-
Τηλεφωνικός έρωτας
Διαβάστε περισσότερα: Τηλεφωνικός έρωταςΉταν Δεκέμβρης μήνας, μιας μουντής καραντίνας που απορροφούσε σταδιακά κάθε χρώμα που είχε μείνει στις ζωές μας… Κάθε μέρα έμοιαζε ίδια με την προηγούμενη, σε βαθμό που οι κινήσεις μου είχαν γίνει μηχανικές. Έμοιαζε σαν να είχε αδρανοποιηθεί το μυαλό, σαν να κινούνταν μόνο του το σώμα, δίχως να λαμβάνει εντολές. Το βλέμμα μου ήταν…
-
Η γιαγιά
Διαβάστε περισσότερα: Η γιαγιά«Έλα, μπαμπά».«Έλα, Τάκη. Όταν σχολάσεις, πήγαινε, σε παρακαλώ στης γιαγιάς».«Πάλι; Αλήθεια δεν βρίσκω λόγο», ξεφύσηξε.«Είπε ότι σε χρειάζεται».Ο Τάκης μουρμούρισε ένα λιπόψυχο «εντάξει» πριν κλείσει το κινητό. Το ίδιο απόγευμα στεκόταν στο κατώφλι του σπιτιού της και χτύπησε μια δύο φορές την πόρτα. Θυμήθηκε όμως ότι η γιαγιά δεν ακούει καλά και πάτησε το κουδούνι…
-
Η τιμωρία ενός εγκλήματος
Διαβάστε περισσότερα: Η τιμωρία ενός εγκλήματος«Και νόμιζες πως αν το έκανες χωρίς να το μάθω, θα ήταν ό,τι καλύτερο; Για ποιον; Για σένα, για εμένα, για ποιον; Με τον πατέρα μου! Στιγμή δεν ντράπηκες; Δεν ένιωσες τύψεις, ενοχές;»«Αγάπη μου, θέλω μόνο να σου πω ότι…»«”Αγάπη μου”! Ποιον λες “αγάπη μου”; Είμαι ο γιος του άνδρα που κοιμήθηκες, όχι μία, αλλά…
-
Η Κληρονομιά
Διαβάστε περισσότερα: Η ΚληρονομιάΗ Κλάραμπελ Φον Τρίχεν, απολάμβανε το απογευματινό της λεμοντσέλο. Καθόταν στον κήπο της έπαυλής της με ένα μόνιμο χαμόγελο κολλημένο στο τσιτωμένο από τα αμέτρητα μπότοξ πρόσωπό της.«Επιτέλουθ, επιτέλουθ!» φώναξε. « Τα κακάρωθε η γριά καρακάκθα. Άργηθε, αλλά χαλάλι!». Ήπιε άλλη μια γουλιά λεμοντσέλο. Κοίταξε απαξιωτικά την ετοιμόρροπη έπαυλη. Η δεξιά πλευρά κόντευε να γκρεμιστεί…
-
Για το όνομα και για τη χάρη
Διαβάστε περισσότερα: Για το όνομα και για τη χάρη«Χωριάτα» την ανέβαζε, «χωριάτα» την κατέβαζε, από τότε που τον στεφανώθηκε, μαύρη η ώρα κι η στιγμή, το όνομά της δεν το ξανάκουσε! Λες κι αυτός καταγόταν από την Λόντρα ή τα Παρίσια! Μεσοτοιχία ήταν τα κατώγιά τους στο χωριό, γέννημα- θρέμμα κι οι δυο της ελληνικής επαρχίας, ζυμωμένοι με χώμα και λιθάρια. Μα να,…
-
Ο μοιραίος χορός
Διαβάστε περισσότερα: Ο μοιραίος χορόςΔεν ήταν απλά κάποια παπούτσια. Τα παπούτσια αυτά του χορού, μου τα είχε κάνει έκπληξη ο μπαμπάς στα γενέθλιά μου, μαζί με ένα φορεματάκι που αρνιόμουν πεισματικά να βγάλω από πάνω μου. Μου άρεσε να στριφογυρίζω και να το βλέπω να ανεμίζει. Ένιωθα νεράιδα και σε κάθε βήμα λίγο πιο κοντά στο όνειρο. Ήθελα να…
-
Η Βασιλική
Διαβάστε περισσότερα: Η ΒασιλικήΗ Βασιλική βιάστηκε δεκατεσσάρων χρονών και έκτοτε βιαζόταν κάθε ημέρα, από τις ίδιες σκέψεις κάθε λεπτό της ημέρας και της νύχτας. Δέκα χρόνια ξεχείλιζε η οργή της και δεν βαστούσε πια η καρδιά. Ήθελε επιτέλους να μιλήσει, ήθελε επιτέλους να προχωρήσει, ήθελε επιτέλους να ζήσει τον έρωτα, αβίαστα, να τολμήσει να δοθεί σε έναν άνδρα…
-
Δεν μιλάμε πάλι…
Διαβάστε περισσότερα: Δεν μιλάμε πάλι…«Τι σκέφτεσαι;»«Τίποτα μωρέ!»«Εδώ δεν είσαι για τα ‘τίποτα μωρέ!’. Και πίστεψέ με, μετά από τόσα χρόνια, μπορώ να καταλάβω ότι κάτι σε απασχολεί!». Και να του έλεγα; Ότι σκέφτομαι το παρελθόν; Ξανά; Θα με έπαιρνε και θα με σήκωνε. Θα μου έλεγε «έχεις κάνει τόσα βήματα μπροστά! Γιατί θέλεις όλα να τα γκρεμίσεις για το…
-
Γκαπ… Γκουπ… Γκαπ… Γκουπ…
Διαβάστε περισσότερα: Γκαπ… Γκουπ… Γκαπ… Γκουπ…«Καλέ! Γιατί κάνεις τόση φασαρία;»«Ψάχνω ένα ποτήρι να φτιάξω έναν καφέ και δεν μπορώ να βρω πουθενά! Είναι δυνατόν ολόκληρη εταιρεία να μην έχει ένα ποτ… Α! Να! Βρήκα!».Η Αγγελική έπιασε στα χέρια της το μοναδικό γυάλινο ποτήρι που βρήκε στο πάνω ντουλάπι της κουζίνας και το κούνησε όλο χαρά, μπροστά στα μάτια της Έφης.…