείνα που ποτέ δεν έκανες κι επιμένεις απλά να ονειρεύεσαι…

    Τι κάθεσαι εκεί; Ε; Χαζεύεις τα κύματα που διαδέχονται το ένα το άλλο και ταξιδεύεις; Τι κάνεις; Όνειρα; Πάλι; Πάλι… Πάλι σκέφτεσαι πως δεν έχεις πάει ακόμα στην Βενετία, να περιδιαβείς μέσα απ’ τις γόνδολες την πόλη. Πάλι σκέφτεσαι πως τελικά δεν έκανες εκείνο το ταξίδι με τραίνο ανά την Ευρώπη. Πάλι σκέφτεσαι πως το…

    Διαβάστε περισσότερα: Για όλα εκείνα που ποτέ δεν έκανες κι επιμένεις απλά να ονειρεύεσαι…
  • Αποκαλόκαιρο στην Μάνη

    Αποκαλόκαιρο στην Μάνη

    Αγιασμένο απόγευμα Σεπτέμβρη. Το χέρι που κρατά το βιβλίο, ακουμπά στο μπράτσο της κουνιστής πολυθρόνας. Το πέτρινο μπαλκονάκι κρέμεται πάνω από έναν ελαιώνα που φτάνει ως τη θάλασσα. Οι ελιές έχουν λυγίσει από τον πολύ καρπό και γέρνουν προς το χώμα. Τριγύρω θάμνοι από δεντρολίβανα, λεβάντες, ανοιχτά ρόδια που χάσκουν ροδοκόκκινα σαν πλατιά, βρεφικά χαμόγελα…

    Διαβάστε περισσότερα: Αποκαλόκαιρο στην Μάνη
  • Μαμά ακούς;

    Μαμά ακούς;

    Κάποια στιγμή πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους… Καλώς ή κακώς μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια, δεχόμαστε συμπεριφορές που δεν θα έπρεπε. Μαθαίνουμε να τις χειριζόμαστε, τις αποδραματοποιούμε και τις συνηθίζουμε.. Δεν πειράζει που μου φώναξε η δασκάλα, την εκνεύρισα επειδή μιλούσα. Δεν πειράζει που ο Γιαννάκης μ’ έριξε κάτω όσο παίζαμε κυνηγητό,…

    Διαβάστε περισσότερα: Μαμά ακούς;