Κατηγορία: -Μαρίτσα Καρά-

  • Paint It Black

    Paint It Black

    Το άκουγε διαπασών. Εδώ και μισή ώρα, η Τασσώ! Συνεχώς, ξανά και ξανά! Όλα είχαν μαυρίσει γύρω της, μα κυρίως μέσα της, την είχε ρουφήξει το πένθος. Η χαρά είναι πλουμιστή κουβέρτα που καλύπτει και ομορφαίνει τα πάντα. Η λύπη είναι συρματόπλεγμα και η απώλεια τα αγκάθια του. Τρυπάνε το σώμα κατάστηθα, χαρακώνουν την καρδιά,…

    Διαβάστε περισσότερα: Paint It Black
  • Πολύτιμη οινολάσπη!

    Πολύτιμη οινολάσπη!

    Οι ρίζες της οικογένειας βαστάγανε απ’ την Τοσκάνη. Πλανόδιος οργανοπαίχτης ο προπάππους, μπάρκαρε σε βαπόρι, κρατώντας μελωδική συντροφιά στα ταξίδια και βγάζοντας έτσι τα έξοδά του. Αποβιβάστηκε στην Κεφαλονιά, μαγεμένος απ’ την μουσική του τόπου. Γρήγορα παντρεύτηκε νησιώτισσα και στέριωσε στο νησί. Μοναδική ανάμνηση της καταγωγής του, ένα πήλινο οινοπίθαρο, η οκτάχορδη μαντόλα του μετανάστη…

    Διαβάστε περισσότερα: Πολύτιμη οινολάσπη!
  • Η ζωή ένα σφύριγμα!

    Η ζωή ένα σφύριγμα!

    Ο Στέργιος έκλεινε τα δεκαοχτώ τον Αύγουστο του ‘55. Στερνοπούλι, με τα δυο αδέλφια του και τον πατέρα του ήδη εργάτες στην Γερμανία. Γι’ αυτό μισούσε την ξενιτιά και είχε φροντίσει να μάθει την τέχνη των παππούδων του. Κουρέας! Το μαγαζί τους στην στοά στην Ρόμβης είχε κίνηση και θα το έκανε πιο ξακουστό σαν…

    Διαβάστε περισσότερα: Η ζωή ένα σφύριγμα!
  • Πάνω-κάτω

    Πάνω-κάτω

    – Αγόρι μου, υπομονή ζητώ, κάνα χρόνο. Νέοι είστε! Δεν έχει κλείσει εξάμηνο που πέθανε η μάνα μου. Δεν είμαι για χορούς και πανηγύρια! Χώρια που είχαμε έξοδα και τρεχάματα με την γιαγιά σου μέχρι να μας αφήσει. Πού θα τα βρούμε;– Όχι, όχι! Η Φαίδρα δεν μπορεί να περιμένει. Είπα ότι θα την πάρω…

    Διαβάστε περισσότερα: Πάνω-κάτω
  • 7/8

    7/8

    -Να σου πω, κατέβηκαν από χθες για τον αγώνα αύριο, ο Λουκάς με την Λένα απ’ τ’ Αλιβέρι. Μένουν από χθες στα πεθερικά τους στον Βύρωνα. Θα κατέβουν κέντρο για βόλτα από νωρίς και ύστερα θ’ ανέβουν προς Περισσό. Θες να πεταχτούμε το βραδάκι να τους δούμε, να τσακίσουμε και εκείνα τα ωραία καλαμάκια στην…

    Διαβάστε περισσότερα: 7/8
  • Άνθρωποι-πυροτεχνήματα

    Άνθρωποι-πυροτεχνήματα

    Άνθρωποι-πυροτεχνήματα. Έτσι αποκαλώ, μια ιδιαίτερη «ομάδα» συνανθρώπων. Χωρίς να είναι φίλοι μου, κυκλοφορούν στο ευρύτερο κοινωνικό μου περίγυρο. Η ύπαρξή τους κάνει τη ζωή πολύχρωμη, θεαματική, διασκεδαστική. Σαν τα βεγγαλικά. Και φεύγουν ακριβώς όπως αυτά! Απότομα σβήνουν στον αέρα! Πιο πρόσφατη ένταξη στην κατηγορία και ας είναι η τελευταία φυγή, ο γείτονας, ο κυρ-Ηλίας. Από…

    Διαβάστε περισσότερα: Άνθρωποι-πυροτεχνήματα
  • Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 2ο)

    Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 2ο)

    Προηγούμενο Πογκανέστι, περιφέρεια Χινκέστι, Μολδαβία, Ιούλιος του 1987 Η δεκάχρονη Αλιόνα τεντώνεται στο κρεβάτι της. Είναι Κυριακή, χουζούρεψε αρκετά. Καθώς ντύνεται, ανακαλύπτει δυο μικρά σημαδάκια στο δεξί πήχη του χεριού της. Τρέχει να τα δείξει στην μητέρα της. Δίδυμες ελίτσες φυτρώνουν, της λέει, ίσα που διακρίνονται τα κεφαλάκια τους! Παρέα τους θα περάσει την εφηβεία,…

    Διαβάστε περισσότερα: Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 2ο)
  • Η «λειψή»

    Η «λειψή»

    – Κατίνα, άνοιξε.– Πέρνα, μάνα.– Απ’ το πρωί έπρεπε να έρθεις πάνω. Έχεις να σφουγγαρίσεις από προχθές, περπατώ και τρίζει το χώμα στο πάτωμα. Απόγινες με την τεμπελιά σου, έχεις κάνει και την εγγόνα μου ίδια!– Δεν το ξέχασα. Τώρα έσβησα τον κιμά για τα μακαρόνια και θ’ ανέβω. Κάτσε, να σου βάλω ένα πιάτο…

    Διαβάστε περισσότερα: Η «λειψή»
  • Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 1ο)

    Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 1ο)

    Πογκανέστι, περιφέρεια Χινκέστι, Μολδαβία, Ιούνιος του 1992 Η δεκαπεντάχρονη Αλιόνκα, διέσχιζε περήφανη τα χωράφια μέχρι το σπίτι της, στην άκρη του χωριού της. Παραδίπλα αφουγκράζεται την ροή του Προύθου, του φυσικού συνόρου με την Ρουμανία. Έσκυψε και έκοψε αγριολούλουδα, ένα μωβ κρινάκι και δυο κόκκινα για την μητέρα και τις μικρότερες αδελφές της. Η πρωτότοκη,…

    Διαβάστε περισσότερα: Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 1ο)