Κατηγορία: -Τάκης Κομνηνός-

  • Το πρόσωπο του παραθύρου

    Το πρόσωπο του παραθύρου

    Άνοιξα τα μάτια μου για μια ακόμη φορά. Ήταν σκοτεινά. Ήμουν στο δωμάτιό μου, ξαπλωμένος και μουσκεμένος από τον ιδρώτα. Βρισκόμουν στο μόνιμο καταφύγιό μου, στο μέρος όπου, ό,τι και να συνέβαινε έξω από αυτούς τους τοίχους, οτιδήποτε και να αντιμετώπιζα, ήξερα πως θα επιστρέψω και θα νιώσω ασφαλής. Ασφαλής από κάθε ασθένεια και κάθε…

    Διαβάστε περισσότερα: Το πρόσωπο του παραθύρου
  • Ληστεία

    Ληστεία

    «Σκάσε Λιάκο!» λέω. «Βαρέθηκα τις μαλακίες σου!».Δεν μιλάει. Είχαμε εισβάλει στην τράπεζα πριν τρεις ώρες. Με τα όπλα προτεταμένα, φωνάζαμε και ακούγαμε τα ουρλιαχτά των πελατών που έπεφταν στο πάτωμα υπάκουα και έτρεμαν και έκλαιγαν. Πέντε νοματαίοι κυριαρχήσαμε σε σαράντα άτομα. Εκείνοι ήταν αδύναμοι, εμείς πάνοπλοι. Δυστυχώς όμως, ο διευθυντής πρόλαβε να ενεργοποιήσει το συναγερμό…

    Διαβάστε περισσότερα: Ληστεία
  • Μέρα (άσχημη) συνηθισμένη

    Μέρα (άσχημη) συνηθισμένη

    Ο Κώστας άνοιξε τα μάτια του. Ήταν στο σκοτεινό δωμάτιο που μοιραζόταν με την γυναίκα του. Σκοτεινό δωμάτιο, σκέφτηκε. Όπως οι σκέψεις μου τα τελευταία χρόνια. Γύρισε προς τα αριστερά, καθώς άκουγε τον (πένθιμο) χαρακτηριστικό ήχο του ξυπνητηριού δίπλα από το προσκεφάλι του. Ήταν μόνος τώρα. Σηκώθηκε από την κρεβατοκάμαρα. Άκουσε τις φωνές κάτω στην…

    Διαβάστε περισσότερα: Μέρα (άσχημη) συνηθισμένη
  • Μια ανακοίνωση και μια απόφαση

    Μια ανακοίνωση και μια απόφαση

    Η κυρία Μαρία καθόταν στην κουζίνα και καθάριζε πατάτες. Η κατσαρόλα έβραζε το κοτόπουλο. Η τηλεόραση ήταν ρυθμισμένη σε ένα κανάλι που εκείνη την απογευματινή ώρα είχε σαπουνόπερα. Έξω έβρεχε και είχε κρύο. Ευτυχώς, στο εσωτερικό του σπιτιού, το καλοριφέρ δούλευε στο φουλ. Φορούσε μαύρα και τραγουδούσε από μέσα της ένα άσμα που άκουγε από…

    Διαβάστε περισσότερα: Μια ανακοίνωση και μια απόφαση
  • Το εξυπνότερο τέρας

    Το εξυπνότερο τέρας

    Του βγάζουν την μαύρη σακούλα από το κεφάλι και ο Αλέξανδρος ανοίγει τα μάτια του, αλλά η πρώτη πραγματική ριπή στις αισθήσεις του, έρχεται από τη μπόχα που αναδύεται. Του παίρνει μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνηθίσει το φως. Βλέπει ένα γυμνό χώρο, χωρίς ιδιαίτερο στολισμό, με γκρίζους τοίχους, μεγάφωνα και κάμερες. Δεν υπάρχει θέρμανση, κάνει…

    Διαβάστε περισσότερα: Το εξυπνότερο τέρας
  • Με τα μάτια της αγαπημένης του

    Με τα μάτια της αγαπημένης του

    Μα γιατί να μην τον θέλει; Τι της έκανε δηλαδή; Της είπε ότι την αγαπούσε. Της είπε ότι την ήθελε μανιασμένα. Του άρεσε κάθε ίνα της ύπαρξής της. Τη λάτρευε. Θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για αυτήν. Κι όμως, η Γιώτα τον είχε διώξει. Όχι και πάλι όχι. Έτσι του είχε πει και φαινόταν…

    Διαβάστε περισσότερα: Με τα μάτια της αγαπημένης του
  • Τιμωρία

    Τιμωρία

    Ο Αλέξης ξύπνησε στο μισοσκότεινο δωμάτιο. Ένιωθε το στομάχι του να ανακατεύεται. Ζαλιζόταν. Ήταν αδύναμος. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του, μα δεν μπορούσε να τα σκουπίσει. Ούτε να σηκωθεί να τρέξει μπορούσε. Ούτε να αμυνθεί. Γιατί τα τσιράκια του αρχιμαφιόζου, του Νίκου, είχαν κόψει και τα τέσσερα άκρα του Αλέξη. Τον είχαν πιάσει, ενώ…

    Διαβάστε περισσότερα: Τιμωρία
  • Ο Ψεύτης Μάνος

    Ο Ψεύτης Μάνος

    Ο Μάνος έκανε εμετό όταν του έβγαλαν την κουκούλα. Κατέβασε το κεφάλι και έβγαλε ό,τι είχε φάει στο έδαφος. Τα μάτια του δάκρυσαν, όπως κάθε φορά από τότε που ήταν νήπιο. Ήταν εξαντλητικό και οδυνηρό. Αλλά ήταν και αλλόκοτο. Για ποιο λόγο; Μα επειδή ο Μάνος βρισκόταν να κάνει εμετό κάθε που πιανόταν να λέει…

    Διαβάστε περισσότερα: Ο Ψεύτης Μάνος
  • Το τρένο της σωτηρίας

    Το τρένο της σωτηρίας

    Επιβιβαστήκαμε στις πέντε το πρωί. Έκανε κρύο, όλοι φορούσαμε βαριά μπουφάν ή παλτά. Ο ουρανός σκοτεινός από πάνω μας, άναστρος και αφέγγαρος. Η υγρασία διάχυτη παντού, όπως και η μιζέρια και η δυστυχία. Τρέχαμε. Δεν υπήρχε χρόνος για να καθόμαστε και να μιλάμε. Αν ήθελες να έχεις κάποια ελπίδα σωτηρίας, έτρεχες. Η χώρα κατέπεφτε και…

    Διαβάστε περισσότερα: Το τρένο της σωτηρίας