-Μαρίτσα Καρά-

7/8

-Να σου πω, κατέβηκαν από χθες για τον αγώνα αύριο, ο Λουκάς με την Λένα απ’ τ’ Αλιβέρι. Μένουν από χθες στα πεθερικά τους στον Βύρωνα. Θα κατέβουν κέντρο για βόλτα από νωρίς και ύστερα θ’ ανέβουν προς Περισσό. Θες να πεταχτούμε το βραδάκι να τους δούμε, να τσακίσουμε και εκείνα τα ωραία καλαμάκια στην…
Διαβάστε περισσότερα: 7/8
Άνθρωποι-πυροτεχνήματα

Άνθρωποι-πυροτεχνήματα. Έτσι αποκαλώ, μια ιδιαίτερη «ομάδα» συνανθρώπων. Χωρίς να είναι φίλοι μου, κυκλοφορούν στο ευρύτερο κοινωνικό μου περίγυρο. Η ύπαρξή τους κάνει τη ζωή πολύχρωμη, θεαματική, διασκεδαστική. Σαν τα βεγγαλικά. Και φεύγουν ακριβώς όπως αυτά! Απότομα σβήνουν στον αέρα! Πιο πρόσφατη ένταξη στην κατηγορία και ας είναι η τελευταία φυγή, ο γείτονας, ο κυρ-Ηλίας. Από…
Διαβάστε περισσότερα: Άνθρωποι-πυροτεχνήματα
Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 2ο)

Προηγούμενο Πογκανέστι, περιφέρεια Χινκέστι, Μολδαβία, Ιούλιος του 1987 Η δεκάχρονη Αλιόνα τεντώνεται στο κρεβάτι της. Είναι Κυριακή, χουζούρεψε αρκετά. Καθώς ντύνεται, ανακαλύπτει δυο μικρά σημαδάκια στο δεξί πήχη του χεριού της. Τρέχει να τα δείξει στην μητέρα της. Δίδυμες ελίτσες φυτρώνουν, της λέει, ίσα που διακρίνονται τα κεφαλάκια τους! Παρέα τους θα περάσει την εφηβεία,…
Διαβάστε περισσότερα: Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 2ο)
Η «λειψή»

– Κατίνα, άνοιξε.– Πέρνα, μάνα.– Απ’ το πρωί έπρεπε να έρθεις πάνω. Έχεις να σφουγγαρίσεις από προχθές, περπατώ και τρίζει το χώμα στο πάτωμα. Απόγινες με την τεμπελιά σου, έχεις κάνει και την εγγόνα μου ίδια!– Δεν το ξέχασα. Τώρα έσβησα τον κιμά για τα μακαρόνια και θ’ ανέβω. Κάτσε, να σου βάλω ένα πιάτο…
Διαβάστε περισσότερα: Η «λειψή»
Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 1ο)

Πογκανέστι, περιφέρεια Χινκέστι, Μολδαβία, Ιούνιος του 1992 Η δεκαπεντάχρονη Αλιόνκα, διέσχιζε περήφανη τα χωράφια μέχρι το σπίτι της, στην άκρη του χωριού της. Παραδίπλα αφουγκράζεται την ροή του Προύθου, του φυσικού συνόρου με την Ρουμανία. Έσκυψε και έκοψε αγριολούλουδα, ένα μωβ κρινάκι και δυο κόκκινα για την μητέρα και τις μικρότερες αδελφές της. Η πρωτότοκη,…
Διαβάστε περισσότερα: Τροφός σε δυο πατρίδες… (Μέρος 1ο)
Τους τη φέραμε!

Ο Χρήστος γεννήθηκε στην πινέζα του χάρτη, στην ακριτική Καρωτή, Γενάρη του 1947, πάνω που μια ολόκληρη χώρα πάλευε να ορθοποδήσει απ’ τον πόλεμο. Στερνοπούλι της πολύτεκνης οικογένειάς του, δυο αγόρια, δυο κορίτσια, μα επιβιώσαν όλοι με τα ζώα και τα μποστάνια τους. Ο πατέρας του, ζυμωμένος απ’τον μόχθο της γης και των τελευταίων βουβαλιών…
Διαβάστε περισσότερα: Τους τη φέραμε!
Άκουα Τοφάνα

Έτρεμε από συγκίνηση η Άρτεμις. Στα χέρια της κράταγε το ημερολόγιο της αγαπημένης της γιαγιάς! Χωρίς να έχουν συγγένεια αίματος, έτσι την αποκαλούσε. Όταν την γνώρισε πριν δεκαπέντε χρόνια, έγινε ο φωτεινός οδηγός της, σαν το όνομά της, κυρά-Φανώ! Την είχε ακουστά, νύφες είχαν έρθει και οι δυο στο χωριό, την έβλεπε πού και πού,…
Διαβάστε περισσότερα: Άκουα Τοφάνα
Ο θείος μου, ο Νίκος

Πάντα ήθελα να γράψω για το… σόι μου. Μεγάλο, αλλά σχεδόν άγνωστο για μένα. Όχι γιατί υπήρχαν μίση και πάθη, αλλά λόγω διαφορά ηλικίας. Έξι αδέλφια η μάνα μου. Τα τρία πρώτα από την ίδια μάνα, τα επόμενα τρία από τη δεύτερη γυναίκα, την μητριά, που έκανε τη ζωή μαρτύριο στα ορφανά μητρός, ανάμεσά τους…
Διαβάστε περισσότερα: Ο θείος μου, ο Νίκος
Μάνα μου, μάνα σου!

Πάντα υπάρχουν δυο λογιών μανάδες. Η δικιά σου και του αλλουνού! Εννοείται η μάνα σου είναι το μέτρο σύγκρισης. Είτε την γνώρισες είτε όχι! Στην πρώτη περίπτωση σε ζυμώνει γλυκά η παρουσία της. Φουσκώνεις από αγάπη και μοσχοβολάς σαν τσουρέκι που μόλις βρήκε απ’ τον φούρνο! Στη δεύτερη σε σμιλεύει άγρια η απουσία της. Σκληραίνεις,…
Διαβάστε περισσότερα: Μάνα μου, μάνα σου!