-
Το όνομα
Διαβάστε περισσότερα: Το όνομαΗ Κλεοπάτρα ήταν σκληρή γυναίκα. Μανιάτα. Δεν ήταν και καμιά τυχαία. Ο πατέρας της είχε φούρνο στον Κάμπο και ο νονός της ήταν δικηγόρος στην Αθήνα. Στα κτήματα ποτέ δεν πήγαινε για δουλειά. Είχε πάρει άλλωστε προίκα σεβαστή για την εποχή εκείνη. Τον Παναγιώτη τον είχε στη μια ρόδα. Κάθε φορά που πήγαινε να πει…
-
Παράπλευρες συνέπειες Covid
Διαβάστε περισσότερα: Παράπλευρες συνέπειες CovidΜπήκε βιαστικά μέσα στο μαγαζί. Όσο τα ρολά του φωνάζανε «Άργησες», μηχανικά πάτησε την καφετιέρα, και ακόμα πιο βιαστικά το κουμπί του ηλεκτρονικού υπολογιστή, και συνέχισε την πρωινή τελετουργία ανοίγματος. Έβαλε μια κούπα καφέ, έριξε μια γρήγορη ματιά στα μηνύματα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Διαφημιστικά και ενημερωτικά μηνύματα μόνο. Συνειδητοποίησε ότι είχε αργήσει πάλι αρκετά. Συχνό…
-
Μία Ελληνίδα στα… Τίρανα
Διαβάστε περισσότερα: Μία Ελληνίδα στα… ΤίραναΤο άρθρο αυτό, το γράφω ύστερα από αρκετή σκέψη και συλλογισμό. Κυρίως γιατί δεν θα αναφερθώ σε ένα ταξίδι αναψυχής που πραγματοποιείται σε κάποια φαντασμαγορική και πλούσια πόλη της Ευρώπης, αλλά στα Τίρανα, που δεν φημίζονται για την τουριστική τους ανάπτυξης. Επίσης, με προβλημάτιζε το γεγονός πως όταν η πλειοψηφία με άκουγε να λέω πως…
-
Για την θεία μου
Διαβάστε περισσότερα: Για την θεία μουΚαθώς περνάει η γιορτή της μητέρας, στο μυαλό μου έχω τις ωραίες στιγμές που πέρασα με τη μαμά μου και τις θυσίες που εκείνη έκανε για μας. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να ξεχάσω και τη γυναίκα που δεν έγινε μάνα, αλλά μας στάθηκε όπως μόνο μια μάνα θα μπορούσε, με όλη της την ψυχή. …
-
Γιαγιά, τηλέφωνο!
Διαβάστε περισσότερα: Γιαγιά, τηλέφωνο!Η γιαγιά μου πάντα εκεί. Άγρυπνος φύλακας της παραλίας, της ιδιόκτητης ταβέρνας και κυρίως, του τηλεφωνικού κέντρου. Απ’ τα τελευταία του ΄70, ο πίνακας με τα βύσματα. 24ωρη εξυπηρέτηση στο νησί! Μόλις χτυπούσε και δεν ήταν στα ζώα ή στη θάλασσα να καθαρίζει ψάρια, έβγαινε όπως – όπως από την κουζίνα στο καμαράκι, ν’ απαντήσει…
-
Αδιέξοδο
Διαβάστε περισσότερα: ΑδιέξοδοΗ Αρετή κοίταζε έξω από το παράθυρο του λεωφορείου. Της άρεσε να χαζεύει τους περαστικούς. Τους έδινε ονόματα, προορισμούς και έπλαθε ολόκληρες ζωές για εκείνους, μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα. Όσο της έπαιρνε για να τους χάσει με την επόμενη στροφή. Το κινητό της δονήθηκε στην τσέπη της. Ήξερε πως ήταν εκείνος. Κάθε μέρα, την ίδια…
-
Ο Μουσουλμάνος
Διαβάστε περισσότερα: Ο ΜουσουλμάνοςΠλησίασε σαν μια θολή, σκούρα φιγούρα, μια μουτζούρα που ξεδιάλυνε σιγά – σιγά, καθώς άρχισε να μας απευθύνει το λόγο. Ήταν σκούρος, ταλαιπωρημένος και απελπισμένος. – I am from Pakistan. I need to go to a market, buy food for my children and wife. (Είμαι από το Πακιστάν. Πρέπει να βρω ένα σούπερ μάρκετ, να…
-
Φιατάκι 127
Διαβάστε περισσότερα: Φιατάκι 127Η αγαπημένη συνήθεια των γονιών μου, ήταν τα Σαββατοκύριακα να παίρνουν το αμάξι και να πηγαίνουμε εκδρομές. Μονοήμερες ή διήμερες. Άνθρωποι ταλαιπωρημένοι και οι δύο, που τους πετάξανε μικρούς στον μεροκάματο, βγάλανε τ’ απωθημένα τους – όσα ελάχιστα προλάβανε – μόλις ο πατέρας μου πήρε σύνταξη. Ήταν στρατιωτικός και αυτό έγινε σχετικά νωρίς, εγώ πήγαινα…
-
Θα τα πούμε στο τέλος
Διαβάστε περισσότερα: Θα τα πούμε στο τέλοςΒρισκόμουν στο πάρκο της γειτονιάς, εκεί όπου έπαιζα παιδί. Ξαφνιάστηκα που την είδα, μα χάρηκα πολύ! Ήταν ολόκληρη μια αγκαλιά, όπως ήταν πάντα, σε όλη της τη ζωή… όμως κάτι με κρατούσε, σαν να μην έπρεπε να την αγκαλιάσω και να τη φιλήσω. Ήταν σοβαρή αλλά γεμάτη αγάπη. Το μειδίαμά της συγκρατημένο. Η μέρα ήταν…